Fréttabréf Öryrkjabandalags Íslands - 01.12.2000, Blaðsíða 59

að fá í sinn hlut. Mismunurinn upp á
372 millj.kr. fer rakleitt í ofuraf-
ganginn mikla og mætti sannarlega
minnast þessa, þegar menn fara enn
og aftur að hæla sér af afganginum.
Allir eiga að vita bráðbrýna þörf
þessa fjármagns til að bæta búsetu-
og þjónustuþörf fatlaðra og þá
þroskaheftra alveg sér í lagi og það er
því nöturlegt að horfa upp á 60% lög-
boðinna tekna Framkvæmdasjóðs
fara beint í milljarðaafganginn mikla.
En hver veit nema Eyjólfur hressist
og máske verður þessari upphæð skil-
að inn í tryggingapakkann, vonandi
væna og ríflega, þegar víðáttuleitinni
er lokið.
Ekki ætti að þurfa að tíunda það á
tækniöld nútímans hversu
menntun öll er mikilvæg og dýrmæt.
Ekki síst er hún fötluðum mikilvæg
þar sem margir í þeim hópi geta
hvergi nærri gengið í hvaða starf sem
er. Það fer heldur ekki á milli mála
að fatlaðir sækja fram á þessu sviði
sem öðrum og kappkosta að sækja sér
menntun sem nýst getur þeim á lífs-
leiðinni. En annmarkar eru margir á
þeirri vegferð. Við verðum átakan-
lega vör við það hér á bæ að jafnvel
hin lægstu skóla - eða innritunargjöld
eru svo mörgum fótakefli á þeirri
leið, fátæktin í ömurlegri mynd þess
að illkleift eða ókleift sé að sækja sér
menntun er svo alltof víða á fleti fyr-
ir. Þetta sýna sívaxandi umsóknir í
námssjóði okkar þar sem alltof marg-
ir þurfa einfaldlega fyrirframstyrk
svo unnt sé að heija námið. Við
þekkjum það líka vel frá okkar ágætu
stofnun Hringsjá - starfsþjálfun fatl-
aðra hve erfitt það er fyrir marga að
fóta sig á námsbraut á nýjan leik eftir
að hafa á einhverju stigi flosnað upp
frá námi eftir slys eða veikindi.
Alveg sér í lagi er þetta oft erfitt fyrir
þá sem eiga við andlega erfiðleika að
glíma.
Það þarf því að mörgu að huga til
að tryggja greiðar leiðir allra sem
vilja mennta sig að þeirri menntun
sem þeir telja helst hæfa sér.
Bætt kjör þessa fólks er virkasta og
besta leiðin að því marki að fatlaðir
megi á hverjum tíma sinna hverju því
á menntasviði sem hugurinn helst
girnist.
Ein hinna undurfögru mynda Margrétar Traustadóttur. (Sjá bls. 35).
þeirra mörgu pistla sem hann hefur í
áranna rás látið frá sér fara undir
þessu heiti. Ekki fer það milli mála
að þar hafa hinir ýmsu þættir kjara-
mála verið fyrirferðarmestir og oft
hefur sömu hlutina borið á góma
aftur og aftur og því miður ekki að
nauðsynjalausu. En við að fletta
þessum rúmu 50 blöðurn kemur þó
glögglega í Ijós, að fjölbreytileikinn
er mikill þó meginþemað sé líkt.
Jafnhliða því að taka á ýmsum mál-
efnum sem ævarandi teljast, hafa svo
málefni stundarinnar verið tekin fyrir
og reynt að kryfja þau svo sem kostur
hefur verið. Viðbrögð hafa ævinlega
allnokkur verið, en ritstjóri reynt svo
að koma ýmsum þáttum út í aðra og
fjöllesnari fjölmiðla.
hagsmunamál fatlaðra sem á hverjum
tíma eru mest aðkallandi. Eins og
það hefur jafnan verið gjört veit ég að
svo mun áfram verða. Leiðin til hins
óskoraða jafnréttis á öllum sviðum er
ærið löng, torsótt er hún og hindranir
víða á vegi. Þar gildir hin stöðuga
barátta fyrst og síðast, að slá aldrei af,
að gleyma aldrei grundvallaratriðum,
að eiga þá fullvissu fyrst og síðast að
málstaðurinn er góður, hann er rétt-
lætisins ogjafnaðarins megin. Góður
málstaður mikilla raka fær sigur að
lokum, hversu svo sem skammsýni
og þröngsýni freista þess að bregða
þar fyrir fæti. Ég árna nýjum ritstjóra
og ábyrgðarmanni blaðsins allra
heilla og bið þeim blessunar í starfi.
H.S.
Þegar undirritaður situr nú við að
semja síðustu línurnar í brenni-
depli dagsins þá hvarflar hugur til
» r
Osk mín til Oryrkjabandalags Is-
lands er sú að það megi ævin-
lega hafa í brennidepli brýnust þau
FRÉTTABRÉF ÖRYRKJABANDALAGSINS
59