Morgunblaðið - 25.06.2020, Blaðsíða 51

MINNINGAR 51
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 25. JÚNÍ 2020
sem hún lauk með glæsibrag.
Ferðalög voru hennar líf og
yndi og fóru þau Pétur, hennar
trausti lífsförunautur, víða meðan
heilsan leyfði og notuðu þau líka
hvert tækifæri sem gafst eftir að
hún veiktist.
Golfið var líka þeirra áhugamál
og öll ferðalögin í góðra vina hópi í
kringum það.
Síðan voru sinfóníutónleikar
með Gústu fastur liður yfir vetr-
armánuðina.
Hún var virkur félagi í Oddfel-
lowreglunni til margra ára og þar
nutu sín vel hennar góðu kostir.
Með söknuði kveðjum við kæra
vinkonu með þökk fyrir allt og allt.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Elsku Pétur og fjölskylda,
sendum ykkur innilegar samúðar-
kveðjur og óskum ykkur guðs-
blessunar alla tíð.
Saumó,
Lillý, Hulda, María
og Ágústa (Gústa).
Kær vinkona okkar er fallin frá
eftir erfið veikindi. Við kynntumst
fyrir rúmum fjörutíu árum þegar
Guðrún hóf störf í Hagdeild
Landsbanka Íslands á Laugavegi
7 þar sem margar okkar unnu á
þeim tíma. Um aldamótin síðustu
urðu breytingar á högum nokk-
urra okkar og stofnuðum við þá
tólf samstarfskonur „Dragtavina-
félagið“. Við ákváðum að hittast
reglulega á veitingastöðum borg-
arinnar eftir vinnu og ræða málin
og gera okkur glaðan dag.
Vináttuböndin sem eru okkur
öllum mikils virði treystust í ár-
anna rás og við bættust heimboð,
sumarbústaðaferðir og reglulegar
menningar- og skemmtiferðir til
London á tveggja ára fresti, nú
síðast 2018. Guðrún er sú þriðja úr
okkar hópi sem kveður alltof
snemma.
Guðrún var falleg kona; bros-
mild, jákvæð, bjartsýn, háttvís,
samviskusöm og þrautseig. Hún
var lífsglöð, hafði mikla útgeislun
og hreif fólk með sér með fágaðri
framkomu, brosmildi og dillandi
hlátri. Hún fékk hluta hópsins
með sér í reglulegar gönguferðir
og kvartaði aldrei þrátt fyrir erfið
veikindi. Guðrún var dugleg að
feta í fótspor Pollýönnu og sjá það
jákvæða í erfiðri stöðu og þegar
hún hafði misst vinstri handlegg-
inn þakkaði hún fyrir að hafa þann
hægri. Æðruleysi hennar var ein-
stakt og með ólíkindum.
Guðrún var mikil fjölskyldu-
manneskja og hugsaði afskaplega
vel um sína. Hún og Pétur voru
samrýnd hjón og dugleg að
ferðast saman, með vinafólki,
börnum sínum, tengdabörnum og
barnabörnum. Guðrún minntist
með ánægju afmælisferðar til
London í upphafi síðasta árs og
ferðar til Spánar um sumarið í til-
efni sjötugsafmæla þeirra Péturs.
Fyrir nákvæmlega mánuði hitt-
umst við vinkonurnar hressar og
kátar á heimili einnar okkar. Guð-
rún lék á als oddi, glæsileg að
vanda og var bjartsýn á komandi
mánuði. Að leiðarlokum gerum við
okkur enn betur grein fyrir
hversu djúp vinátta okkar og Guð-
rúnar var og þökkum henni ynd-
islega nærveru alla tíð.
Það er ólíklegt að af fyrirhug-
aðri Lundúnaferð okkar vin-
kvennanna verði í haust en til
hennar höfðum við allar hlakkað í
marga mánuði. Framan af var
Guðrún ekki viss um að komast í
ferðina en í desember stappaði
hún stálinu í herbergisfélaga sinn
og sagði hann engar áhyggjur
þurfa að hafa í sambandi við nýja
herbergjaskipan. Hún sagðist
harðákveðin í að koma með þar
sem hún hafði fengið aukinn kraft
með inntöku líftæknilyfja sem hún
batt miklar vonir við að skiluðu ár-
angri í baráttunni við krabba-
meinið.
Við erum þakklátar fyrir að
hafa átt Guðrúnu að vinkonu og
hennar verður sárt saknað. Við og
makar okkar sendum Pétri og
börnum þeirra, móður, barna-
börnum og öðrum aðstandendum
innilegar samúðarkveðjur.
Minningin um einstaka konu
lifir!
