Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1969, Qupperneq 164

1969
— 162 —
réttar, þar sem lögmaðurinn óskar, að málið sé lagt fyrir læknaráð,
er þess óskað, að læknaráð sé spurt, hvort „óhjákvæmilegt orsakasam-
band“ sé milli greindra atvika.
Vegna þessa misræmis er málið lagt fyrir læknaráð á ný og þeirri
spurningu beint til ráðsins, hvort það telji, að orsakasamband sé milli
sjúkdóms G. G-sonar, sem talinn er valda örorku, og atburðar þess, er
ræðis í málinu.
Tillaga réttarmáladeildar um
Ályktun læknardös:
Læknaráð hefur áður látið í ljós það álit, að ekki sé óhjákvæmifegt
orsakasamband milli sjúkdóms G. G-sonar og atburðar þess, er um
ræðir í málinu. Þó er hugsanlegt, að atvik eins og í málinu greinir geti
valdið manni heilsutjóni, sérstaklega ef persónuleika hans eða geð-
heilsu er þannig farið, að hann sé viðkvæmur fyrir geðrænum áverkum.
Greinargerð og ályktunartillaga réttarmáladeildar, dags. 19. nóv-
ember 1971, staðfest af forseta og ritara 30. desember s. á. sem álits-
gerð og úrskurður læknaráðs.
Málsúrslit: Með dómi Hæstaréttar, kveðnum upp 25. febrúar 1972, var áfrýjandi,
G. B-son, dæmdur til að greiða stefnda, G. G-syni, kr. 136.000,00 með 7% ársvöxtum
frá 20. apríl 1964 til 1. janúar 1965, 6% ársvöxtum frá þeim degi til 1. janúar 1966
og 7% ársvexti frá þeim degi til greiðsludags, svo og málskostnað í héraði og fyrir
Hæstarétti kr. 45.000,00.