Fréttablaðið - 25.02.2023, Qupperneq 46

Þegar ég
var að taka
þessa
ákvörðun
var ég í
algjörri
sálarangist
og lífsins
krísu, enda
er ég að
leggja allt
undir.
Elva Hrönn Hjartardóttir ólst
upp á Akureyri hjá foreldrum
sem unnu mikið, til að veita
henni og systkinum hennar
öruggt skjól. Það að ekki hafi
verið mikið til segir hún hafa
mótað sig. Elva brennur fyrir
verkalýðsmálum og býður sig
nú fram til formanns VR.
Ég er fædd og uppalin á Akur­
eyri, bjó í þrjú ár í Dan­
mörku eftir að ég útskrif­
aðist úr framhaldsskóla og
flutti svo til Bandaríkjanna,
þar sem ég dvaldi í eitt ár sem au pair,
segir Elva Hrönn Hjartardóttir, sér­
fræðingur hjá VR og frambjóðandi
til formanns félagsins.
„Foreldrar mínir voru bæði
ómenntuð þegar ég var yngri og
unnu tvö til þrjú störf til að hafa
í okkur og á. Samhliða því var
mamma meira og minna í námi,
fyrst til að klára stúdentinn og svo
til að klára kennaranámið.“
Hún segir æsku sína hafa haft
mikil áhrif á það hvernig hún líti
á lífið almennt og á verkalýðsmál.
„Ég horfði á foreldra mína vinna og
vinna til að geta haft öruggt þak yfir
höfuðið. Við krakkarnir fundum
einhvern veginn aldrei fyrir því að
það væri ekki til nóg en ég veit að
þetta var erfitt og maður áttar sig á
því betur og betur með aldrinum,“
segir Elva.
„Þegar mamma og pabbi skildu
man ég eftir mömmu í vinnunni
allan daginn, svo kom kvöldmatur
og svo var hún að læra langt fram á
kvöld. Það þurfti svo mikið til og hún
lagði svo mikið á sig til að búa sér og
okkur betur í haginn, að sama skapi
þá lifir hún ekkert í brjáluðum vel­
lystingum í dag, þrátt fyrir allt sem
hún lagði á sig,“ segir Elva.
„Hún tilheyrir þessum milli­
stéttarhópi sem gleymist oft í hags­
munabaráttunni og fellur milli skips
og bryggju í kerfinu. Fólk sem er búið
að hafa mikið fyrir því að koma sér
á þann stað sem það er á, það á fyrir
mat og húsaskjóli, jafnvel örlítinn
afgang, en það er hark að halda því
sem það er búið að ná og því sem
það á.“ Hún bætir því við að foreldrar
hennar hafi alltaf stutt þau systkinin
eins og þau hafi getað og hvatt þau
til dáða. „Ég verð foreldrum mínum
alltaf þakklát fyrir það sem þau hafa
gert fyrir mig.“
Skilnaðurinn áfall
Elva var níu ára þegar foreldrar
hennar skildu og segir hún skilnað
mikið áfall fyrir barn. „Ég var búin
að finna þetta á mér en það var samt
mikið sjokk þegar þau sögðu okkur
frá þessu. Ég man alltaf eftir til­
finningunni þegar pabbi fór og við
sögðum bless við hann,“ segir hún.
„Við tóku miklir óvissutímar og
ég þekki af eigin raun hvað það er
að eiga ekki öruggt húsaskjól, þar
sem við neyddumst oft til að flytja
þegar ég var barn og unglingur. Ég
man eftir því að hafa tvisvar sinnum
þurft að brúa bilið í nokkra mánuði
þar sem við vorum eiginlega á göt­
unni og flytja til afa og ömmu,“ segir
Elva. Hún var mikið hjá afa sínum
og ömmu í bernsku og þar var alltaf
gott að vera. Hún segir að það hafi þó
verið áskorun að deila þar herbergi
með mömmu sinni og tveimur yngri
systkinum.
„Í Helgamagrastrætinu hjá afa og
ömmu var mitt athvarf. Ég missti
svo afa minn þegar ég var 19 ára og
ömmu níu árum síðar. Þar með var
fasti punkturinn í lífi mínu farinn,
allavega þar til ég stofnaði sjálf fjöl­
skyldu. Að missa þau tók mjög á mig
og ég hugsa oft til þeirra og til andar­
taksins þegar afi minn dó, en ég og
mamma vorum hjá honum.“
Elva var aðra hvora helgi hjá pabba
sínum. „Þarna var ekki algengt að
börn væru að skiptast milli heimila
í viku og viku. Hann var helgar­
pabbi og það var frábært að vera hjá
honum og svo gaman, en það var
samt eitthvað svo skrítið,“ segir hún.
„Ég upplifði líka mikið samvisku­
bit og held að við höfum öll gert það,
systkinin. Mér fannst ég alltaf vera
að skilja mömmu eina eftir þegar ég
fór til pabba og öfugt,“ segir Elva.
„Það var erfiðast, að hafa á til­
f inningunni að maður væri að
skilja mömmu eða pabba eftir ein
á jólunum. Ég var bara krakki þegar
ég ákvað að þegar ég eignaðist
mína eigin fjölskyldu þá ætlaði ég
að vera heima hjá mér á jólunum
og þangað væru bara öll velkomin,“
segir Elva, sem hefur haldið jólin
heima síðan hún eignaðist sitt
fyrsta barn 2010.
