Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2003, Síða 5

Yfirlit formanns
Yfirlit formanns Öryrkjabandalags íslands
Garðars Sverrissonar - frá aðalfundi ÖBÍ 9. október 2003
Evrópuár fatlaðra
Vegna þess alvarlega ágrein-
ings sem upp kom milli stjóm-
valda og Öryrkjabandalags ís-
lands vegna undirbúnings Evr-
ópuárs fatlaðra fór vemleg vinna
i það á fyrri hluta þessa árs að
fínna farsæla lausn á þeim
ágreiningi. í stuttu máli snerist
málið um það að við höfnuðum
því algerlega að eiga nokkurt
samstarf við stjómvöld um þetta
ár nema þau ábyrgðust einhverj-
ar þær lágmarksaðgerðir sem
skila myndu öryrkjum raunhæf-
um kjarabótum. Ekki væri um
það að ræða af okkar hálfu að
taka þátt í veislu- og ræðuhöld-
um, sitjandi fyrir á ljósmyndum
með ráðamönnum, ef ekki væri
að fullu tryggt að um áþreifan-
legar kjarabætur yrði að ræða -
kjarabætur sem okkar fólk gæti
vegið og metið í krónum og aur-
um.
Fyrstu viðbrögðin við þessari
afstöðu bandalagsins vom þau að
reynt var ítrekað að reka fleyg í
samstöðu okkar, reynt að lokka
ýmis aðildarfélög til þátttöku í
einni eða annarri mynd. En eins
og áður, þegar við höfum átt und-
ir högg að sækja, sýndu aðildar-
félögin og forystumenn þeirra
aðdáunarverða staðfestu og
höfnuðu algerlega hvers kyns
samstarfi á meðan lágmarks-
kröfu Öryrkjabandalagsins væri
ekki svarað skýrt og skilmerki-
lega. Af hálfu annarra Evrópu-
landa var ítrekað leitað eftir upp-
lýsingum frá íslenskum stjóm-
völdum um það hvernig þau
hygðust vinna með heildarsam-
Formaður Öryrkjabandalagsins var
vígreifur á aðalfundinum.
tökum fatlaðra á Evrópuárinu.
Við þessari málaleitan var vita-
skuld ekki nokkur leið að bregð-
ast án þess að geta þess um leið,
sem formaður ÖBI hafði raunar
gert á vettvangi Evrópusamtaka
fatlaðra, að íslensk stjórnvöld
hefðu ekki enn treyst sér til að
koma til móts við lágmarkskröfu
Öryrkjabandalagsins um að bæta
lífsgæði öryrkja með raunhæfum
aðgerðum.
Þegar við bættist að á sjálfu
Evrópuári fatlaðra voru nú
einnig að fara í hönd Alþingis-
kosningar í landinu mátti ríkis-
stjóm Islands ljóst vera hvað til
hennar friðar heyrði ef ekkert
yrði aðhafst. Það hafði Öryrkja-
bandalagið sýnt Qómm ámm áð-
ur, fyrir þingkosningamar 1999,
að þótt öryrkjar hefðu ekki verk-
fallsrétt gætu þeir beitt áróðurs-
aðferðum sem erfíðara gæti
reynst að verjast en nokkm verk-
falli - áhrifavaldi sem óhugsandi
væri að beita nema því aðeins að
okkur hefur, hvað sem öðm líður,
tekist að virkja almenningsálitið
og fá drjúgan meirihluta þjóðar-
innar til fylgis við okkar málstað,
eins og staðfest hefur verið í
fleiri en einni skoðanakönnun.
Fyrir bragðið má segja að hér
hafí því verið um eins konar
verkfallsástand að ræða, þar sem
þrýstingurinn fór sívaxandi og
stjómvöldum orðið ljóst að ef
ekkert yrði aðhafst kæmist Ör-
yrkjabandalagið ekki hjá því að
blanda sér beint í kosningabarátt-
una með fullum og áður óþekkt-
um þunga. Til viðbótar hafði því
skýrt verið komið til skila að ef
fullnægjandi svör bæmst ekki frá
stjómvöldum myndi bandalagið
leita samstarfs við verkalýðs-
hreyfínguna um Evrópuár fatl-
aðra, en fyrirheit um slíkt sam-
starf lágu þá þegar fyrir af hálfu
forystumanna verkalýðshreyf-
ingarinnar.
Þótt formlega bæri ráðherra fé-
lagsmála ábyrgð á Evrópuárinu
tók málið óhjákvæmilega að
flytjast yfír á herðar trygginga-
málaráðherra. Eftir að birst hafði
heilsíðuauglýsing með áskomn
ÖBI til ríkisstjórnar Islands var
formaður bandalagsins kallaður
á fund tryggingamálaráðherra
þar sem fram kom að ráðherra
hefði fullan skilning á því að vilji
Öryrkjabandalagsins stæði til
þess að Evrópuár fatlaðra yrði
annað og meira en ræðuhöld og
veisluglaumur. Vandinn væri
hins vegar sá að gengið hefði
verið frá fjárlögum og því erfítt
að koma með úrbætur sem köll-
uðu á umtalsverð fjárútlát. For-
tímarit öryrkjabandalagsins viiiiMwwwwrtiMHiwp.i" .........- 5