Gríma - 01.09.1946, Page 80

40 SÖGUR JÓNS SIGFÚSSONAR [Gríma
Hannes við mig: „Þú vérður að ganga á undan, Jón,
því að þú ert svo miklu höfðinglegri," — og svo varð
þetta að vera eins og Hannes vildi. — Þegar við komum
inn í höllina, sté kóngur niður úr hásætinu, sem var
allt úr gulli og fílabeini, og kom alveg fram að dyrum
á móti okkur Hannesi, til að heilsa okkur. Hann heils-
aði okkur með kossi og handabandi. Hann þekkti
Hannes, en mig ekki, og spurði því Hannes: „Og hver
er hann, Hannes minn, þessi tígulegi maður, sem með
þér er?“ — „Og það er nú bezti vinur minn og ráðgjafi,
hann Jón Sigfússon frá Skriðukoti," svaraði Hannes.
„Eg er vanur að liafa hann með mér, þegar eg þarf að
gera einhverjar djúpsettar ráðagerðir um mikilsverð
málefni, eins og mig grunar að núna standi til.“ — „Já,
vel gezt mér að manninum,“ svaraði kóngur, „og vel-
kominn sé hann á vorn fund, en komið þið nú með
mér að heilsa drottningunni minni; eg sé, að hún er
orðin óþolinmóð eftir því.“ — Við fórum svo til drottn-
ingarinnar, sem kom á móti okkur niður úr hásætinu,
og heilsuðum við henni með kossi og handabandi, en
hún bauð okkur velkomna. — Þú situr nú hérna hjá
mér, Hannes minn, en hann Jón á að sitja hjá drottn-
mgunni,“ sagði kóngur, „og svo ætla ég að. sjá um
Hannes í nótt, en drottnirigin sér um hann Jón." Og
svo varð þetta eins og kóngur hafði fyrir mælt, að eg
settist hjá drottningunni.
- Við spjölluðum nú við kóng og drottningu um
stund og sögðum þeim fréttirnar frá íslandi. Og margs
þurftu þau nú að spyrja, bæði um heilsufar, skepriri-
höld og aflabrögð og aukheldur urn trúlofanir og gift-
ingar. Loksins rankaði kóngur við sér og sagði: „Ja,
hvað ætli við hugsum, heillin! Mennirnir eru nú lík-
lega orðnir matarþrirfar, góða mín, eftir þessa löngu