Gríma - 01.09.1946, Blaðsíða 60

36 ÞÁTTUR AF ÞORGEIRI STEFÁNSSYNI [Gríma
lega fór Þorgeir úr kirkju áður en messu var lokið og
beina leið heim til sín. Þótti mönnum þetta meðal
annars bera vott um, að hann væri alveg trúlaus mað-
ur, og hefur sjálfsagt styrkt mjög þá trú manna, að
hann væri galdramaður.
Herdís, kona Þorgeirs, var trúrækin og rækti hús-
lestra. En þegar hún fór að lesa þá, gekk Þorgeir jafn-
an fram í skemmu sína. Eitt sinn á jóladag bað Herdís
hann að lesa fyrir sig húslestur. Lítið gagn kvað Þor-
geir vera myndi af húslestrinum, en þar sem hann unni
konu sinni og var henni góður, þá lét hann að orðum
hennar og las lesturinn. Var Þorgeir ágætur lesari og
söngmaður góður, og fór því húslesturinn hið bezta
fram, og var Herdís hin ánægðasta.
Þegar Þorgeir reiddist, þá reiddist hann mjög illa,
og keyrði þá skapofsi hans svo úr hófi, að menn
hræddust hann. En jafnan er sagt, að ef kona hans hafi
verið viðstödd, þegar hann tók þessi skapofsaköst, þá
hafi hún getað stillt hann til friðar.
Ekki voru þeir vinir, Jón meðhjálpari á Veisu og
Þorgeir, en þó vildi Jón leitast við að hafa bætandi
áhrif á Þorgeir. Taldi hann víst, að Þorgeir færi illa
eftir dauðann, ef hann bætti ekki ráð sitt. Þorgeir dró
dár að Jóni fyrir guðhræðslu hans og stríddi honurn.
Sögumaður minn segir, að um engan mann hafi
gamalt fólk rætt eins mikið í Fnjóskadal, þegar hann
var í bernsku, og um Þorgeir, og hafi þó þá verið liðin
meira en 70 ár frá dauða hans.
Af Galdra-Þorgeiri eru komnir margir greindir
menn og vel gefnir. Guðrún, sem var elzt barna Þor-
geirs, var fluggáfuð kona. Kunni hún mikið af kvæð-
um og þar á meðal flest kvæði Eggerts Ólafssonar.
Hún var og vel skáldmælt.