Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.2001, Qupperneq 115

39
42
45
48
51
54
57
60
63
66
69
72
75
31
Síðan var elldr borenn at stofunni, ok sóttiz þat skjótt, þuíat timbrit var
þurt ok bræddr viðrinn, en næfrum þakit vm ræfrit. Þórólfr bað menn
sína brjóta vpp bálkinn, er var milli stufunnar ok forstofunnar, ok sóttiz
þat skjótt, en er þeir náðu timbrstokknum, þá tóku suá marger stokkinn
[[einn]], sem á fengu halldit, ok skutu oðrum endanum HíJ hyrningina,
suá hart at nafarnar hrutu af firi vtan ok hljópu í sundr veggimer, suá at
þar var vtgangr mikill. Geck þar Þórólfr fyQrstrJ vt ok þá Þorgils
gjallandi ok suá huerr epter annan. Tókz þá bardaginn, ok var þat vm
hríð, at stofan gætti á bak þeim Þórólfi, en er hon tók at brenna, þá sótti
elldrinn at þeim. Fell þá ok mart lið þeira. Þá hljóp Þórólfr framm ok
hjó til beggja handa. Sótti þangat at, er merki konungs var. Þá fell
Þorgils gjallandi. En er Þórólfr kom fram at skjalldborginni, lagði hann
suerði í gegnum þann mann, er merkit bar. Þá mælti Þórólfr: nú geck
ek þremr fótum til skamt. Þá stóðu á honum bæði suerð ok spjót, en
sjálfr konungr veitti honum banasár, ok fell Þórólfr framm á fætr
konungi. Þá kallaði konungr ok bað hætta at drepa fleiri menn, ok var
þá suá gert. Síðan bað konungr menn sína fara ofan til skipa. Hann
mælti við Aului ok þá bræðr: takit nú Þórólf frænda ykkarn, ok veitit
honum vmbúnat sæmiligan ok suá oðrum monnum, er hér ero fallner
Qok ryðitj val Qallra]] þeira, en látið binda sár mannaj | þeira er lifuæner
ero. En ecki skal her ræna þui at [þetta er] allt mitt fe. Siðan geck
konungr ofan til skipanna ok flest lið með honum. En er þeir voro a
skip komner. þa toku menn at binda sar sín. konungr geck vm skipit ok
leit a sár manna. hann sa huar maðr batt s<u)auðu[sar] eitt. konungr
sagði at ecki hafði Þorolfr veitt þat sar. ok allt bitu honum annan veg
vapnín. faer ætla ek at þau bindi sarin [er] hann veitti. ok skaði mikill
er [ejpter menn slika. En þegar at morni dags let konungr draga segl
sín. ok sigldi suðr sem af tok. En er a leið daginn. þa fundu þeir
konungr roðrar skip [morg] i hueriu eyiar sundi. ok hafði lið þat ætlat
til fundar við Þorolf. þuiat nVosner hans hofðu verit allt suðr i
Naumudal ok viða vm eyiar. hofðu þeir or[ðit] visir at þeir Halluarðr
bræðr voro komner sunnan með lið mikit ok ætlu<ðu) at Þorol(fi).
hofðu þeir Halluarðr haft iafnan anduiðri ok hofðu [þeir dualiz i
yjmsum hofnum til þess er niosn hafði farit [it efra] vm land ok hofðu
þess orðit varer niosnar menn [Þor]olf[s] ok hafði þetta herlaup firer þa
sok verit. konungr [sigldi] hraðbyria til þess er hann kom i Naumudal.
[let þar] skipin epter. en hann for landueg i Þrandheim. [tok hann þ]ar
skip sin sem hann hafði epter latið- hellt þ[a liði]nu vt til Hlaða.
Spurðuz bratt þessi tið[en]di ok [ko]mu firer þa Halluarð þar er þeir
55 er] sál. FJ 65,8; i M ses faktisk þeim er. 56 ryðit] sál. FJ 65,9; snarere grafit?
kap. 22
70 ra