Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Side 16

14
anna í þurrkatíð, og notið vors, gleði og frelsis. Og ég óska mér
þess, að ég ætti hinn fríða hóp, sem hafði þotið úr nálægð minni,
og stundin varð óskastund, stund margra óska, og ein var öðrum
æðri, og rætur hennar lágu allt til bernskudaganna, að ég ætti
ljósan gæðing og fríðan, ganglipran, fráan, háreistan á spretti.
Og leirljós átti hann að vera, eins og Lýsingur forðum, stein-
grár eða hvítur. Og víst hefði hann sómt sér í fararbroddi á hverj-
um spretti ...
Þessar minningar voru frá dögum löngu fyrir okkar kynni,
Gráni minn, en þær voru oft í huganum síðar meir, er taum-
arnir voru „leyniþráðurinn" okkar í milli.
Já, gamli vinur. Þegar ég fór þessa fyrstu ferð heim að Þver-
holtum hafði fundum okkar ekki borið saman. Það skiftir ekki
miklu hve langt er síðan: Og ég hefi ekki lagt í vana minn að
telja árin. Ævibrautin hefir minnt mig stundum á ferð um fjalla-
vegi, sem ég fór ungur, og „kílómetrasteinarnir“ mörkuðu braut-
ina, — ég renndi allt af augum á þá, og vissi, að enn voru fimm
kílómetrar að baki og fimm að næsta steini, en það varð ekki
frekara umhugsunarefni, hugurinn var við annað bundinn, vonir,
þrár, áform, — án hugboðs um það, sem fyrir kann að koma á
lífsleiðinni, og kannske er það ekki fyrr en árin, sem gleymdist
að telja, eru orðin æði mörg, sem allt skýrist, og að hvert spor,
á vörðuðum leiðum og óvörðuðum, liggja öll í sömu átt, að ein-
hverju fjarlægu marki, og að mennirnir geta þar litlu um ráðið.
Jafnvel eitt spor, atvik, tilviljun — hve miklu getur það eitt breytt?
Þegar ég stóð á Sjónarhóli forðum daga, Gráni, hafðir þú
ekki séð dagsins ljós. Og frá þeim tíma, er ég stóð þar og þar til
fundum okkar bar saman, gæti líka verið sögu að segja, ekkert
tilkomumikla, sögu eins og þeirra, sem starfa á mölinni, en yfir
þeirri sögu var þó bjarmi vona, vegna minningarinnar frá hólnum,
en það varð eftir að ég eignaðist þig, sem sálarsýnin þar, fékk á
sig raunveruleikablæ, sú sýn, er ég fyrir hugskotsaugum mínum
sá Lýsing í fararbroddi hins dökka hóps, því að það átti fyrir þér
að liggja að verða sjóli minna grænu haga.