Luxus - 01.12.1984, Qupperneq 94

XTEOiiVJ
LUXUSKYNNIR
Sennilega er mikið til í því að íslendingar séu athafnasamt
fólk upp til hópa. Þeir sem eru svo lánsamir að geta unnið
að hugðarefnum sínum eru kannski meira áberandi en aðrir,
enda nægir þeim yfirleitt ekki venjuleg vinnuvika til að sinna
störfum sínum.
Svipmyndirnar þrjár sem við bregðum hér upp eru einmitt
af svona fólki. Þrjú andlit verða að nægja í bili þótt af nógu
sé að taka - en LUXUS er ungt blað.
Þessi andlit koma kannski kunnuglega fyrir, en hvað vitum
við um einkalíf þessa fólks? Bára Kemp hjálpar til við að móta
tískuna, Helgi Jóhannsson er í stöðugum tengslum við spenn-
andi ferðamannastaði fyrir íslenska túrista og andlit Páls
Magnússonar birtist inni í stofu á flestum heimilum landsins
í hverri viku.
BÁRA KEMP
hárgreiðslumeistari
Vitniað
fæðingu
hár-
tískunnar
s
Utlitstíska fólks á þessari öld
hefur yfirleítt verið nefnd
eftir dægurlagatónlist meðal
almennings - charleston, rokk,
hippatíska, pönk . , . en eftirminni-
legustu einkenni hverrar tísku er
svo hárgreiðslan. Hér á landi eru 8
hárgreiðslumeistarar meðlimir í
INTERCOIFFURE, alþjóðasam-
tökum hárgreiðslumeistara, en Is-
lendingum var boðin þátttaka fyrir
4 árum. Forseti íslandsdeildarinnar
er Elsa Haraldsdóttir en listráðu-
nautur (artist director) hennar er
Bára Kemp, eigandi fyrirtækisins
Hár og snyrting sem verður einmitt
10 ára gamalt núna í október. Bára
segist aldrei hafa ætlað sér neitt
annað en að verða hárgreiðsludama
og 12 ára gömul greiddi hún sína
fyrstu brúðargreiðslu. Að vísu fór
í
i

PÁLL MAGNÚSSON fréttamaður
Sá munaður—að vinna hjá ríkinu
Hann var nánast óþekktur
árið 1979 þegar hann kom
heim frá námi í Svíþjóð, en
þar tók hann phil. cand. próf í
stjórnmálasögu og hagsögu. Eftir
heimkomuna kenndi hann í Fjöl-
brautarskólanum í Breiðholti um
tíma en fannst kennslan heldur til-
breytingarlítil svo að hann gerðist
blaðamaður; fyrst á Vísi. síðan varð
hann fréttastjóri á Tímanum og þeg-
ar tímaritið Storð kom út var hann
einn af mönnunum á bak við það.
Um síðustu áramót gerðist hann svo
þingfréttaritari sjónvarpsins. Auk
fasta starfans þar hefur hann tekið
mikið af aukavöktum og séð um
nokkra sjálfstæða þætti auk
Þingsjár.
„Það eru náttúrlega margir hlutir
í gangi í þinginu á bak við tjöldin,”
segir hann. „Mest fréttir maður í
einkasamræðum og gluggakistum.
Þetta er dálítið einkennilegt starf
vegna þess að þeir sem maður er að
fást við geta, málsins vegna, aldrei
verið ánægðir með það sem maður
er að gera. Hver um sig vill fá meiri
pressu en aðrir. Það getur jafnvel
verið skárri kostur að hafa þá alla
óánægða en einn ánægðan og annan
óánægðan. í rauninni fær maður
ekki fréttirnar með því að hlusta á
ræður. Maður reynir miklu frekar að
skapa sér kontakta innan flokkanna
- menn sem maður getur talað við í
trúnaði eða geta laumað að manni
upplýsingum. Það er nauðsynlegt að
hafa þá í öllum flokkum því að þeir
ljóstra ekki upp hlutum sem eru
beinlínis andstæðir hagsmunum
þeirra. Oft er það svo að t.d. fréttim-
ar úr þingflokksherbergi Framsókn-
arflokksins koma ekki endilega frá
framsóknarmanni. Maður reynir
síðan að fá fréttina staðfesta. Það
skiptir í sjálfu sér ekki meginmáli
hvort formleg staðfesting fæst eða
ekki. Maður verður bara að hafa
þetta rétt. Maður verður að fara eftir
ákveðnum krókaleiðum til að ná
árangri og þetta kemur eiginlega
ekki fyrr en eftir nokkur ár, þannig
að ég er eiginlega rétt byrjaður í
þessu. Eg er ennþá að ná mér í
kontakta."
Auk starfsins hjá sjónvarpinu
vinnur Páll ýmis íhlaupaverk úti í
bæ, s.s. að koma út fréttablaði sem
Arkitektafélagið, Verkfræðingafélag-
ið og Tæknifræðingafélagið gefa út í
sameiningu tvisvar í mánuði. Þrátt
fyrir að hann vinni óhemju mikið er
hann jákvæður og hressilegur og
finnst gaman að starfinu þótt hon-
um finnist launin ekki vera neitt til
að hrópa húrra fyrir. „Það þýðir ekki
annað en að hafa margt í takinu ef
maður ætlar að veita sér þann mun-
að að vinna hjá ríkinu," segir hann.
Vinnudagur hans er langur og yfir-
leitt kemst hann ekki heim til sín
fyrr en um miðnætti. En samt gefur
hann sér tíma til að sinna ýmsum
hugðarefnum. Hann er í þriggja
manna félagsskap sem nefnist
Frakkalafið. Hinir eru Gunnar Salv-
arsson og Axel Ammendrup. Þeir
hittast á laugardagseftirmiðdögum,
drekka úr tveim vínflöskum og tefla.
En þetta er líka hálfgildings sælkera-
klúbbur og stundum elda þeir góðan
mat fyrir sjálfa sig og eiginkonumar
eða þá að þeir bjóða frúnum út,
svona fjómm til sex sinnum á ári.
Auk þess fer hann í silungsveiðar á
sumrin og fyglaskytterí á haustin en
þess á milli spilar hann innanhúss-
knattspyrnu með nokkmm af starfs-
mönnum sjónvarpsins.
Og það vottar ekki fyrir þreytusvip
á honum þegar hann les seinni frétt-
irnar í sjónvarpinu.
NOSSJBlUQrH SONOW4 • WSQn