Rit Landbúnaðardeildar : B-flokkur - 01.04.1953, Qupperneq 79

77
Tafla LXXIII. Samanburður f jögurra fosfóráburðartegunda, nr. 1.
(Uppskera hey hkg/ha).
a. b. c. d. e.
Enginn 300 kg 2l2kgst,- 189 kgRen,- 300kgsup.
Ár fosfór sup. 18% fosf. 23.3% fosf. 28.6% granul. 18%
1938 ......... 47.6 66.4 53.9 72.7 67.8
1939 ......... 74.4 92.4 74.4 101.0 92.1
1940 ......... 51.9 68.5 60.6 77.8 68.6
1941 ......... 51.4 7T6 6541 8L7 77.4
Meðaltal 4 ára . .. 56.2 76.2 63.7 83.3 76.5
Hlutföll ............. 74 100 84 109 100
1942 ......... 57.4 79.1 75.7 80.5 76.7
1943 ......... 43.6 64.9 60.0 71.8 65.9
1944 ......... 43.2 76.2 65.0 80.9 74.9
1945 ......... 66.8 93.7 81.8 95.8 93.7
Meðaltal 4 ára . . . 52.8 7841 706 803 77.8
Hlutföll ............. 67 100 90 105 100
Meðaltal 1938-48 54.5_________704_______602_________808______77.1
Hlutföll ............. 70 100 87 107 100
Eftirskeið:
Meðalt. 1946 og 47 68.1 602 601 700 62.2
Hlutföll ............ 108 100 106 114 98
Grunnáburður: 200 kg kalí 60%, og 300 kg kalksaltpétur á ha. Fosfóráburður
var jafn á alla liði, miðað við PjO-, nema a-lið, sem fékk engan fosfórsýruáburð.
meðaltali 30% minni en á superfosfatreitiinurn. Munurinn kom fram
þegar á fyrsta ári og hefur haldið sér nokkuð jafnt öll ár tilraunarinnar.
Gróðurfar fosfórlausu reitanna breyttisl fljót.t. Vallarfoxgras og háving-
ull hvarf að mestu, en língrös og túnvingull urðu ráðandi jurtir, en hvít-
smári var alveg horfinn á þriðja ári. Aftur var vallarfoxgras og hávingull,
ásamt hvítsmára, ríkjandi gróður i öllum þeim reitum, er fengu fosfór-
áburð. Virðist þvi varanleiki þessara grastegunda vera mjög háður því,
að nœgjanleg fosfórsýra. sé til staðar i jarðveginum.
2. Töflurnar segja greinilega til um notagildi tegunda fosfóráburðar.
Verst reynist steinfosfat, þar sem það gefur 13% minna heymagn en sup-