Morgunblaðið - 29.10.2020, Blaðsíða 45

MINNINGAR 45
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 29. OKTÓBER 2020
✝ Laufey Sigríð-ur Karlsdóttir
fæddist á Gamla-
Hrauni 15. ágúst
1919. Hún lést á
Grund 19. október
2020. Dóttir Guð-
mundar Karls Guð-
mundssonar skip-
stjóra á Stokkseyri
og Sesselju Jóns-
dóttur húsfreyju.
Þau hjónin eign-
uðust 9 börn, Sigmundur, f.
23.9. 1912, Jón Svavar, f .25.1.
1914, Ársæll, f. 21.12. 1915,
Olga, f. 26.3. 1917, Laufey Sig-
ríður, f. 15.8. 1919, Anna, f. 15.5.
1921, Karl, f. 10.11. 1922, Jens,
f. 14.9. 1925, Baldur, f. 13.9.
1927. Þau eru öll látin.
Eiginmaður Laufeyjar var
Konráð Guðmundsson, f. 12.2.
1915, verkstjóri frá Flekkuvík,
Vatnsleysuströnd. Konráð lést
árið 2007, höfðu þau þá verið í
hjónabandi í nærri 70 ár.
Börn þeirra eru: 1) Auður
Anna, f. 28.12. 1940, d. 11.7.
2019, gift Sigurði Stefánssyni, f.
11.12. 1944, d. 25.9. 2015. Áður
var Auður gift Guðjóni Má Jóns-
syni.
Auður eignaðist 5 börn a)
Laufey Konný Guðjónsdóttir, f.
16.11. 1960, maki Markús Björg-
vinsson. Dætur þeirra eru Silja
Ýr, maki Sigurhans Guðmunds-
son. Barn þeirra er Kastíel. Sara
dís. Fósturdætur Laufeyjar og
Konráðs eru þrjár 3) Sigrún
Halldóra Gunnarsdóttir, f. 15.1.
1951. 4) Áslaug Kolbrún Jóns-
dóttir, f. 18.2. 1952, maki Gunn-
ar Harðarson, f. 16.1. 1954.
Barn Áslaugar Kolbrúnar er
Sigurkarl Einarsson, f. 18.8.
1972. Dætur Áslaugar Kol-
brúnar og Gunnars eru: a) Sig-
rún Halldóra, f. 30.1. 1976,
hennar maki er Jasper Bock.
Dætur Sigrúnar eru Ynja Blær,
Kara Lind og Þula Gló. b) Ásdís,
f. 11.5. 1989, maki Garðar Guð-
brandsson. Þeirra börn eru
Fjóla Röfn og Frosti Gunnar 5)
Kolbrún Karlsdóttir, f. 24.1.
1959.
Laufey missti föður sinn 10
ára að aldri og ólst upp frá því
hjá móðursystur sinni og Guð-
mundi Eggertssyni manni henn-
ar í Hafnarfirði. Fyrstu hjúskap-
arár hennar og Konráðs bjuggu
þau í Reykjavík, lengi í Voga-
hverfi. Konráð byggði m.a. hús í
Eikjuvogi. Um miðjan 7. áratug
20. aldar fluttu þau í Holtagerði
42, Kópavogi. Laufey átti þar
heima í rúm 40 ár. Eftir að Kon-
ráð lést vildi hún komast aftur í
Hafnarfjörð og keypti íbúð við
Lækjargötu. Þar hélt hún heim-
ili þar til á 96. aldursári að hún
fór á Grund.
Jarðarförin fer fram frá Þor-
lákskirkju í dag, 29. október
2020, kl. 14. Aðeins nánustu að-
standendur verða viðstaddir út-
förina.
Streymt verður frá athöfn-
inni: https//promynd.is/live
Virkan hlekk á streymi má
nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Rún barn hennar er
Alena Ýr.
b) Kristín Jóna, f.
7.4. 1963, maki Þrá-
inn Óskarsson.
Barn þeirra er Ást-
rós Mirra. c) Klara
Hrönn Sigurð-
ardóttir, f. 4.10.
