Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.06.1995, Qupperneq 10

Ásgerður Ingimarsdóttir framkv.stj.:
Af erlendum vettvangi
✓
Itengslum við félagsmálafundi
Sameinuðu þjóðanna (Social
summitt) í Kaupmannahöfn í byrjun
mars héldu ýmis samtök, sem
Öryrkjabandalag Islands er aðili að,
fundi og fórum við formaður ÖBÍ,
Ólöf Ríkarðsdóttir,og framkvæmda-
stjóri, Ásgerður Ingimarsdóttir,
þangað til að sitja fjóra fundi. Við
vorum mjög ánægðar með að þessum
fundum var safnað svona saman því
óneitanlega er hentugra fyrir okkur
Islendinga að geta sótt svo marga
fundi í einu heldur en að þurfa að
kosta fólk á einn og einn fund.
Fyrsti fundurinn var stjórnar-
fundur Norræna endurhæfingarsam-
bandsins (Nordisk Forening for
Rehabilitering) sem ÖBÍ hefur verið
aðili að í mörg ár. Norðurlöndin hafa
forystu þar til skiptis og eru Norð-
menn í forsvari nú.
Þessi samtök hafa að ýmsu leyti
átt erfitt uppdráttar í seinni tíð og hafa
öðruhvoru komið upp raddir um að
leggja þau niður en þegar öllu hefur
verið á botninn hvolft og umræður
farið fram um málið hefur fólki þótt
rétt að þau störfuðu áfram enda einu
samtök sinnar tegundar á Norðurlönd-
unum. Núverandi formaður hefur
mikinn áhuga á að rífa starfið upp og
voru miklar umræður um hvernig
hægt væri að auka fjölda aðildarfélag-
anna. Rætt var um að fagfélög væru
e.t. v. of fá innan samtakanna og hvort
ætti að reyna að fá fleiri þeirra til
samstarfs.
á var rætt um dreifingu upp-
lýsinga á milli Norðurlandanna
um fundi og ráðstefnur, sem höfða til
hinna ýmsu félaga. Ákveðið var að
hafa einn tengilið í hverju landi, sem
gæfi upplýsingar til skrifstofu
samtakanna um það sem væri að
gerast í hverju landi fyrir sig af því
efni sem höfðað gæti almennt til
félaga NFR. í því skyni myndi NFR
gefa út fréttabréf nokkrum sinnum á
ári, þar sem slíkar upplýsingar birtust.
Núna er ég undirrituð fulltrúi íslands
á þessum vettvangi og vil ég endilega
biðja þau íslensk samtök, sem hyggj-
Ásgerður Ingimarsdóttir.
ast halda fundi eða ráðstefnur um
endurhæfingarmál eða málefni fatl-
aðra almennt að senda tilkynningar til
ÖBÍ um slíkt, svo ég geti miðlað
félögum okkar á Norðurlöndunum
þeim upplýsingum. Þá mun ég einnig
reyna að koma á framfæri þeim upp-
lýsingum, sem berast til mín um það
sem er að gerast á hinum Norðurlönd-
unum eftir því sem þær fregnir berast
hingað.
NFR hefur haldið ráðstefnur
fjórða hvert ár og verður haldin ráð-
stefna á vegum samtakanna í Ósló í
nóvember n.k. Nokkuð var rætt um
hvert yrði efni ráðstefnunnar en það
er ekki ákveðið enn.
Næsti fundur sem við stöllur sótt-
um var fundur, sem var íbein-
um tengslum við fundi SÞ. Þar voru
samankomnir fulltrúar frá áhuga-
mannasamtökum víða um heim.
(NGO Disability Forum). Þennan
fund sátu um 100 manns og hófst hann
með ávarpi danska félagsmálaráð-
herrans, Karin Jespersen. Þá kynnti
Holger Kallehauge, fv.landsdómari,
efni ráðstefnunnar. Kallehauge hefur
verið formaður HNR (Handikapp-
organisationernes Nordiske Rád)
undanfarin ár og er feikilega vel máli
farinn og víðsýnn maður, sem hefur
sett sig ákaflega vel inn í öll málefni
fatlaðra en hann er sjálfur í hjólastól.
Hann var einn af fyrirlesurum á
ráðstefnu um málefni fatlaðra hér á
Islandi sl. vor.
Þá talaði Bengt Lindqvist, um-
boðsmaður fatlaðra hjá Sameinuðu
þjóðunum.
Hann minnti á reglur SÞ (Stand-
ard Rules) og hvernig löndin hefðu
framkvæmt þær - bað hann menn að
hugleiða hvernig brugðist hefði verið
við þeim í hinum ýmsu löndum og
hvernig staðið væri að þeim.
Á eftir Bengt Lindquist töluðu
síðan Johan Wesemann, formaður
European Disability Forum sem
stofnað var í janúar 1993 og Dr. Einar
Helander frá UNDP.
Þá ræddi Kallehauge aftur um
notkun reglnanna í alþjóðlegum og
svæðisbundnum skilningi.
Að loknum þessum framsögu-
erindum var dreift spurningalista til
þátttakenda sem þeir voru beðnir að
útfylla. Spurningarnar gengu allar út
á hvemig ástand mála fatlaðra væri í
heimalöndum þátttakenda miðað við
reglur SÞ. Eg hef gmn um að það hafi
vafist fyrir mörgum að svara þessu
svona allt í einu en við vorum svo
lánsamar að hafa séð svipað plagg
áður, sem okkur hafði verið sent frá
HNR og þar með vorum við ekki
alveg á beru hjarni með að svara þó
það tæki auðvitað sinn tíma.
Spurningarnar voru margvíslegar
m.a. um aðgengi og þá ekki ein-
göngu um aðgengi húsa heldur einnig
um aðgengi blindra og heyrnarlausra
að upplýsingum o.fl. og hvernig
staðið væri að hjálpartækjamálum. Þá
var spurt um lög er snerta málefni
fatlaðra og hvemig og hvort upplýs-
ingum væri komið á framfæri um rétt-
indi fatlaðra. Spurningar voru einnig
um ferlimál og húsnæðismál.
Þar sem við áttum að gefa
einkunnir fyrir svörin þótti okkur
nokkuð skorta á að sumar spurning-
anna væm nógu beinskeyttar. Sumum
þeirra hefði maður viljað svara á fleiri
en einn veg. T.d. var spurt um hvort
fatlaðir gætu sinnt trúmálum að eigin
vild. Eins og við vitum öll er ekki
skipt sér af trúmálum eða kirkjugöngu
10