Bjarmi - 01.04.2018, Qupperneq 10

sínu og vitsmunum, að honum tókst að
gera allar tilraunir til ærsla hjákátlegar, svo
að ærslabelgirnir urðu að gysi og sátu á
strák sínum eftirleiðis. Hin meðfædda
og margþjálfaða gamansemi hans kom
honum þar að góðu haldi og hann gat beitt
henni án þess að særa, enda lagði hann
sig þá sérstaklega fram um að hæna þá
drengi að sér, sem orðið höfðu fyrir barðinu
á honum, og honum tókst oftast að ná fullu
trausti þeirra og vináttu.
Leyndardómurinn við undravald séra
Friðriks var ekki hvað sízt fólginn í því, að
hann gat alltaf verið eins og drengur meðal
drengja og þó að sjálfsögðu foringi. Því gat
hann fengið þá til þess að varpa af sér allri
feimni og syngja fullum hálsi, þegar hann
skundaði fram og aftur um gólfið og sló
taktinn með söngbókinni, en allir spruttu á
fætur og skelltu hælum í gólf, þegar sungið
var: „Rís upp með fjöri og stíg á stokk,
og streng þess heit að rjúfa ei flokk“. Við
smástrákana í Yngstu deild félagsins, sem
áttu erfitt með að sitja kyrrir og líta ekki
um öxl, þegar gengið var um dyrnar, beitti
hann m.a. því bragði að segja: „Það er
mesti óþarfi fyrir ykkur að líta um öxl, það
var bara drengur að koma, en ef það skyldi
koma Ijón inn úr dyrunum, skal ég strax
láta ykkur vita og þá mega allir líta við.“
Fyrir drengina í Unglingadeild hélt hann
oft uppi kynningu á öndvegisbókmenntum
fyrri alda, fór t.d. með allan Manfred eftir
Byron. Hann var ágætur flytjandi Ijóða og
mun flestum sem á hlýddu, ógleymanleg
meðferð hans á Kafaranum eftir Schiller
eða Sveini Dúfu.
UNGMENNI AÐ LÆRISVEINUM
KRISTS
Séra Friðrik tók þátt í áhugamálum
æskunnar og var hvatamaður, stóð
að stofnun knattspyrnufélagsins Vals,
Karlakórs KFUM, sem síðar breyttist
í Fóstbræður, Lúðrasveitar KFUM, og
greiddi hljóðfærin úr eign vasa af litlum
tekjum sínum, en síðast en ekki sízt
að stofnun Væringjafélagsins, þar sem
skátahreyfingin varfærð í þjóðlegan búning.
En fyrst og fremst var þó starfsorka séra
Friðriks helguð því að gera ungmennin að
lærisveinum Krists og allt hitt miðaði að
því eina marki. Hann lifði sitt afturhvarf eða
aðra fæðingu, eins og William James, sem
ég vitnaði áðan í, orðar það og það gaf öllu
lífi hans, sem var komið á heljarþröm vegna
ástarsorgar og innri andstæðna, þá föstu
stefnu og það fasta mark, sem það átti
æ síðan. Hugur hans stóð þó ekki í fyrstu
að því að verða prestur, heldur innritaðist
hann í læknisfræði við Hafnarháskóla, en
sá brátt fram á, að það nám yrði allt of langt
og dýrt og fluttist næsta ár í máladeild. Fyrir
áeggjan frænda síns Þórhalls Bjarnarsonar,
síðar biskups, fluttist hann þó heim til
íslands eftir tvö ár við málanámið í því
skyni að hefja þar kristilegt æskulýðsstarf
og settist í Prestaskólann. Þessi þrjú ár við
Hafnarháskóla urðu honum þó ómetanleg,
víkkuðu sjóndeildarhring hans og þar
komst hann í kynni við KFUM, sem þá
var nýlega stofnað og stóð undir stjórn
hins mikilhæfa og gáfaða Olfert Richard,
en með þessum borgarbúa af gamalli,
franskri Hugenottaætt og stúdentinum úr
íslenskri sveit tókst ævilöng vinátta, og
skrifuðust þeir jafnan á. Á þessum árum
kynntist hann einnig jesúítaprestinum Jóni
Sveinssyni, sem síðar varð heimsþekktur
undir rithöfundarnafninu Nonni fyrir bækur
sínar, en til kynnanna við þann hámenntaða
og göfuga mann má víst rekja að nokkru
þá virðingu sem, sem hann bar alltaf síðan
fyrir kaþólsku kirkjunni og sjónarmiðum
10 | bjarmi | apríl 2018