Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.2000, Qupperneq 29

Snjallar lausavísur
Formálsorð: Daníel Árnason sem hér býr á í sínum fórum firnamikið safn alls konar kveðskapar og
skemmtisagna sem bréfa. Meðal efnis eru vísur Stefáns Stefánssonar frá Móskógum í Fljótum, búandi
á Siglufirði lengst ævi sinnar. Við föllum í þá freistni, Daníel og ritstjóri að birta mæt sýnishorn.
Þú ert að spyrja um þennan prest,
ég þekki hann lítið - mun það best.
Ekki ræði ég um hann meir
en allan skrattann vígja þeir.
Það er vandi að vara sig
víða á gleðifundum.
Freistingarnar fyrir mig
fæti bregða stundum.
Ég get þess til ég geri fátt
svo Guði líki.
Og verð því tæpast hossað hátt
í himnaríki.
Haust
Ellin býður beiska skál
bugar vilja þróttinn
Sem feigðargustur fer um sál
fyrsta hélunóttin.
Vornótt
Ég veit hvað er gott að vaka einn
í víðsýni bjartra nátta
uns dagurinn nálgast nakinn og hreinn
og nóttin verður að hátta.
Hávaðinn í heimsins önn
nú hefur strikið.
Betra er að vefjist tunga um tönn
en tala of mikið.
Ég þekki lífsins skúra skil
skugga og geisla bjarta.
Hef þó ekki hingað til
haft þann sið að kvarta.
Það er ekkert efamál
oft frá réttu er vikið.
Hann getur verið gæðasál
þó gæti þess ekki mikið.
Gróa á Leiti
Gladdi margra granna lund
með göngu sinni í hlaðið
enda var hún alla stund
aðal fréttablaðið.
Hér er veður hlýtt og bjart
og hagur manna góður.
Aftur á móti er æði hart
um allan sálargróður.
Mundi allt frá fæðingu
Makalaust ég mannvit svona tel
og mælist til að rengi þetta enginn,
hann man svo ljóst og lýsir afar vel
er ljósmóðir hans klippti á nafla-
strenginn.
Milli húsa maður smaug,
margan bitann þáði
og í staðinn óspart laug
eins og vitið náði.
Minningin í muna skýr
mætir á vængjum þöndum.
Afturgengin ævintýr
elta mig á röndum.
Hinsta ferðin
Sýp í botn mitt síðsta vín
síðan burt skal riðið.
Því “Bleikur” gamli bíður mín
bundinn út við hliðið.
Úr safni Daníels Árnasonar.
Hlerað í hornum
Kona ein kom til kunningja síns og
bað hann að setja á blað nokkrar
gamansögur sem hún gæti svo flutt í
samkvæmi einu sem fyrir dyrum
stóð. Hún bað hann endilega að hafa
nú gott bil milli gamansagnanna svo
hún gæti séð hvar hver þeirra endaði.
Á búðarhurð í bæ einum eystra hékk
áður á öldinni svohljóðandi auglýs-
ing: Karlmannaskór á alla fjöl-
skylduna.
Frétt í blaði fjallaði um mann einn
norður í Svarfaðardal sem átti 104ra
ára afmæli. Á mynd með fréttinni
voru hann og fjögurra ára barna-
barnabarn. Undir myndinni stóð:
Hún er 100 árum yngri en hann.
Maður einn fór í mjaðmarliðaaðgerð.
Þegar henni var lokið var hann settur
í stuðningssokk til að hlífa fætinum.
Þannig var hann nokkurn tíma, en
svo þurfti að taka sokkinn af til að
endurnýja og þá uppgötvaði starfs-
fólkið að sokkurinn var á heilbrigða
fætinum.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
29