Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.04.1953, Síða 36

F. Túnræktartilraunir.
Allt frá 1930 hafa verið gerðar margs konar tilraunir varðandi tún-
rækt. Hafa þær þó að mestu verið um val grastegunda, fræblöndur og
áburð, en einnig hafa tilraunir verið gerðar með undirbúning á ræktun
sáðsléttu, t. d. framræslu lands og forræktun.
Verður frá þessum tilraunum skýrt eftir þeirri röð, sem að mínum
dómi er eðlilegast að taka jörð til ræktunar, og leitað þeirra upplýsinga,
sem geta leitt til hagkvæmra framkvæmda.
1. Tilraunir með framræslu.
a. Athuganir á áhrifum framræslu á mýri.
Árið 1935 til 1937 var tekinn 1 ha mýrlendis á Sámsstöðum og ræstur
fram með hnauasrœsum með venjulegri dýpt, 1.1 m. Bil milli ræsa var
11 m og ræsalengd um 95 m. Landið var flatlend mýri með lélegum
mýrargróðri. Aðalgróður mýrarinnar var mýrarstör (C. Goodenoughii),
horblaðka (M. trifoliata) og mýrarelfting (E. palustre) (í þúfum). Jarð-
vegurinn var mókennd, seig mýri, og gaf alltaf lélega uppskeru, eins og
fyrsta árs uppskera áður en framræsla hófst, gefur til kynna. Að þrem
árum liðnum, eða árið 1937, var ræsagerð lokið á 1 ha, en byrjað var að
vigta uppskeruna fyrsta framræsluárið, 1935.
Uppskera án áburðar hefur orðið eins og tölur i töflu XXVII sýna,
í hkg/ha.
Gróðurfarsbreytingin varð smám saman. Mjög hæg fyrstu þrjú árin,
en svo ört vaxandi lieilgrasagróður alveg til ársins 1944, og helzt alveg í
hendur við aukna uppskeru. Aðalgróður 1944 eða síðasta árið var: Tún-
vingull (F. rubra), skriðlíngresi (A. stolonifera), vallarsveifgras (P. pra-
tensis) og snarrót (D. caespitosa). Mýrarefltingin var ekki horfin með
öllu. Gætti hennar einkum á milli ræsa, en mjög lítið umhverfis ræsin.