Tímarit Öryrkjabandalags Íslands - 01.09.2003, Side 52

langar voru fljótir að venjast
hinu ljúfa lífi og margt nýtt bar
fyrir augu á hverjum degi. Það
var flatmagað við sundlaugina,
farið í bæjarferðir og verslunar-
leiðangra til Harrys, en hann
þekkja allir sem hafa farið til
Kanaríeyja. Eins fórum við í
hálfsdagsferðir á ýmsa staði.
Farið var á ströndina en hún
Bjarki, Skúli og Garðar heilsa manninum
sem „talaði með augunum".
hluti undirbúningsins hafi verið
einstaklega mikilvægur og átt
stóran þátt í því hversu vel ferðin
heppnaðist.
Það var kátur hópur sem lagði
af stað frá Safamýrarskóla í lok
janúar. I hópnum voru strákamir
fjórir, fjórir kennarar og einn sér-
legur aðstoðarmaður. Framundan
var vikuferð á sólarströnd.
Áhyggjur af langri flugferð
reyndust ástæðulausar því sjald-
an hafa sést prúðari og yfirveg-
aðri farþegar á ferð. Eftir 5 tíma
flug var síðan lent á Gran Canari
flugvelli. Ferðalangamir vom
orðnir frekar lúnir þegar í húsin
okkar tvö var komið enda var
klukkan orðin eitt eftir miðnætti.
Húsin vora í smáhýsahverfmu
Santa Barbara. Þau hentuðu
okkur vel, vora staðsett mið-
svæðis og með ágætum garði.
Fólk vaknaði um tíuleytið
næsta morgun endurnært eftir
góðan nætursvefn. Sól skein í
heiði og strax var hafist handa
við að bera sólvöm á mannskap-
inn. Kennarar tóku þetta hlut-
verk sitt mjög alvarlega og
tæmdu hvem brúsann á fætur
öðram því enginn átti að brenna.
Fyrsta deginum var eytt í róleg-
heitum, farið í skoðunarferð um
bæinn, keypt í matinn og sund-
laugin
prófuð. í
hádeginu
var keypt
pizza á
spænsk-
um veit-
ingastað
Kiddi, Garðar, Gurrý, Guðrún, Bjarki, Skúli og Guðfinn-
ur höfðu gaman af að fara í Fuglagarðinn.
og is a
eftir, var
þetta upphafíð að miklum við-
skiptum ferðalanga við ísbari
bæjarins. Klukkan fnnm þennan
dag var fundur fyrir nýkomna
ferðamenn á hinum þjóðþekkta
Klörabar. Þar áttum við eftir að
Sól skein í heiði og
strax var hafist handa
við að bera sólvörn á
mannskapinn. Kenn-
arartóku þetta hlutverk
sitt mjög alvarlega og
tæmdu hvern brúsann
á fætur öðrum því eng-
inn átti að brenna.
venja komur okkar enda alltaf líf
og fjör þar sem íslendingar koma
saman. ETm kvöldið klæddu síð-
an allir sig í sitt fínasta púss og
fóru í bæinn í leit að veitinga-
stað.
Næstu dagar liðu hratt. Ferða-
var í u.þ.b. 20 mínútna göngu-
fjarlægð frá dvalarstað okkar.
Allir fundu eitthvað við sitt hæfí
á ströndinni, sumir elskuðu að
busla í sjónum meðan aðrir
héldu sig í landi og fylgdust með
léttklæddum stúlkum í sólbaði.
Eins var sandurinn uppspretta
ómældrar skemmtunar enda
gaman að byggja kastala og
grafa sjálfa sig og aðra. Eftir
strandferðina settumst við niður
við lítið torg og fengum okkur ís.
Þar var götuleikari klæddur í
skinnföt að hætti Villta vesturs-
ins, bronslitaður frá toppi til táar.
Hann bauð upp á myndastytt-
uleik en hreyfði sig og "talaði
með augunum", eins og einn
okkar orðaði það, þegar peningur
var settur í baukinn hans. Þessi
maður varð strax gífurlega vin-
sæll í okkar hópi og strákamir
viljugir að taka þátt í leikatriði
hans.

i
52
www.obi.is