Vinnan - 01.05.1966, Blaðsíða 9

u
innan
1
Jónas Jónsson frá Hriflu á þrítugsaldri.
atvinnulífsins og nýir tímar gera stórtareytingar á
skipulagsháttum Alþýðusambandsins óumflýjanlega
nauðsyn. Undan því fáum við ekki vikizt, þótt við-
kvæmt sé málið og vandasamt á allan hátt.
Eins og kunnugt er, hafa hin einstöku verkalýðs-
félög samningsréttinn og verkfallsréttinn lögum
samkvæmt. Alþýðusamtaandinu er því aðeins ætlað
það hlutverk, að leiðbeina um meginstefnu, tengja
dreifða krafta saman og vera sambandsfélögunum
bakhjarl og brjóstvörn, þegar í harðbakkann slær.
Þessu hlutverki vona ég að Alþýðusambandið hafi
trúlega fullnægt. Auk þess hefur það þó stundum ekki
komizt hjá því að taka að sér forustu í samningamál-
um og verkfallsátökum. En það hefur gerzt í umboði
fleiri eða færri stéttarfélaga, í einstökum tilfellum á
landsmælikvarða.
Daglega starfið á skrifstofu A.S.Í. er upplýsinga-
þjónusta. Lögfræðingur sambandsins annast flutning
flestra mála fyrir Félagsdómi. Kjararannsóknarnefnd
er samstarfsstofnun vinnuveitendasamtaka og verka-
lýðssamtaka um hagfræðilega gagnasöfnun vegna
launamála. Þátttaka Alþýðusambandsins í Bréfaskóla
S.Í.S., sem nú heitir Bréfaskóli S.Í.S. og A.S.Í., er nýr
þáttur í fræðslustarfi um félagsmál. En vegna fé-
leysis eigum við flest ógert á sviði fræðslu- og menn-
ingarmála. Lifandi erindrekstur, námskeið og rekstur
félagsmálaskóla, eru aðkallandi og knýjandi nauðsyn.
Hinn ómetanlegi menningarsjóður, Málverkasafn
Alþýðusambandsins —- gjöf Ragnars Jónssonar —
leggur okkur þá skyldu á herðar að byggja yfir það
safnhús við hæfi.
Orlofsheimilamálið er komið myndarlega af stað.
En þar blasir margra ára og áratuga verkefni við.
Og loks er sparisjóðsmálið, sem við höfum haft á
dagskrá seinasta áratuginn, komið á framkvæmda-
stig. Þeirri framkvæmd fylgja úr hlaði hlýjar óskir
margra.
Við gleðjumst þessa dagana yfir jöfnum og sígandi
vexti og eflingu alþýðusamtakanna. Meðlimir stofn-
félaganna sjö voru 650. Nú er félagsmannatala Al-
þýðusambandsins 35.000 í 150 stéttarfélögum og sam-
böndum.
Fyrir 50 árum var það ofsóknarefni, ef verkamaður
gekk í verkalýðsfélag. Þá var líka hatrammt ofsókn-
arefni að beita sér fyrir stofnun verkalýðsfélags. Nú
fylgja því margvísleg þjóðfélagsréttindi að vera í
verkalýðsfélagi. Og nú eru forráðamenn stéttarsam-
taka hylltir sem þjóðnytjamenn. Nú er það líka sótt
fast af stéttarsamtökum að komast í Alþýðusam-
bandið.
Og enginn leggur að jöfnu lífskjör og þjóðfélags-
aðstöðu vinnustéttanna þá og nú.
Ýmsir flokksleiðtogar hafa látið sér það um munn
fara hin síðari ár, að nú sé svo komið, að landinu
verði tæpast stjórnað svo vel fari, án meira eða minna
samstarfs við verkalýðssamtökin.
í þessum yfirlýsingum er sjálfsagt mikill sannleikur
fólginn.
En hitt er víst, að landi og þjóð verður aldrei far-
sællega stjórnað, nema fullt tillit sé tekið til þeirra
þjóðfélagsstétta — framleiðslustéttanna, — sem undir
merki Alþýðusambandsins standa. — Gleymist lands-
feðrum það, stefnir áreiðanlega til ófarnaðar í lands-
stjórnarmálum.
Alþýðusambandið má að ýmsu leyti líta með sæmi-
legri ánægju yfir farinn veg. Mikil er þakkarskuldin
við brautryðjendurna, og meiri þó við liðsmennina
úr röðum alþýðustéttanna, sem stærstu fórnirnar
færðu og báru merkið fram.
Þeirra afrek, hvorra tveggja, skal ávaxtast og marg-
faldast í víðtækri og styrkri verkalýðshreyfingu um
ár og aldir.
Lifi og blómgist Alþýðusamband íslands, landi voru
og þjóð til blessunar.
Nokkrir fulltrúar á þingi A.S.Í. 1964.