Vinnan - 01.05.1966, Blaðsíða 24

Vinnan - 01.05.1966, Blaðsíða 24
innan fregn barst út um bæinn að bylting væri í aðsigi og kommúnistar undirbyggju að taka Stjórnarráðið og aðrar opinberar byggingar. Atburður þessi olli því að launalækkunartillagan var dregin til baka og kom aldrei fram síðar. Pyrir 1930 var aðeins lítill vísir að iðnaði á íslandi. En á næsta áratug reis hér upp allmikill verksmiðju- iðnaður í skjóli hátolla og innflutningshafta. Var langmestur hluti hans staðsettur í Reykjavík, en þó nokkur á Akureyri. Með því fjölgaði verkamönnum mjög, og stofnaði ófaglært verkafólk í verksmiðjum sérstakt verkalýðsfélag, „Iðju“, bæði í Reykjavík og Akureyri. Er Iðja í Reykjavík nú eitt af fjölmennustu verkalýðsfélögum á landinu. Telja má að með því hefjist nýr þáttur í íslenzkri verkalýðshreyfingu, þar eð verksmiðjuverkamanna hafði mjög lítið gætt áð- ur. Bílstjórum fjölgaði og mjög, og varð félag þeirra brátt mjög fjölmennt. Þrátt fyrir miklar deilur og sundrung innan verkalýðssamtakanna og hinar erf- iðu aðstæður kreppunnar, óx og dafnaði Alþýðusam- bandið ár frá ári og hin raunverulega þýðing þess í íslenzku þjóðfélagi fór sívaxandi. Á þingi A.S.Í. 1938 stóðu sakir þannig, að þá eru komin 122 félög í Al- þýðusambandið og tala félagsmanna var 15.384. Hafði það aukizt um ca. 10 þúsund félagsmenn á átta árum. Stjórnmálastarf Alþýðusambandsins 1916—1940 Eins og áður er getið var Alþýðusamband íslands ekki einungis tæki verkamanna í kjarabaráttunni heldur og stj órnmálaflokkur á grundvelli jafnaðar- stefnunnar — Alþýðuflokkurinn. Með þátttöku í landkjöri sumarið 1916 kom Al- þýðuflokkurinn í fyrsta sinn fram sem sjálfstæður stjórnmálaflokkur við Alþingiskosningar; vantaði þá aðeins herzlumun til þess að hann kæmi manni að. Við alþingiskosningar þá um haustið bauð flokkurinn fram 3 menn, 1 á Akureyri og 2 í Reykjavík. Náði ann- ar frambjóðandinn þar, Jörundur Brynjólfsson, kosn- ingu, en hinn frambjóðandann, Þorvarð Þorvarðar- son prentsmiðjustjóra, vantaði aðeins 25 atkvæði til að ná kosningu. Má því með sanni segja að hinn nýi flokkur færi vel af stað. Árið 1917 gaf Alþýðusambandið út bækling, þar sem lýst er tilgangi flokksins og jafnframt birt stefnu- skrá hans. Segir þar, að höfuðtilgangur hans sé að gera efnahag landsmanna sem jafnastan, gera fá- tæktina útlæga og koma á svo almennri velmegun, að hvert mannsbarn, sem fæðist hér á landi, hafi tækifæri til að þroska og fullkomna góða meðfædda hæfileika, og koma í veg fyrir að einstakir menn sölsi undir sig auðæfi á kostnað annarra. í stefnuskránni eru lang-mikilvægustu atriðin um stefnuna í efnahags- og fjármálum. Flokkurinn vill afnema alla tolla á aðfluttum vörum, fyrst og fremst sykurtoll, kaffitoll og vörutoll, en beinir skattar skulu lagðir á til að standast útgjöld landsins að svo miklu leyti sem arður af framleiðslu og verzlun, sem rekin sé fyrir hönd þjóðfélagsins, hrökkvi ekki til. Stig- hækkandi tekju- og eignaskattur skal lagður á, þar sem hæfilegur framfærzlueyrir fjölskyldumanna sé dreginn frá. Verðhækkunarskattur skal lagður á lóð- ir og lönd, þar sem verðhækkunin stafar af almenn- um framförum í landinu án tilverknaðar eigenda. Er hugmyndin um þennan skatt byggð á kenningu