Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.1993, Blaðsíða 47

Hingað inn á borð berast eðlilega
hin ýmsu fréttabréf og rit aðild-
arfélaga Öryrkjabandalagsins. Utgáfa
þessi er öll hin markverðasta og má
bæði lesa sér til um verkefni dagsins
sem og framtíðaráform, auk ýmiss
konar fróðleiks, sem gott er að miðla
til sem flestra. Mest af þessu er unnið
í sj álfboðavinnu önnum kafinna félaga
og er því dýrmætara í raun.
Stundum er það sagt einkenni okk-
ar íslendinga, hversu óvenjulega rit-
glaðir við séum. I útgáfu af þessu tagi
eru slíkir eiginleikar óneitanlega hinir
ágætustu, því bæði í nútíð og ekki
síður í framtíð er hér oft um ómetan-
legar heimildir að ræða, sem eiga eftir
að verða gott vegarnesti þeim sem
baráttuna heyja í framtíðinni.
Útgáfa af þessu tagi vekur ævin-
lega aukna samkennd félaganna, vekur
og virkjar um leið og henni ber því að
halda við.
Hins vegar er þetta blað hinn ákjós-
anlegi sameiginlegi vettvangur, jafnt
kynningar sem skoðanaskipta fyrir
aðildarfélögin í heild sinni.
Það verður seint ofbrýnt fyrir fé-
lögum okkar að sjá til þess að hlutur
þeirra hvers og eins liggi ekki eftir,
þegar árgöngum Fréttabréfs ÖBI.,
sífjölgandi, verður flett af fróðleiks-
þyrstum.
*
Um leið og nýr heilbrigðis- og
tryggingaráðherra er boðinn vel-
kominn til starfa á víðsjálli tíð og
vandasamri skal enn á ný ítrekuð
nauðsyn þess að um aðgerðir allar af
hálfu stjómvalda sé sem allra bezt
samstarf við samtök fatlaðra.
A þessum haustdögum þrenginga
íþjóðarbúskapskiptirþað öryrkjaafar
miklu hvernig hlutaskiptum þjóð-
félagsins verður háttað.
Löngum hefur það einkennt um of
efnahags- sem aðhaldsaðgerðir að
þeim hefur verið hlíft sem sannanlega
megamissaenbyrðarnarþvíþungbær-
ari þeim sem minna hafa til ráðstöf-
unar.
Þegar svo þrengir að sem nú, gildir
það öllu öðru frekar að þeim sé hlíft
sem enga þola skerðinguna.
í þeim hópi eru öryrkjar að yfir-
gnæfandi hluta og öll frekari afkomu-
skerðing þar er útilokuð, ef ekki á illa
að fara.
Þjóðfélag dæmist af því hver
hlutaskipti em höfð í heiðri á erfiðri
tíð, þá reynir á varanlegan grunn vel-
ferðar og raunverulegt réttlæti.
Fjárlagaafgreiðslan nú mun þar
lýsa leiðina og því skal á það treyst að
allar aðrar leiðir verði fremur farnar
en frekari kjaraskerðing þeirra sem
við þrengstan hlut búa. Farnaður
þjóðarinnar sem heildar er hér í veði
einnig, því undirstaðan þar er einmitt
sú að allir megi búa við þau lífskjör að
af þeim megi þó lifa.
*
egar til fjárlagagerðar er hugsað
er einnig rétt að líta til málefna
fatlaðra og h ver þróun þar muni verða.
Útlínur þess munu liggja fyrir þegar
þetta blað kemur út, en afgreiðslan er
þá eftir af Alþingis hálfu. Þess ber að
gæta vel að þó þróun hafi verið ör
síðustu árin, þá er enn afar skammt frá
því þróunin hófst og hún því skemmra
á veg komin en víða annars staðar.
Stöðnun málaflokksins er því afar
hættuleg, því þörfin kallar svo víða og
alltof margt enn óleyst.
Samtök fatlaðra viðurkennanauð-
syn þess að fara hægar, þegar að þreng-
ir, en þau hljóta að vona að framhald
verði áfrekari uppbyggingu. Samtökin
benda einnig á að ný lög geta og eiga
að vísa veg til fleiri og fjölbreyttari
lausna, lausna sem einnig geta verið
ódýrari ef rétt er að staðið og einkum
til lengri tíma litið.
Þarkemur sjálfstæðari búseta með
liðsinni góðu til sem fremsta úrræðið.
Samtökin eru reiðubúin til samstarfs
við stjórnvöld um hverja þá nýja leið
sem er hvoru tveggja skjólstæðingum
sem og samfélaginu í heild heilladrjúg.
Þau trey sta því einnig að til hins ítrasta
verði reynt að tryggja það að þróun
málafokksins megi halda áfram, því
stöðnun er stórhættuleg og kemur
samfélagsheildinni síðar í koll, þó
meginatriði sé það að svo margir bíða
úrlausnar að einskis má láta ófreistað
að ley sa vandamálin sem fyrst og bezt.
*
Það vekur athygli okkar hér á bæ
þegar við erum að fást við skatta-
mál einstakra tekjulágra öryrkja,
h versu mörgum þeirra er gert að greiða
gjald í Framkvæmdasjóð aldraðra.
Nefskattur þessi sem tekinn var
upp fyrir allmörgum árum hefur vissu-
lega skilað vel sínu mikilvæga hlut-
verki og lagasetningin á bak við hann
var með því ánægjulegra sem fengist
var við á þeim tíma.
Svo skattsár sem þessi þjóð er
hefur lítið heyrzt eða ekkert af nöldri
út af þessari skattlagningu, enda vona
trúlega flestir að þeir nái aldri til að
mega njóta í einhverju. Spumingin er
hins vegar um hvar eigi að setja þau
tekjumörk sem miða skal gjaldskyld-
una við. Þegar við horfum á þessar
lágu tekj utölur þá spyr maður sig óneit-
anlega, hvort hér sé ekki offari farið,
hvort ekki eigi að setja önnur og hærri
tekjumörk sem skilyrði gjaldtöku. Að
vísu voru gerðar breytingar um sl.
áramót sem lækkuðu þau tekjumörk
sem skatttaka almennt miðast við, svo
vart er þess að vænta að undir ábend-
ingu af þessu tagi yrði tekið. En trúlega
ætti að freista þess við löggjafann að
með einhverjum hætti yrði átekjulág-
um öryrkj um tekið, því þetta fólk mun-
ar um þessar þúsundir og spurningar
hljóta að vakna um réttmæti gjaldtöku
af svo lágum tekjugrunni þeirra sem
örorka hrjáir. Alla vega er rétt að taka
málið upp á réttum vettvangi og sjá til
hverja leiðréttingu er unnt að fá. H.S.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS