Strandapósturinn - 01.06.1987, Qupperneq 106

væri bara eitt og þá frekast lítið og nett. En það var eitthvað annað.
Baggarnir voru líkt og heysátur í bak og fyrir.
Það ríkti mikil gleði og tilhlökkun að fá að heyra í útvarp-
inu. Eg bjóst við því að nú væru allar þrautir unnar og um kvöldið
mundum við heyra í mönnum tala í stofunni hjá okkur þótt þeir
væru víðs fjarri. Það reyndist ekki svo einfalt. Það þurfti að setja
tækið upp eins og það var kallað. Hafði faðir rninn fengið Eirík á
Dröngum til liðs við sig. Hann bjó á næsta bæ og hafði eins og áður
sagði sett upp útvarpstæki hjá sér. Hans var ekki von fyrr en eftir
nokkra daga. Urðum við að bíða þangað til þótt óþreyjufull vær-
um. Það var nokkur raunabót að virða fyrir sér þessa nýstárlegu
og dularfullu hluti, sem biðu þessað vera leystir úr álögum eins og
prinsessan í ævintýrunum. Þessir töfrahlutir voru raunar fjórir en
ekki einungis einn. Fyrst er að nefna sjálft útvarpstækið, sem var
tveggja lampa af Telefunkengerð. Þá var stór hátalari úr póleruð-
um harðviði. Hann þótti mikil stofuprýði. Hef ég enn ekki séð
fallegri grip af þessu tagi. A baki hans var takki. Var hægt að
breyta hljóðinu með því að snúa honum. Þriðji hluturinn var
batteríið eða þurrigeymirinn eins og hann var venjulega kallaður.
Loks var votigeymirinn eða sýrugeymirinn. Geymarnir voru
þungir, einkum votigeymirinn, en hann þurfti að hlaða annað
slagið.
I því skyni var komið upp hleðslustöð í Norðurfirði. Þangað
þurfti að fara með geyminn til hleðslu. Voti geymirinn var eins og
áður segir þungur. Var hann úr þykku gagnsæju gleri fylltur sýru
svo að plöturnar sem geymdu rafmagnið voru á kafi. Sá var
hængur á að sýran vildi seytla úr geymunum þegar þeir voru
bornir og skemma föt eða jafnvel brenna manninn sem bar. Þótti
þetta hin versta byrði.
Eiríkur kom á tilsettum tíma til að setja upp útvarpstækið. Reist
var hátt mastur á hólnum handan við bæjarlækinn, gegnt bænum.
Mastrið var raunar í tvennu lagi spengt saman með gjörðum, því
ekki fannst nógu löng eða heppileg súla í það. Loftnetið var síðan
strengt í stöng á bæjarburstinni og svo inn um gluggann í stofuna.
Að þessu loknu var hugað að jarðsambandinu. Var mikið undir
því komið að góð tengsl væru við rnóður jörð. Grafin var alldjúp
104