Ást við fyrstu sýn
Elva er gift Andra Rey Haraldssyni
og saman eiga þau tvö börn. Þau
kynntust fyrir algjöra tilviljun á
skemmtistaðnum Hressó árið 2009.
Í vikunni hittust svo blaðamaður og
Elva yfir kaffi á þessum sama stað.
„Ég bjó á Akureyri á þessum tíma
og hann reyndar líka, en við höfð­
um samt aldrei hist. Leiðir okkar
lágu einhvern veginn ekki saman,
hann var á Kaffi Amor á djamm­
árunum og ég á Kaffi Akureyri,“
segir Elva og hlær.
„Ég fer í bæinn með vinkonum
mínum og var alls ekki Hressó­týp­
an en þær elskuðu þennan stað og
drógu mig hingað, sama sagan var
með hann, frændi hans dró hann
hingað inn,“ segir hún.
„Ég er svo að tala við félaga minn
þegar ég heyri einhvern á bak við
mig segja: Er þér sama þó ég reyni
við vinkonu þína. Þegar ég sný mér
við sé ég hann og það var ást við
fyrstu sýn,“ segir Elva og blaða­
maður greinir blik í augum hennar
þegar hún talar um Andra.
Seinna sama kvöld skilja leiðir
þeirra og Elva segist hafa orðið afar
vonsvikin. „Þetta var mikil djamm­
ferð þannig að við stelpurnar förum
aftur út á laugardeginum og þær
draga mig hingað, hann er fyrsti
maðurinn sem ég sé þegar ég labba
hérna inn og við höfum verið óað­
skiljanleg síðan. Þessu var ætlað að
verða,“ segir hún.
Verkalýðsnörd
Elva segist alla tíð hafa verið með
sterka réttlætiskennd og brunnið
Elva Hrönn Hjartardóttir er í framboði til formanns VR, hún kallar sjálfa sig verkalýðsnörd. FRÉTTABLAÐIÐ/SIGTRYGGUR ARI
Elva kynntist
eiginmanni
sínum, Andra
Rey, á Hressó
árið 2009. Hún
segir það hafa
verið ást við
fyrstu sýn og
þau hafa verið
óaðskiljanleg
síðan.
MYND/AÐSEND
Meðvituð
um óréttlæti
fyrir málefnum fólks. Hún byrjaði
feril sinn í verkalýðshreyfingunni
þegar hún vann hjá Actavis og tók
að sér starf trúnaðarmanns.
„Ég hafði alltaf brunnið fyrir
verkalýðsmálum og svo fann ég
þessu farveg innan VR,“ segir hún.
„Ég hef alltaf verið með heimsins
byrðar á herðum mér, borið þær
alveg frá því ég var barn. Ég var mjög
meðvituð um óréttlæti og ég skildi
ekki af hverju þau sem áttu pening­
ana hjálpuðu ekki þeim sem minna
máttu sín. Mig langaði að breyta
einhverju,“ segir Elva.
Nú hefur hún boðið sig fram til
formanns VR á móti Ragnari Þór
Ingólfssyni. „Þetta var ekki eitthvað
sem ég stefndi að þegar ég byrjaði
að vinna í VR. Þegar Ragnar Þór fer
að tala um að bjóða sig fram í for­
seta ASÍ er komið að máli við mig
varðandi þetta, að bjóða mig fram
til formanns VR. Þá er búið að sá
þessu fræi og mig fer að langa þetta.“
Spurð að því hvort umræða und­
anfarið um verkalýðsmál, formenn
verkalýðsfélaga, verkföll og sátta­
semjara hræði hana, segir hún svo
ekki vera. „Ég lifi og hrærist í þessu,
ég elska að eiga í rökræðum og
umræðum um verkalýðs­ og sam­
félagsmál og er það sem kalla mætti
verkalýðsnörd,“ segir hún og brosir.
„Samfélagið okkar hefur breyst svo
mikið og verkalýðshreyfingin þarf
að bregðast við því,“ bætir hún við.
„Þegar ég var að taka þessa
ákvörðun var ég í algjörri sálar­
angist og lífsins krísu, enda er ég
að leggja allt undir“ segir Elva. „En
ég ræddi þetta fram og til baka
við sjálfa mig, manninn minn og
börnin mín og ég fékk alltaf sömu
niðurstöðuna. Að ég ætti að gera
þetta,“ bætir hún við.
„Eftir því sem ég reyndi að hugsa
minna um þetta þá hugsaði ég
meira um það og ég finn að þetta er
eitthvað sem mér er ætlað að gera og
ég trúi því að ég geti gert þetta vel og
látið til mín taka,“ segir hún.
„Ég veit að það er mikið og margt
sem fylgir þessu hlutverki en ég er
tilbúin að takast á við það allt,“ segir
Elva.
Og ertu sigurviss?
„Ég er það alls ekki,“ segir Elva.
„Ég er bara í mínum bergmáls­
helli þar sem ég fæ góð viðbrögð og
Ragnar Þór örugglega sömuleiðis,“
bætir hún við.
„Þetta getur farið hvernig sem er
og ég held að þetta fari alltaf eftir
því hversu mörg kjósa í þessum raf­
rænu kosningum, það skiptir öllu
máli. Ef að fólk vill fá breytingar
eins og ég hef fengið veður af, þá
verður það að kjósa,“ segir Elva að
lokum. n
Birna Dröfn
Jónasdóttir
birnadrofn
@frettabladid.is
26 HELGIN FRÉTTABLAÐIÐ 25. FEBRÚAR 2023
LAUGARDAGUR