Anna G., Anna Sig.,
Bjarndís, Brynja,
Guðlaug, Jóhanna,
Kristín, Margrét og Lilja.
Það er sárt að kveðja Rúnu og
hugurinn leitar huggunar í öllum
góðu minningunum sem við átt-
um. Ég minnist þess fyrst þegar
að ég bjó hjá ömmu og afa í Ólafs-
vík og Pétur og Rúna komu þang-
að reglulega í heimsókn þar sem
ég fékk óskipta athygli þeirra
beggja. Árin liðu og það kom að
því að litli prinsinn Haraldur
fæddist. Ég man að ég fann til af-
brýðisemi en lagði mig þó fram við
að láta ekki á neinu bera. Rúna
áttaði sig strax á því hvað klukkan
sló og leyfði mér að sjá Harald á
undan ömmu og afa. „Hann er bú-
inn að bíða svo spenntur eftir því
að hitta þig,“ sagði hún og þar með
fauk öll afbrýðisemi út um veður
og vind.
Rúna og Pétur byggðu sér fal-
legt heimili í Heiðaseli og þar
bættust við prinsessurnar Guðný
og Sigrún. Ég minnist sérstaklega
ferðalags með þeim hjónum um
Napolí, Amalfí-skagann og Caprí.
Þá þótti mér mjög vænt um það
þegar þau fjölskyldan heimsóttu
okkur á Ustica á Sikiley þegar
dóttir okkar var bæði skírð og
fermd.
Rúna var ein skipulagðasta
manneskja sem ég hef kynnst.
Mér fannst það til dæmis ekta hún
að lesa ævisögu Tinu Turner áður
en hún fór á tónleika með henni.
Það sama gilti um önnur ferðarlög
því í þeim hefði hún skákað bestu
fararstjórum svo vel var hún alltaf
búin að lesa sér til áður en haldið
var af stað. Í fyrra fórum við í
tvær ógleymanlegar ferðir í tilefni
af sjötugsafmælum þeirra hjóna,
til London og Valencia, og
skemmtum okkur konunglega.
Það segir margt um Rúnu
hversu vel börnin þrjú hafa fetað
sig í lífinu. Sjálf get ég þakkað
henni fyrir að með dóttur mína fór
ég á allar barnaleiksýningar og
fyrir það erum við mæðgurnar
þakklátar. Rúna var líka stolt af
barnabörnunum sínum, Kolfinnu
og Kristófer, og tók mikinn þátt í
þeirra daglega lífi.
Síðan eru það allar skemmti-
legu sögurnar. Til dæmis átti
Rúna það til að vera svolítið utan
við sig og hló þá ekkert síst sjálf. Í
matarboði gat það gerst að allt í
einu heyrðist í henni: „Úpps, ég
gleymdi salatinu,“ en þá voru auð-
vitað allir búnir að borða. Fór svo
að innan hópsins var oft gantast
með það að spyrja Rúnu um sal-
atið áður en sest var að borði.
Í erfiðum veikindunum var
Rúna ótrúlega jákvæð og æðru-
laus. Hún vildi lifa lífinu og njóta
hverrar stundar með sínum nán-
ustu. Það segir margt um karakt-
er Rúnu hversu þakklát hún var
fyrir alla þá heilbrigðisþjónustu
sem hún fékk enda dásamaði hún
heilbrigðisfólkið sem sinnti henni í
hástert.
Elsku besta fallega Rúna mín.
Þú hefur verið svo stór hluti af
mínu lífi að það er erfitt að koma
því í orð hversu erfitt það er að
kveðja þig. Ég mun sakna spjall-
stundanna okkar svo sárt. Ég
kveð þig með þakklæti fyrir þann
einlæga áhuga og væntumþykju
sem þú hefur sýnt mér og mínum í
gegnum tíðina. Elsku Pétur
frændi, börn, tengdabörn og
barnabörn og aðrir ættingjar
Rúnu, við Dony og Kristín Gaia
vottum ykkur einlæga samúð,
sorg ykkar og missir er mikill.
Megi guð og allar góðar vættir
styrkja ykkur á erfiðum tímum en
minningin um einstaka konu mun
fylgja okkur öllum um ókomna tíð.
Gréta Björk
Valdimarsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
KRISTÍN ERLA JÓNSDÓTTIR,
andaðist 16. júní. Útförin fer fram frá
Lindakirkju mánudaginn 29. júní klukkan 15.