1970, maki Guð-
mundur Davíð
Gunnlaugsson. Syn-
ir Klöru Hrannar
eru, Alexander Ísak, Kristófer
Darri og Ríkharður Davíð. d)
Konráð, f. 17.4. 1972, maki Drífa
Hansen. Börn þeirra eru Andri
og Birta.
e) Elvar Aron, f. 7.6. 1978.
Börn hans eru; Þorvaldur Ingi,
Victor og Klara Rún. 2) Heimir,
f. 26.3. 1946, maki Eyrún Ingi-
bjartsdóttir, f. 8.10. 1952. Barn
Heimis er Inga Heiða, f. 4.1.
1970. Maki Gunnar Guðmunds-
son. Þeirra börn eru Kristján
Rútur og Guðbjörg Ósk.
Börn Heimis og Eyrúnar eru
a) Hrafnhildur Linda, f. 8.11.
1972, maki Patrick Sulem. Dæt-
ur þeirra eru Emilie Sigrún Su-
lem og Telma Sól Sulem. b)
Laufey, f. 2.11. 1974, maki Hilm-
ir Guðlaugsson. Dætur þeirra
eru: Eyrún Björg, Katrín Linda
og Hulda María. c) Hlynur, f.
31.3. 1978. Dætur hans eru
Hekla Rakel og Heiður Kristín,
fósturdóttir hans er Guðrún Ey-
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Þá er elskuleg tengdamóðir
mín látin í hárri elli södd lífdaga.
Litla konan með stóra hjartað. Í
hálfa öld hef ég átt hana að sem
bestu vinkonu og trúnaðarvin og
var það gagnkvæmt. Við áttum
margt sameiginlegt, fyrst ber að
nefna einkasoninn hann Heimi
minn eins og hún sagði svo oft.
Milli þeirra var sérstakt kær-
leiksband. Blóm voru okkur hug-
leikin, bæði úti og inni. Það var
einstök ánægja að sjá að morgni
dánardags Laufeyjar friðarlilj-
una stinga upp blómaknúppi sem
hafði ekki blómstrað í mörg ár.
Það blóm ásamt fleirum kom úr
stofu Laufeyjar. Laufey var mik-
il heimsdama, alltaf vel klædd og
snyrtileg til fara. Við áttum það
sameiginlegt að velja litrík
klæði. Svart er ekki litur að okk-
ar mati. Í síðustu heimsókn
minni á Grund 5. okt. var ég í
grænni munstraðri blússu. Mik-
ið er þetta fallegt, saumaðir þú
þetta sjálf? sagði hún um leið og
hún þuklaði efnið. En þar skildu
hæfileikarnir að. Það lék allt í
höndum Laufeyjar. Hún var ein-
staklega listræn og skapandi.
Þegar börnin voru lítil kom fatn-
aðurinn á færibandi, ýmist,
prjónaður, heklaður eða saum-
aður. Meira að segja saumaði
hún úlpur á börnin. Laufey var
líka afskaplega flink í eldhúsinu
og átti heimsins stærsta úr-
klippusafn mataruppskrifta.
Hún hafði mikinn áhuga á alls
konar nýjungum í matargerð og
bjó til hollan og góðan mat. Þau
hjón voru afskaplega gestrisin
og alltaf var nýbakað góðgæti til
með kaffinu sem gestir liðinna
ára minnast með gleði og
ánægju. Það má segja að í
Holtagerðinu hafi verið stand-
andi borðhald allan sólarhring-
inn, því að þegar Konráð heitinn
fór fram á nóttunni biðu hans
veitingar á diski. Gestkvæmt var
á heimilinu, oft voru ættingjar
frá Vestmannaeyjum í bæjar-
ferð og börnin segja að oftar en
ekki hafi þau sofið á stofugólfinu
svo gestir fengju rúm. Þegar
börnin voru farin að heiman og
um hægðist fór Laufey á fullt í
eldriborgarastarfið í Kópavogi.
Fór í bókband, málaði á dúka og
púða, postulín, tréverk o.fl, og
naut sín til fulls. Laufey elskaði
börnin sín og barnabörnin af
öllu hjarta og áttu þau athvarf
hjá þeim hjónum um lengri og
skemmri tíma. Að þakka fyrir
sig var stórt atriði hjá Laufeyju.
