Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.2000, Blaðsíða 57

Kristján Árnason Skálá:
Baráttuljóð
Auðhyggjan drottnar með vaxandi völd
vei þeim er getur ei hlaupið.
Er takmarkið glæsta þá græðginnar öld?
Er gullið hið verðmesta kaupið?
Er ofneysluhvötin svo ágeng og heit,
að annað þá gleymist að virða?
En vanmáttkir gangi sem “gaddhross” á beit,
góðærismola að hirða?
Látið ei “Góðærið” glepja ykkur sýn,
svo gleymið hver annan að styðja,
þá verður martröð er mátturinn dvín
á manneldisgarðann sér ryðja!
Kristján Árnason Skálá.
Þetta baráttuljóð Kristjáns var lesið upp á baráttufundi Átakshóps
öryrkja 2. okt. sl. við mikinn fögnuð fundarmanna og þökk. Það
þakklæti berst hér með norður yfir heiðar.
Meinleg myndamistök
Hlerað í hornum
Sá litli kom heim úr skólanum eftir
fyrsta skóladaginn og mamma hans
spurði hvort ekki hefði verið gaman.
“Jújú það var ágætt, en ég held að ég
hafi ekki staðið mig nógu vel, því ég
á að koma aftur á morgun”.
Yfirmaðurinn varð svo reiður eftir
mistök gjaldkera síns sem var ung
kona að hann hreytti út úr sér: “Mað-
ur gæti haldið að þú værir með heila-
búið milli fótanna”. Daginn eftir
hringdi gjaldkerinn í yfirmanninn og
kvaðst vera veik. Yfirmaðurinn brást
við með því að spyrja hvað að amaði
og það komu nokkrar vomur á ungu
konuna en svo sagði hún: “Þú hlýtur
að skilja það. Eg fékk nefnilega
heilablóðfall”.
Móðirin við vinkonu sína: “Ja, þessi
æska nú til dags. Hún dóttir mín
sagði mér í morgun að hún ætlaði að
segja kærastanum upp í dag. En ein-
mitt í þeim töluðu orðum hringir
síminn og ég heyri að hún tekur fagn-
andi boði urn að borða á Hótel Holt
þá um kvöldið. Þegar hún kemur úr
símanum er hún hin glaðasta og segir
að kærastinn hafi boðið sér út í
þennan fína mat og hún auðvitað sagt
já. Bætir svo við eftir smástund: “Ja,
ég bíð bara með að segja honum upp
þar til eftir matinn”. Ég sat alveg dol-
fallin eftir”, sagði móðirin.
Litli sonurinn var að leika sér með
flugvélina sína inni í stofunni og var
að sjálfsögðu flugstjórinn. Móðir
hans heyrir fram í eldhús að hann er
að tala við farþegana og segir þá m.a.
stundarhátt: “Og drullið þið ykkur
svo út”. Móðirin fer inn í stofuna og
áminnir soninn um að tala kurteislega
við farþegana. Nokkru seinna heyrir
hún sér til ánægju að sonurinn segir:
“Góðir farþegar, gjörið svo vel að
ganga út. Þökk fyrir samfylgdina og
vona að þið hafið notið ferðarinnar”.
En móðurinni brá þegar hann bætti
við: “Og ef þið hafið yfir einhverju
að kvarta þá talið þið bara við
kerlinguna í eldhúsinu”.
Jón við kærustuna: “Hvers vegna
lokarðu alltaf augunum þegar ég
kyssi þig?” “Líttu bara í spegil, þá
sérðu ástæðuna”.
r
Isíðasta blaði Fréttabréfs Öryrkja-
bandalagsins urðu ritstjóra á þau
meinlegu mistök að birta ranga mynd
á bls. 25 með frásögn af úthlutun úr
Námssjóði Sigríðar Jónsdóttur.
Myndin var nefnilega frá úthlutun
1999 en átti vitanlega að vera frá
síðustu úthlutun vorið 2000. Mis-
tökin eru nú neyðarlegri fyrir það að
ritstjóri er sjálfur á myndinni og þykir
fólki sem honum sé farið að förlast
ansi mikið, þegar hann ruglast þannig
á myndum þar sem hann sjálfur er.
En hér kemur sem sagt hin eina
sanna, rétta mynd frá úthlutuninni
2000 og vona ég nú að öllu réttlæti sé
fullnægt og fólk sem fékk úthlutun nú
í ár fái séð að það hafi verið myndað.
Formaðurinn, Hafliði Hjartarson
hefur nefnilega alltaf séð til þess að
við úthlutun væri myndavél til staðar
að fanga þann hinn fríða flokk sem
fengið hefur styrk hverju sinni. En
ritstjóri biðst innilega afsökunar.
Helgi Seljan.
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
57