Jón Óskar Valgeirsson
Benný Guðrún Valgeirsdóttir Vilhjálmur Karl Karlsson
Jóhanna Ellen Valgeirsdóttir Ingólfur Kristinsson
Gestur Ingi Valgeirsson
Anna Lilja Valgeirsdóttir
og fjölskyldur
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
SIGRÍÐUR JÓNA NORÐKVIST
frá Bolungarvík,
sem lést á Landspítalanum laugardaginn
20. júní, verður jarðsungin frá
Fossvogskirkju þriðjudaginn 30. júní klukkan 13.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast hennar er bent á Orgelsjóð Hólskirkju í Bolungarvík.
Unnur Guðbjartsdóttir Garðar Benediktsson
Elísabet M. Hálfdánsdóttir
Árný Hafborg Hálfdánsdóttir
barnabörn og barnabarnabörn
Elsku móðir okkar, tengdamóðir og amma,
ÞÓRUNN JÚLÍA STEINARSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Fellsenda
laugardaginn 6. júní. Útförin hefur farið fram
í kyrrþey að ósk hinnar látnu.
Steinarr Kr. Ómarsson Úlfhildur Ösp Ingólfsdóttir
Jónas Sveinn Hauksson Sandy Naush
Helena Júlía Steinarsdóttir Steinarr Max Jónasson
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við fráfall og útför ástkærs föður
okkar, tengdaföður og afa,
GUÐMUNDAR SKÚLA
KRISTJÁNSSONAR,
Hrafnistu Hafnarfirði,
áður Hringbraut 42, Hafnarfirði.
Sérstakar þakkir færum við starfsfólki Sjávar- og Ægishrauns á
Hrafnistu Hafnarfirði fyrir einstaka umönnun og hlýju.
Hólmfríður Jóhannesdóttir Stefán Eggertsson
Magnús Heimir Jóhanness. Margrét Baldursdóttir
Jóhanna Auður Vilhjálmsd. Ragnar Snæbjörnsson
Birna Guðmundsdóttir Guðmundur Alfreðsson
Sigríður Diljá Guðmundsd. Kjartan Jósefsson
Kristján Eyfjörð Guðmundss. Lilja Aðalbjörg Þórðardóttir
Margrét Guðmundsd. Hales Jeffrey Keith Hales
Hanna Íris Guðmundsdóttir Guðmundur Hjörtur Einarsson
Ásmundur Orri Guðmundss. Fjóla Haraldsdóttir
Áslaug Eyfjörð Guðbjörn Ólafsson
afabörn, langafabörn og langalangafabörn
Minningarathöfn um elsku móður okkar,
tengdamóður og ömmu,
HELGU VALDIMARSDÓTTUR,
mun fara fram mánudaginn 29. júní klukkan
15 í Dómkirkjunni í Reykjavík.
Jens Sigurðsson Jóna Björk Gísladóttir
Sigurlaug Lísa Sigurðard. Pálmar Tjörvi Pálmarsson
og barnabörn
Kærar þakkir fyrir samúð og hlýhug vegna
andláts móður okkar, tengdamóður, ömmu
og langömmu,
ÁSDÍSAR SVEINSDÓTTUR.
Sérstakar þakkir sendum við starfsfólki í
Roðasölum og hjúkrunarheimilinu
Sunnuhlíð fyrir góða umönnun og hlýhug.
Mánudaginn 29. júní verður minningarkaffi í safnaðarsalnum í
Digraneskirkju klukkan 16.
Sveinn Guðmundsson
Hrönn Guðmundsdóttir Hjörtur Bergmann Jónsson
Þórhalla Guðmundsdóttir Þórhallur Tryggvason
Böðvar Guðmundsson Nanna Sif Gísladóttir
Katica Munetik
Zvjezdan Jovisic Ragnhildur Ýr Jónsdóttir
Srdjan Jovisic Dragana Petrovic Jovisic
barnabörn og barnabarnabörn
Innilegar þakkir sendum við öllum þeim
sem sýndu okkur samúð og hlýju við andlát
og útför okkar ástkæra
STEFÁNS H. JÓNSSONAR,
pípulagningameistara og fyrrverandi
bónda á Kálfhóli 1,
Gráhellu 6, Selfossi,
sem lést sunnudaginn 31. maí.
Bára Leifsdóttir
Jón Gunnar Stefánsson Elín S. Gísladóttir
Leifur Stefánsson Þóra Gylfadóttir
Þórhildur U. Stefánsdóttir Jón Bogason
barnabörn og barnabarnabörn
Elskulegur eiginmaður minn, faðir,
tengdafaðir og afi,
BENEDIKT BJÖRGVINSSON
prentari,
lést fimmtudaginn 18. júní.
Útförin fer fram frá Fríkirkjunni í Reykjavík
miðvikudaginn 1. júlí klukkan 13.
