Stefnir - 01.04.1950, Blaðsíða 78

76
STEFNIR
vofandi heimsendi. Það hafa
menn gert allt frá upphafi mann-
kynssögunnar. Hver eftir annan
hafa þeir haft á röngu að standa,
en það hefur aldrei dregið kjark
úr öðrum eða gert þeim erfiðara
að fá áheyrn.
Fyrir þúsund árum síðan fyllti
heimsendaótti kirkjurnar og kon-
ungar afsöluðu sér jafnvel völd-
um. Það er ekki svo mjög langt
síðan, að um það bil 20.000
bændur í Mið-Evrópu brenndu
allar eignir sínar, af því að þeir
héldu, að heimsendir væri í nánd.
Á þessari öld hefur að minnsta
kosti tylft meiri spámanna komið
fram, og hver um sig hefur sagt
stað og stund, er heimurinn
myndi farast.
Allir hafa þeir haft rangt fyrir
sér. En þótt undarlegt sé, virðast
fáir þeirra hafa tapað áliti hjá
fylgismönnum sínum, jafnvel
þótt ekki hafi heyrst meira en
íklukknasláttur á hinum lofaða
dómsdegi.
Síðasti spámaðurinn var jafn-
vel ekki upphafsmaður hug-
mynda sinna. „Steypingar“-kenn-
ingin á að minnsta kosti rætur
sínar að rekja aftur til ársins
1925, þegar rúmenskur verkfræð-
ingur skrifaði ríkisstjórnum Bret-
lands, Bandaríkjanna, Kanada og
Danmerkur og spáði því, að
þungi norður-íshettunnar myndi
brátt steypa jörðinni.
í framhaldi af þessum spádómi
sínum bauðst hann til þess að
gera 40 mílna langa stíflu, sem
mundi beina heimskautsstraumn-
um norður og gera Golfstraumn-
um fært að ná til Grænlands, svo
að hægt væri að koma í veg fyrir
tortíminguna!
Einfalt fólk og trúarofstækis-
menn kunna að halda áfram að
hlusta á þá spámenn, sem vita þá
■stund, er heimurinn muni farast.
En sannleikurinn er sá, að eng-
jnn maður veit hvernig eða hve-
nær lieimsendir verður með nokk-
uð meiri vissu en sína eigin
tíauðastund.
Vísindamenn hafa rannsakað
þetta viðfangsefni, og ekki einn
einasti þeirra er reiðubúinn að
telja tímann skemmri en eina
milljón ára!
Engu að síður er vísindaleg
rannsókn á endalokum jarðar
lokkandi viðfangsefni og ef til
vill ekki þýðingarlaus, því að
hún kann að gera oss kleift að
fjarlægja þann dag, eða að
minnsta kosti bjarga mannkyn-
inu frá tortímingu.
Heimsendi getur borið að á
margan hátt. Sum tilvikin myndu
hafa í för með sér eyðileggingu
hnattarins, en önnur gætu valdið