Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1932, Qupperneq 139

LANDLÆKNIRINN
Reykjavík, 15. febrúar 1934.
Eg leyí'i mér að vekja athygli hins háttvirta borgarstjóra og bæjar-
ráðs á því, að Reykjavíkurbær leggur ekki það fram til heilbrigðismála,
sem höfuðborg landsins væri skylt að gera, og stenzt að þessu leyti jafn-
vel ekki samanburð við aðra staði hérlenda, þegar tekið er tillit til fólks-
fjölda og f járhagslegrar getu.
Nægir að henda á það, að mörg hin fámennustu læknishéruð með
nokkrum hundruðum íbúa hafa meðal annars komið sér upp og standa
straum af sjúkraskýlum, sem kostað hafa tugi þúsunda, og kaupstaðir,
sem eru meira en tíu sinnum fólksfærri en Reykjavík, hafa reist sjúkra-
iiús fyrir hundruð þúsunda, reka þau á sína ábyrgð og spara hvergi til.
Þetta svarar til þess, að Reykjavíkurbær hefði reist sjúkrahús fyrir
milljónir króna og ræki þau með rausn. En Reykjavík á ekkert sjúkra-
hús, sein því nafni getur heitið, aðeins Farsóttahúsið eitt, gamlan, óvist-
legan og i 11 a settan timburhjall, ofskipaðan með rúmlega 30 rúmum, og
er raunar ekki farsóttahús nema að nafninu til, heldur berldaspitali, og
svo úr garði gerður, hvort sem miðað er við farsóttir eða berklaveiki, að
ósæmilegt er fyrir bæinn. Mér er þó skylt að minnast þess með þakk-
læti, að bærinn hefir nýlega aðstoðað drengilega við að sjá kynsjúk-
dómasjúklingum fyrir nauðsynlegri sjúkrahúsvist.
Það er engan veginn efni þessa bréfs, að hvetja hið háttvirta bæjar-
ráð til að etja kappi við aðra staði um fjárframlög til sjúkrahúsbygginga.
Að sjálfsögðu keniur að því, að Revkjavík verður að eignast sómasam-
legl bæjarsjúkrahús, og er þegar mjög aðkallandi, að rúmliggjandi og
einlcum nýsýktum berkalsjúklingum bæjarins verði séð fyrir samastað,
sem að öllu leyti svarar kröfum tímans, auk þess sem jafnan þarf að
vera unnt að einangra tafarlaust og tryggilega farsóttasjúklinga á vel
útbúnu farsóttahúsi, þegar það getur orðið til þess, að nauðsynlegar
sóttvarnir verði fyrir það framkvæmanlegar. Um einangrun farsótta-
sjúlclinga í slíkum tilfellum ætti að takast samvinna milli ríkis og bæj-
ar, og vænti ég að geta síðar borið fram aðgengilegar tillögur þar að
lútandi. En þó að úr þessum þörfum verði bætt, liggur það í hlutarins
eðli, vegna hinna mörgu ríkissjúkrahúsa, sem hér eru í bænum eða
næsta nágrenni, svo og vegna hinna ýmsu sjúkrahúsa einstakra manna
og félaga, að Reykjavíkurbær þarf ekki í fyrirsjáanlegri framtíð að
leggja nema tiltölulega lítið fé til sjúkrahúsbygginga, miðað við önnur
sveitarfélög, sein ein þurfa að leysa sjúkrahúsmál sín.
Er langt frá þvi, að ég sjái ofsjónum vfir þessum hlunnindum til
handa Reykjavíkurbæ. Þvert á móti tel ég hann vel að þeim kominn. Ég
10