Erna Gísladóttir
Guðný Benediktsdóttir Guðni Ingimarsson
Guðmundur Benediktsson Ásta Ásgeirsdóttir
Björgvin Benediktsson Þórdís Einarsdóttir
og barnabörnNú reikar harmur
í húsum
og hryggð á þjóð-
brautum
Svo hljóðar brot úr ljóði er Jón-
as Hallgrímsson orti um skáld-
bróður sinn Bjarna Thorarensen
og talið er að hann hafi lesið upp
við útför hans.
Í dag minnumst við Ragnars
Haraldssonar, sem vissulega var
ekki ljóðskáld, en hins vegar var
hann athafnaskáld í fremstu röð
og má glögglega greina foldgná
merki þess í Grundarfirði.
Þar sem hann fór ríkti engin
lognmolla, því það gustaði af hon-
um og því öðruvísi umhorfs á þjóð-
brautum nú en áður. Hann var
þjóðsagnapersóna þegar í lifanda
lífi og sá glaði og syngjandi flutn-
ingabílstjóri, er bauð öllu birginn;
illviðri, vondum vegum, draugum
og forynjum. Úrræðagóður og
snjall bílstjóri sem oft lét reyna á
hæfileika sína við hin flóknustu
viðfangsefni.
Fátt kemur sér betur fyrir lítil
sjávarpláss en að þangað flytji
dugandi fólk, sem er tilbúið til
þess að veita kröftum sínum við-
nám í þeim tilgangi að efla at-
vinnulíf og auðga mannlíf á staðn-
um. Ungu glæsilegu hjónin
Ragnar og Rósa fluttu fyrir rúm-
lega hálfri öld til Grundarfjarðar
með börn sín á þeim árum þegar
allt var mjög á fótinn í þjóðfélag-
inu eftir langa kreppu. Sjávar-
plássið þá var allt annað en það er
í dag þar sem smjör drýpur af
hverju strái og velmegunin blasir
hvarvetna við. Þá þótti sjálfsagt
böl að vaða elginn í mjóalegg, en
nú ganga menn um á dönskum
skóm eins og plagsiður er í stór-
borgum. Þau tóku virkan þátt í öll-
Ragnar Ingi
Haraldsson
✝ Ragnar IngiHaraldsson var
fæddur 21. desem-
ber 1936. Hann lést
31. mars 2020.
Minningarathöfn
og jarðsetning fór
fram 13. júní 2020.
um þeim framförum
sem áttu sér stað og
stóðust allar vænt-
ingar Grundfirðinga.
Flutningurinn vest-
ur úr Mosfellssveit-
inni var einfaldur,
enda veraldlegar
eignir magrar og í
fullkomnu ósam-
ræmi við dugnað
þeirra og bjartsýni.
Landið tók að rísa
á ný og þá komu fram eiginleikar
þeirra hjóna og þegar Ragnar
fann fjölina sína og lagði grunn að
hinu þróttmikla flutningafyrir-
tæki árið 1970 eftir stutta og mis-
heppnaða tilraun við útgerð, sem
þénaði honum miklu betur að
þjóna en reka. Fyrirtækið verður
50 ára á þessu ári og er Ásgeir
Ragnarsson kominn með stýrið í
sínar hendur og er náttúraður fyr-
ir starfann og nýtur fulltingis fjöl-
skyldunnar, sem hefur vissulega
stækkað og eflst eins og annað í
ranni þeirra Rósu og Ragnars.
Ragnar vinur minn var
skemmtinn og kunni þá list að
gleðjast með glöðum og heimilið
við Fagurhólstún, sem virtist
liggja um þjóðbraut þvera, var
jafnan vettvangur þar sem gest-
risni og höfðingsskapur réðu ríkj-
um. Ragnar var slyngur bridge-
spilari og mjög liðtækur við
taflborið og tókum við margar
bröndóttar í gegnum tíðina, þar
sem sóknin þótti jafnan besta
vörnin og því ekki efni til að telja
peðin. Enginn vafi leikur þó á því
að óperutónlistin átti greiðustu
leið að hjarta ökuþórsins enda bjó
hann bíla sína vönduðum hljóm-
tækjum þar sem hann hlýddi á
sinfóníuhljómsveitir og stórsöngv-
ara flytja helstu aríur tónbók-
menntanna. Ósjaldan tók hann
undir og hlífði sér hvergi.
Bílferðirnar með Ragnari á
flutningabílnum voru því enda-
lausir stórtónleikar.
Við Þórunn erum ríkari fyrir að
hafa átt vináttu Ragnars og Rósu.
Blessuð sé minning þeirra.
Árni M. Emilsson.