Þótt hún væri orðin orðfá og
ætti erfitt með mál síðustu mán-
uðina gat hún þó sagt þegar við
komum í heimsókn: Viljið þið
ekki kaffi og takk fyrir komuna.
Síðustu orðin hennar voru takk
fyrir allt og bið að heilsa öllum.
Á Grund ávann hún sér hlýju og
velvild starfsfólksins sem ann-
aðist hana af alúð og nærgætni.
Við hjónin kveðjum með ást,
hlýju og þakklæti.
Með ástarþökk ertu kvödd í hinsta
sinn hér
og hlýhug allra vannstu er fengu að
kynnast þér.
Þín blessuð minning vakir og býr í
vinahjörtum
á brautir okkar stráðir þú yl og
geislum björtum.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
þín tengdadóttir
Eyrún Ingibjartsdóttir.
Amma mín kvaddi þennan
heim í síðustu viku. Mikið mun
ég sakna hennar og þess að geta
ekki heimsótt hana. Það var allt-
af gaman að heimsækja ömmu
og afa, fyrst í Holtagerðinu, svo
ömmu í Hafnarfirðinum og nú
síðast á Grund. Þegar ég var lítil
fórum við oft í heimsókn til
hennar og afa. Ég elskaði að fá
að skoða og róta í tómstunda-
herberginu hennar þar sem hún
geymdi alls konar gersemar að
mínu mati. Ég gat verið þar tím-
unum saman og amma sýndi mér
mikla þolinmæði og leyfði mér
að handfjatla, skoða og lesa.
Amma var höfðingi heim að
sækja en hún var alltaf með eitt-
hvert góðgæti á boðstólum, oft
heimabakað bakkelsi eða sínar
frægu flatkökur, sem voru mitt
uppáhald. Í dag nota ég enn þá
margar uppskriftir og ráð frá
henni. Amma var mikil handa-
vinnukona, saumaði, heklaði og
prjónaði ótrúlega fallega hluti á
börnin mín. Hún málaði líka,
smíðaði og vann úr leir marga
hluti sem ég á enn og geymi eins
og gull.
Eftir að ég flutti að heiman og
eignaðist mitt eigið heimili,
mann og börn komum við fjöl-
skyldan alltaf reglulega til henn-
ar. Hún var alltaf svo góð við
börnin mín og við gátum setið
heillengi í eldhúsinu hennar með
kaffibolla og spjallað. Hún
kenndi mér svo ótrúlega margt
bæði um heimilishald og um lífið
sjálft. Laufey amma var mikil
smekkkona og var alltaf mjög
fallega klædd og hafði gott auga
fyrir litum, efnum og mynstrum.
Þegar henni fannst eitthvað fal-
legt hafði hún orð á því.
Ég elskaði að heyra sögur af
uppvexti hennar en hennar æska
var svo ólík því sem gerist í dag
því hún náði að verða 101 árs.
En það var svo ótalmargt áhuga-
vert sem amma upplifði og sagði
skemmtilega frá. Hún sagði mér
til dæmis frá því þegar hún var
að æfa sund og jafnvel keppa í
sundi í sjónum við Hafnarfjörð.
Hún bjó á Stokkseyri til 10 ára
aldurs en dóttir mín býr þar
núna og hún hafði afskaplega
gaman af því að spyrja og ræða
um æskuslóðirnar og hvort þetta
eða hitt hefði breyst. Hún sagði
okkur einnig alls konar sögur
tengdar Stokkseyri, hvar hún
bjó og hverju hún sem barn hefði
tekið upp á sér til dægrastytt-
ingar.
Það er mér afskaplega dýr-
mætt að hafa getað heimsótt
hana í sumar og að sú heimsókn
var einstaklega ljúf og góð.
Amma spjallaði og spurði um
alls konar hluti. Amma var ein-
stakur persónuleiki og mér mikil
fyrirmynd. Hún var yndisleg,
ráðagóð, skapgóð og skemmtileg
að tala við. Það er ljóst að henn-
ar verður sárt saknað en hún
mun alltaf eiga stað í hjarta
mínu.
