Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.04.1953, Side 48

46
grasið er heldur seinvaxið, en það gefur mjög ætilegt hey, en nokkuð
hart og gróft. Oll átta árin, sem uppskeran var vegin, var tegundin ein-
ráð í reitunum, og enn heldur það velli, eftir 22 ár, þó að nokkur íblönd-
un annarra tegunda sé nú orðin.
Þessi tilraun bendir ákveðið í þá átt, að bezt muni vera að fá fræ af
þessari tegund frá Noregi.
I töflu XXXVIII er gerður samanburður á sveifgrastegundum, á kan-
adisku vallarsveifgrasi, íslenzku vallarsveifgrasi og línsveifgrasi (P. sero-
tina).
Tafla XXXVIII. Tilraun mcð sveifgrös (Poa).
(Uppskera hey hkg/ha).
Kanad. vallarsveifgr. Isl. frre af vallarsveifgr. Línsveifgras
Ár Poa pratensis Poa pratensis Poa serotina
1931 .................. 59.9 52.4 63.7
1932 .................. 73.7 68.0 74.0
1933 .................. 69.9 55.8 70.3
1934 .................. 77.8 75.0 89.4
1935 .................. 74.4 61.9 82.2
1936 .................. 76.7 51.3 72.0
1937 .................. 67.6 45.8 50.2
1938 .................. 52.5 37.2 51.2
Meðaltal ........ 69.1 55.9 69.1
Hlutföll ......... 100 81 100
Hreint protein % 7.4 10.3
Hreinprotein af ha kg 511.0 576.0
Samanburður þessi gefur til kynna, að kanadiskt vallarsveifgras getur
að meðaltali gefið jafna uppskeru og línsveifgras. íslenzka vallarsveif-
grasið, sem er seinvaxnara, blágrænt að lit, gefur um 19% minni hey-
uppskeru en erlent sveifgras, en við rannsókn, sem gerð var á efnainni-
haldi heysins, var íslenzka sveifgrasið mun betra fóður. Ef reiknað er með
hráproteininnihaldi, gefur íslenzki stofninn mun meira, miðað við ha,
þrátt fyrir 19% minna hey. Væri vafalaust athugandi, að fá ræktað fræ af
því erlendis, til nota við íslenzka túnrækt. Hér hefur frærækt af vallar-
sveifgrasi reynzt nokkuð erfið í framkvæmd.
Tafla XXXIX gefur til kynna árangur af fimm ára tilraun með tún-
vingul, stofna af erlendu og íslenzku fræi. íslenzka fræið var ræktað á
Sámsstöðum og af fjórum mismunandi stofnum. í tilraunina var sáð án