Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1993, Blaðsíða 14

Höfundur lengst til hægri.
Svanlaug Böðvarsdóttir:
Lífið — þetta líf
Hugleiðing í Alandinu
Ungur andi berst létt áfram. Smá
uppstreymi frájörðu lyftir honum
hærra. Oendanlega löng leið er fram-
undan, allt er eftir, því lífið er langt og
nú þegar æskan á í hlut er og virðist
allt eiga eftir að gerast, og geta gerst.
MS-félagið er að verða 25 ára.
Margt er liðið og margt framundan.
Hvað höfum við að segja sem erum
þess aðnj ótandi að d velj a í Álandi 13 ?
Fyrst og fremst er það í mínum huga
þakklæti til þeirra sem þar stjórna og
vinna. Þar ríkir ótrúlega mikil og góð
aðstoð við okkur, sem MS-sjúkdómur-
inn hefur hremmt. Ég hugsa til þeirra
sem í blóma lífsins er kippt burt af
atvinnu- og athafnasviðinu, en það
horfum við upp á þarna, eins og
forystan hefur lýst svo vel í blöðum og
ritum. Ég hef engu við það að bæta
öðru en því að undirstrika hversu marg-
vísleg og margbreytileg sjúkdómsein-
kennin eru. Hjólastóllinn bíður sumra
og ekki síst þeirra ungu. En hvernig er
svo lífið dagsdaglega á þessum stað,
þessu heimili?
Er þar alvara, sorg og sút? Ekki er
það og er það þessu góða heimili
að þakka að þar ríkir góður andi og
vinir og félagar verða allir. Þama er
athafnaþránni fullnægt eftir því sem
þrótturinn leyfir. Otrúlegustu listaverk
eru unnin í handavinnu sem góður
leiðbeinandi stjórnar. Sem sagt: Það
er stunduð margs konar handmennt,
lesin eru blöð og spil tekin fram og er
þá oft glatt á hjalla.
Sj úkraþj álfari er til staðar og flestir
njóta góðrar þjálfunar hjá honum og
svo er jafnvel dansað, þegar búið er að
liðka sig í ýmsum æfingum. Öll forysta
er þarna til fyrirmyndar og starfsfólk
allt útvalið sómafólk.
Svo er einn daginn tilkynnt um
ferðalag. Allir leggja við eyru og augu,
því ótal ferðalög sem við höfum farið
í hafa verið meiriháttar gleðiferðir.
Síðasta sumarferðin okkar var í Þórs-
mörk. Er það ekki dálítið djarft af
þessu fólki að ætla svo langt?
En þangað fórum við og dásam-
legri ferð mun vandfundin. Fegurðin í
Þórsmörk — dásamleg. Ilmur birkis
og blóma, fuglasöngur, lækjarniður,
fegurð í háum björgum og blómaskraut
allt um kring. Þá kom forystan enn til
skjalanna. Allar veitingar eins og best
varð á kosið. Þessi dagur var eins og
við hefðum hitt á óskastund.
Ég er hér að lýsa í fáum dráttum
broti af því öllu sem mig langar að
þakka. Ég þakka af heilum hug þetta
heimili í Álandi 13. Ég vona og trúi að
áform þeirra, sem nú hugsa stórt, megi
rætast sem best og fyrst.
S vanlaug Böðvarsdóttir.
Þessa hugljúfu og glögguhugleiðingu
hinnar ágœtu MS-konu er ritstjóra
Ijúft að birta. Af svona efni mætti
gjarnan meira vera.
HLERAÐí
HORNUM
Heyrnarlaus kona var að ljúka við að
ryksuga íbúðina þegar sonur hennar
kemur heim. Hann horfir forviða á
móðurina með ryksuguna. Þegar hún
sér hann segir hún: „Úff, þetta var sko
erfitt“. „Já, það skil ég“, sagði sonurinn
„en heldurðu að það hefði ekki gengið
betur ef þú hefðir sett ryksuguna í
gang“.
*
Kona ein var að lýsa myndarskap sín-
um og fínheitum heima hjá sér og
orðaði það svo: „Hjá mér eru nú veit-
ingarnarekki skomar viðöxl“. Sömu-
leiðis þetta: „Ja, það er nú allt teppalagt
hjá mér á milli þils og veggja, og svo
er ég með skósíðar gardínur".
*
Það gerðist einu sinni sem oftar suður
á Spáni að maður nokkur varð ástfang-
inn af ungri stúlku. Eitthvað höfðu
foreldrar stúlkunnar við þetta að at-
huga en samþykktu þó trúlofun þeirra
að lokum. Spánverjar eru trúræknir
og siðavandir vel og því fengu pilturinn
og unnusta hans ekki að njóta ásta
enda hefði því fylgt alltof mikil áhætta.
Foreldrar stúlkunnar þurftu eitt sinn
að bregða sér af bæ og fólu 12 ára
gömlum bróður hennar að hafa gætur
á henni. Foreldrarnir voru hins vegar
ekki fyrr komnir út fyrir bæjarmörkin
en unnustann bar að garði og sagði við
piltinn að hann skyldi fara út og telja
þá vegfarendur sem framhjá gengju.
Hann skyldi borga honum 50 krónur
fyrir hvem þeirra. Eftir drykklanga
stund kom strákur inn og var þá unga
fólkið farið upp á loft. Hann hrópaði
því: „Nú eru komnir tólf'. „Haltu
áfram að telja“, kallaði unnustinn. Að
drykklangri stund liðinni kom strákur
aftur inn og hrópaði: „Heyrðu, nú
getur þetta orðið dálítið dýrt hjá þér
því að það er heil líkfylgd að fara
framhjá“.
*
Útigangsmaður kom inn á lög-
reglustöð og kvaðst hafa verið rændur.
„Og hversu mörgum munum var
stolið?“ „105“. „Hvemig í ósköpunum
geturðu sagt svo nákvæmlega um
það?“ „Nú ég var með tvo spilastokka
og einn upptakara“.