Þú varst okkur amma svo undur góð
og eftirlétst okkur dýran sjóð,
með bænum og blessun þinni.
Í barnsins hjarta var sæði sáð,
er síðan blómgast af Drottins náð,
sá ávöxtur geymist inni.
Við allt viljum þakka amma mín,
indælu og blíðu faðmlög þín,
þú vafðir oss vina armi.
Hjá vanga þínum var frið að fá
þá féllu tárin af votri brá,
við brostum hjá þínum barmi.
(Halldór Jónsson)
Laufey Heimisdóttir.
Laufey S.
Karlsdóttir
✝ Stefán Guð-mundur Stef-
ánsson fæddist 4.
febrúar 1934 á
Kalastöðum í Hval-
firði. Hann lést 20.
október 2020 á
Hjúkrunar- og
dvalarheimilinu
Höfða á Akranesi.
Foreldrar hans
voru Stefán Guð-
mundsson Thor-
grímsen, f. 27.5. 1881, d. 10.5.
1973, bóndi á Kalastöðum og Ás-
gerður Petrína Þorgilsdóttir, f.
1.6. 1891, d. 21.11. 1984, kona
hans. Bræður Stefáns voru
Magnús, f. 3.11. 1920, d. 28.1.
2005, Óskar Þorgils, f. 25.9.
1925, d. 12.4. 2008, og Þorgils
Þorberg, f. 24.7. 1927, d. 14.9.
2014.
Stefán ólst upp hjá foreldrum
sínum, ásamt bræðrum, á Kala-
stöðum og bjó þar til 1967. Hann
útskrifaðist 1953 sem búfræð-
ingur frá Bændaskólanum á
Hvanneyri. Frá 1953-1966 vann
hann ýmis störf, s.s.
skógarhögg í Sví-
þjóð, í Hvalstöðinni
í Hvalfirði ásamt
því að sinna búskap
á Kalastöðum. Á
þeim árum kynntist
hann Halldóru Erlu
Tómasdóttur, f.
28.9. 1931, d. 20.1.
2009, og giftust þau
15. júní 1968. Frá
1966 til 2000 vann
hann hjá Íslenskum að-
alverktökum í Hvalfirði.
Árið 1967 fluttu Stefán og
Erla á Akranes og átti hann þar
heima til dauðadags.
Stefán og Erla voru barnlaus
en sýndu systkinabörnum sínum
og afkomendum þeirra alltaf
mikinn hlýhug.
Útför Stefáns fer fram frá
Akraneskirkju í dag, 29. októ-
ber 2020, klukkan 13:. Streymt
verður frá athöfninni á
https://www.akraneskirkja.is Virk-
an hlekk á slóð má nálgast á
https://www.mbl.is/andlat
Við Kalastaðasystkinin bjugg-
um við sérstaka fjölskyldusam-
setningu, amma og afi, Stebbi son-
ur þeirra og svo pabbi og mamma.
Okkur fannst eins og hann væri
elstur okkar systkinanna og það
fannst honum líka. Hann leitaði
t.d. oft til mömmu ef hann var með
mál sem þurfti leysa og við strídd-
um honum stundum með því að
hann hefði verið elstur af okkur til
að fara að heiman.
Það var alltaf eitthvað spenn-
andi að gerast í kringum hann, ut-
anlandsferðir, skemmtanir, vinir í
heimsókn og hann notaði hvert
tækifæri til að ferðast en það
fannst honum skemmtilegast af
öllu. Við systurnar fórum tvær
ferðir með honum til Kanarí.
Ásamt Erlu voru ferðafélagarnir
margir og stundum fóru einn eða
fleiri af bræðrum hans með hon-
um. Þeir fjórir voru einstaklega
samrýndir, hittust reglulega.
Að rifja upp gamla tíð og at-
burði hafði hann gaman af.
Hann var ævintýragjarn og
framkvæmdi margt sem menn á
hans aldri myndu ekki einu sinni
hugsa um. Eftir andlát Erlu
kynntist hann Sally og það var
eins og hann yrði ungur á ný. Þar
eignaðist hann góðan ferðafélaga
og vin og við kynntumst stórfjöl-
skyldu hennar í Finnlandi.
