Stefnir - 01.06.1955, Blaðsíða 92

90
STEFNIR
skálum l>ess var belnt að skælandi barninu og móðir þess féll I auðmýkt á
kné fyrir framan Vélina Miklu ákallandi blóð sitt og nautnanætur.
Karlakór í smoking söng: Vér erum glaðir og sælir ....
En upp i fjallinu stóð Maðurinn og horfði niður í dalinn. Augu hans bólgn-
uðu og stækkuðu unz þau sprengdu af sér augnabrúnirnar og ultu eins og
björg með blóð í farveg sínum niður blómiskrýddar hlíðar, og féllu loks með
ægilegum gný yfir borgina kremjandi og molandi allt. Og allir fórust, Vélin
Mikla varð ekki annað en járnarusl, og björgin fylltu dalinn.
Ekkert, ekkert lengur nema aurblóðug skriðan eftir björgin — og efst uppi
steinrunninn þumalfingur af manni.
(Ort suður á öskjuhlíS 27. felirúar 1955).
Útþenslustefna kínverskra.
Heiðruðu ritstjórar!
Eg bakka fyrir síðasta hefti af timaritinu Stefni, sem ég fékk fyrir rúmri
viku. Greinina um Kína og flugmennina ellefu las ég með athygli. Hefur
greinarhöfundur eflaust hitt á margt rétt i túlkun sinni á þeim málum.
Tilgangurinn með fangelsun flugmannanna 11 og líka með sýklahernaðar-
grýlunni hefur vafalaust verið að skapa innanlands ótta meðal Kinverja, en fleira
getur vel legiö á bak við.
Ég vissi um þennan gamla rótgróna ótta hjá Kínverjum og er ég fór
þangað, hafðl ég þvi hvorki með mér útvarp né myndavél, enda fór svo, að
maður á sama stað og ég varð fyrir því að húsrannsókn var gerð hjá honum
vegna útvarpstækis og öðru sinni var hann tekinn höndum fyrir að taka ljós-
myndir langt frá öllum vígstöðvum. Var þetta á valdatimum Þjóðernissinna,
meðan stríðið við Japan stóð yfir.
Ég held, að Kínverjum hafi almennt ekkert fundizt athugavert við að taka
menn fasta fyrir að vera með þessa hluti í fórum sínum, einkum ef hægt var
að senda skeyti með tækin-u, en ýms amerísk tæki voru þannig gerð, oft án þess,
að eigendurnir vissu nokkuð af því.
Þegar kommúnistar komust til valda, urðu njósnaákærur vegna útvarps-
tækja mjög fjölþættar og svo einfaldir voru kinverskir alþýðumenn, að þeir
héldu margir hverjir, að hægt væri að senda leynileg skeyti til fjandmannanna
með þvi að styðja fingrunum á stafina á venjulegri ritvél ,án þess að nokkuð
rafmagn væri fyrir hendi! Þess vegna má skilja, að 11 lifandi ,,njósnarar“ geti
haft mikið gildi til að ala á óttanum, ekki sízt þar sem Kínverjar líta sjálfir
svo á, að byltingunni sé alls ekki lokið.
Ótti Kínverja við Japana og „bandamenn þeirra“ er alls ekki órökstuddur,
þegar litið er á sögu síðustu 70—80 ára samskipta milli þessara þjóða.
Mér hefur líka komið til hugar — og heldur hefur sá grunur minn færzt
I aukana — að þeim 11 sé haldið til væntanlegra hrossakaupa um eyjarnar tvær
Quemoy og Matzu, einkum hina fyrri, sem er óþægilega nálægt ströndinni. Ef
svo skyldi fara, aö samið yrði um einskonar sjálfstæði Formósu, þá yrðu þess-