Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.04.1953, Qupperneq 54

52
Tafla XLIII. Tilraun með að sá Morsöhvítsmára í gróið land 1938—1944.
(Uppskera hey hkg/ha).
Ár Enginn smári 6 kg smári 12 kg smári 15 kg smári
1. 2. 5. 4.
1938 .................. 56.7 56.3 56.5 61.9
1939 .................. 42.1 44.2 45.2 49.0
1940 .................. 31.4 31.2 32.2 31.6
1941 .................. 44.1 48.2 47.2 50.8
1942 .................. 34.7 35.1 34.4 37.0
1943 .................. 45.0 48.8 46.5 46.9
1944 .................. 39.9 44.3 44.7 42.9
Meðaltal 7 ára ... 42.0 44.0 43.8 45.7
Hlutföli ................ 100 105 104 109
tindaherfi og valtað á eftir. Smárinn var smitaður og kom hann vel upp
samsumars, og gætti smárans í grassverðinum ekki fyrr en í síðara slætti.
Áburður var aðeins 250 kg túnnitrophoska á ha eða annar tilsvarandi
áburður, þegar þessi áburðartegund hætti að flytjast til landsins.
Tilraunin bendir ekki til þess, að mikill vaxtarauki fáist fyrir smára-
sáninguna. Flest árin hefur þó orðið nokkur vaxtarauki, og meðaltal sjö
ára sýnir þó þann ávinning af smáranum, að sáning hans hefur borið
nokkurn árangur.
Öll árin sjö var mestur smári í nr. 4, en minna af smára í nr. 2 og 3.
Virðist tilraunin því benda til þess, að ef sá á smára í gróin tún, sem áður
eru smáralaus, þá þurfi að sá minnst 15 kg á ha af smárafræi.
2. Tilraunir með rauðan og hvítan smára til túnræktar.
a. Samanburður á rauðum og hvítum smára með og án vallarfoxgrass.
Vorið 1930 var sáð í eins árs forræktað land einum stofni af rauðsmára
og 2 stofnum af hvítsmára. Sáð var í tilraunirnar 15. júní, og kom fræið
allt vel upp, en var ekki smitað með rótarbakteríum. Var tilraun þessari
þannig fyrir komið, að sáð var vallarfoxgrasi, 15 kg á ha, með smáranum,
í helming reitanna, en einvörðungu smárastofnum í hinn helminginn.
Árið eftir, eða vorið 1931, höfðu öll afbrigðin af smáranum dáið út. Þar
sem sáð var vallarfoxgrasi með smárastofnunum, var túnið allvel gróið
með þeirri tegund, en þar sem smáranum var sáð einum án grasfræs, voru
allir reitir illa grónir og nokkur arfi í þeim.