Stefán ræktaði vel samband
sitt við fjölda fólks sem hann hafði
kynnst á lífsleiðinni. Hann var
með það í sérstakri símaskrá og
var duglegur að hafa samband.
Fyrir sjö árum fékk hann
krabbamein sem hann náði að
halda niðri, en það braust aftur
fram fyrir tveimur árum. Í fram-
haldi af því tók hann ákvarðanir
sem mörgum reynast erfiðar.
Hann sótti um pláss á Höfða, síð-
an seldi hann húsið sitt en þar
hafði hann búið í 46 ár.
Það var sérstaklega gott fyrir
okkur aðstandendur að sjá hvað
honum leið vel og vel var um hann
hugsað.
Stebbi var þakklátur öllum sem
léttu honum lífið síðustu árin og
sáttur og ánægður með sína ævi.
Ásgerður, Þorbjörg, Soffía
og Ásta frá Kalastöðum.
Stebbi frændi hefur fengið
hvíldina.
Það var hann alltaf kallaður eða
Stebbi stóri, þar sem bæði afi
minn og bróðir báru sama nafn og
þurfti því að aðgreina þá því sam-
gangur var mikill. Hann var
yngsti bróðir pabba og þeir bræð-
ur allir einstaklega samrýndir.
Stebbi fæddist á Kalastöðum í
Hvalfirði og sá staður hefur mikla
sérstöðu í mínu lífi. Ég var þar í
sveit öll mín frí í bernsku, þar var
alla tíð ættaróðalið og þeir bræður
litu alltaf á það sem sitt annað
heimili, líka eftir að foreldrar
þeirra dóu og elsti bróðirinn tók
við búinu. Þar bjuggu því og unnu
þrjár kynslóðir meira og minna
saman í fjölda ára. Það var gott að
fá að alast upp á svona stað.
Ég var 10 ára þegar Stebbi
mætti með nýja kærustu á Kala-
staði, við vorum mjög spennt
krakkarnir að sjá hana. Hún hét
Erla og var úr Reykjavík, átti
flottan bíl og keyrði sjálf. Algjör
borgardama. Og Stebbi í mínum
augum mikill töffari. Þau fluttu til
Akraness þar sem fjöskylda mín
bjó líka. Stebbi kom oft í heimsókn
og þá voru málin rædd í þaula,
þeir fengu ýmsar viðskiptahug-
myndir bræðurnir, sumar urðu að
veruleika, t.d. bílaleiga, sem aldrei
náði neinu flugi, og saman áttu
þeir trillu um tíma.
Árið 2009 missti Stebbi Erlu
sína og eftir það jukust samskipti
okkar og enn frekar eftir að hann
veiktist fyrir nokkrum árum.
Hann og Erla eignuðust ekki börn
svo við bræðrabörn hans og systk-
inabörn Erlu tókum að okkur það
hlutverk. Stebbi var svo lánsamur
að kynnast konu eftir að hann
varð einn. Hún var finnsk, bjó í
Finnlandi og hét Sally. Það urðu
því tíðar ferðir þangað um árabil
og þar eignaðist frændi minn nýja
fjölskyldu sem reyndist honum af-
ar vel. Sally lést fyrir þremur ár-
um en þau náðu nokkrum góðum
árum saman sem þau nýttu vel.
Stebbi frændi virðist hafa fæðst
með hina illviðráðanlegu ferða-
bakteríu og flæktist víða um heim-
inn frá 20 ára aldri. Hann gerðist
skógarhöggsmaður í Svíþjóð um
tíma, sigldi á fraktara en fór síðan
að ferðast með Erlu þegar hún
kom til sögunnar. Þau ferðuðust
víða um Evrópu. Þegar heilsu
hennar fór að hraka hvatti Erla
hann til áframhaldandi ferðalaga
og þá urðu bræður hans fyrir val-
inu sem ferðafélagar og Evrópa
dugði ekki lengur til. Þeir náðu að
heimsækja allar heimsálfurnar
nema Ástralíu áður en yfir lauk.