Henry Georges um jarðrentuna. Landið skal taka að sér einkasölu á ýmsum vörutegundum, svo sem steinolíu, kolum, salti og tóbaki, taka þátt í stórútgerð, stóriðnaði og hafa umráð yfir aðal-peningaverzlun landsins. Efla skal samvinnuhreyfinguna og leggja áherzlu á samstarf bænda og verkamanna. Stefnuskrá þessi er í flestum atriðum sniðin eftir stefnuskrá jafnaðarmanna á Norðurlöndum, þó með tilliti til íslenzkra staðhátta og stjórnmálaástands. Stefnt er að samvinnu við Framsóknarflokkinn, sem þá var nýstofnaður. í skýringu við stefnuskrána kem- ur það greinilega í ljós, hversu gott forystumenn Alþýðusambandsins hyggja til samvinnu við Fram- sókn. Þar segir að samvinnuhreyfingin hafi í mörg ár verið eina ljósið, sem lýst hafi í náttmyrkri fram- faraleysisins hér á landi. Þekking á eðli og gagnsemi samvinnufélagsskaparins sé enn skammt á veg komin nema máske í einstökum héruðum landsins. Leggja beri áherzlu á að útbreiða þekkingu á samvinnumál- um og verja skuli fé til þeirrar starfsemi. Forystumennirnir vonast auðsjáanlega eftir því að geta haft mikla samstöðu með samvinnuhreyfing- unni, bæði á sviði stjórnmála og efnahagsmála, enda leggja þeir mikla áherzlu á, að alþýðan við sjó og í sveitum eigi samleið og að ein alþýðustétt megi ekki láta egna sig upp á móti annarri. Enginn vafi er á því að Jónas Jónsson hefir haft mikil áhrif á mótun stefnuskrárinnar í samvinnu- málum. í greininni „Ræktun lands og lýðs“, er hann ritar árið 1916, kemur greinilega í ljós, að hann álít- ur að verkamenn og samvinnumenn geti fylgzt að í fjölmörgum málum, þótt honum sé það og fullkom- lega ljóst, að ekki geti farið hjá því að ágreiningur verði í mikilvægum málum, enda varð sú raunin á að á ýmsu gekk um sambúðina. Á árabilinu 1916—1927 átti Alþýðuflokkurinn lengst af einn fulltrúa á Alþingi og hafði þá raunar enga að- stöðu til að hafa áhrif á löggjöfina nema með stuðn- ingi þingmanna úr öðrum stjórnmálaflokkum, og kom þá Framsóknarflokkurinn helzt til greina. Nokkuð vannst þó á á þessum árum, t. d. lög um slysatrygg- ingar, er samþykkt voru á Alþingi 1925. Þau voru að vísu harla ófullkomin, en þó spor í áttina. Vafa- laust hafði það mikil áhrif til stuðnings við málstað flokksins, að hann hafði mikinn fjölda kjósenda, enda þótt hann ætti fáa fulltrúa á Alþingi vegna hinn- ar ranglátu kjördæmaskipunar. Mikilvægasta pólitíska krafa Alþýðuflokksins um þessar mundir var krafan um gagngera breytingu á kjördæmaskipuninni, er ítrekuð var á þingum A.S.Í. æ ofan í æ. Framsókn- arflokkurinn, er hafði langmestan hag af þáverandi kjördæmaskipun, var í þessu máli harðasti andstæð- ingur Alþýðuflokksins. Kjarabarátta Alþýðusam- bandsfélaganna var og mörgum samvinnumönn- um, einkum bændum, hinn mesti þyrnir í augum, þar eð þeir töldu — auðvitað réttilega — að bætt kjör verkamanna við sjávarsíðuna myndu draga fólk úr sveitum og e. t. v. valda landauðn á vissum svæðum. Þessi tvö mál, kjördæmamálið og kjaramálin, voru lang-hættulegustu deilumálin, enda hefur Fram-
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132

x

Vinnan

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan
https://timarit.is/publication/1513

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.