Mér fannst dýrmætt að eiga þetta
sameiginlega áhugamál með
frænda, það gaf okkur ótal tilefni
til samræðna og að rifja upp góða
tíma. Nú trónir hnötturinn hans
uppi á skáp í stofunni hjá mér og
minnir á frænda.
Síðustu tvö árin bjó Stebbi á
Dvalarheimilinu Höfða við afar
gott atlæti og langar mig að þakka
öllum stelpunum þar, eins og hann
kallaði þær, fyrir elskulegheitin
við hann frænda minn. Hann
kunni ákaflega vel að meta ykkur
allar.
Hann er skrýtinn þessi tími.
Þegar fólk kveður verður allt svo
endanlegt. Ég syrgi Stebba
frænda en í leiðinni báða bræður
hans og pabba, þeir voru allir á
sömu greininni í lífi mínu og nú
eru þeir allir farnir.
Hvíldu í friði kæri frændi.
Ef til er Sumarland þá bíða
margir eftir að taka þar vel á móti
þér.
Þín bróðurdóttir.
Ingibjörg Óskarsdóttir.
Ég vil í fáum orðum minnast
Stebba vinar míns sem fallinn er
nú frá en Stebbi var giftur Erlu
frænku minni. Þau bjuggu lengst
af á Akranesi og þegar ég kynntist
Stebba vann hann hjá Íslenskum
aðalverktökum í Hvalfirði. Á mín-
um yngri árum var ég mikið hjá
ömmu og afa á Brekkustígnum en
þar voru Stebbi og Erla tíðir gest-
ir. Ég kynntist Stebba vel á þess-
um árum mínum sem ég var á
Brekkustígnum, vinátta sem óx og
dafnaði með árunum. Mér er
minnisstæð ferð sem ég sem
krakki fór með Stebba, Erlu,
ömmu og afa, á Saab 96 sem
Stebbi átti. Við fórum Vestfjarða-
hringinn, bíllinn drekkhlaðinn og
vegirnir mun verri en þeir eru í
dag. Þessi ferð er mér minnisstæð
fyrir það hvernig Stebbi tók öllu
sem upp á kom með sömu rósem-
inni og bros á vör. Stebbi hafði
mikinn áhuga á ferðalögum og fór
víða um ævina. Ég starfaði sem
flugstjóri og fór því víða líka. Í
heimsóknum mínum til hans fór
alltaf drjúgur tími hjá okkur í að
ræða um ferðalög og hin ýmsu
lönd sem við höfðum heimsótt.
Hann spurði mikið út í þau lönd
sem hann hafði ekki komið til en
langaði að heimsækja. Hann vissi
heilmikið um hin ýmsu lönd sem
ég hafði komið til en hann ekki. Ég
fór margar ferðir á Skagann til að
heimsækja Stebba bæði á Furu-
grundina og á Höfða eftir að hann
flutti þangað. Við fórum í marga
bíltúrana á höfnina til að skoða líf-
ið þar sem og inn í Hvalfjörð þeg-
ar hvalavertíðin var í gangi. Eftir
að Erla féll frá dvaldi Stebbi hjá
okkur, fjölskyldunni í Móaflöt, um
nokkur jól. Við eigum margar ljúf-
ar minningar um Stebba frá þess-
um heimsóknum. Stebbi hafði
mikinn áhuga á sjónum en hann
fór nokkra túra sem háseti á flutn-
ingaskipum og átti einnig trillu
sem hann reri á frá Skaganum sér
til ánægju. Hann kom því ekki til
okkar án þess að við færum í bíltúr
um allar hafnir á höfuðborgar-
svæðinu, þar var stoppað og rætt
við þá sjómenn sem urðu á leið
okkar. Stebbi vildi öllum vel og
vildi hjálpa öllum sem á hans hjálp
þurftu að halda. Fjölskyldan í
Móaflötinni minnist Stebba af
virðingu, góður vinur og félagi
sem fallinn er frá. Blessuð sé
minning hans.
Tómas Dagur Helgason
og fjölskylda.
Stefán Guðmundur
Stefánsson
Sálm. 9.11
biblian.is
Þeir sem þekkja
nafn þitt treysta
þér því að þú,
Drottinn, bregst
ekki þeim sem til
þín leita.