Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Qupperneq 35

33
marki náð, að slarkfært yrði heim á jeppa, þó ekki í þessum
áfanga, nema þegar þurrast var.
Krónurnar hrukku til þriggja daga vinnu og var síðasti dagur-
inn aðal ofaníburðardagurinn.
Ekki falur
Þegar verkinu var lokið, dró einn vinnufélaganna mig afsíðir
heima á túni, og fór að ræða um þig, Gráni minn, og fitjaði upp
á dálitlu, sem vakti nokkra furðu mína. Sjálfsagt hefir honum
fundist til um vöxt þinn og krafta sem öðrum, því að sterklegar
dróstu kerruna, en nokkur hinna hestanna, og kappið hið sama,
er hætt var og byrjað.
„Þú mundir ekki vilja selja mér þann gráa?“, spurði hann.
Ég þurfti ekki að skoða í hug minn um svarið, en það stóð
nokkuð á því, að ég svaraði. Hvorttveggja var, að ég var all-
undrandi, því að ég vissi svona nokkurn veginn um hrossaeign
bónda, en hann átti þó nokkur hross, ef allt var talið, og var
það gamla sagan á okkar landi, að fátt er úrvalsgripa á mörgum
bæjum, þótt hrossahópurinn sé stór, — og mig grunaði, að skap-
gerð bónda væri slík, að honum myndi mislíka, ef ég neitaði af-
dráttarlaust, að ræða þetta.
„Þér líst vel á klárinn?“, sagði ég eftir stutta umhugsun.
„Já, mér líst vel á hann, og sterkur er hann og ólatur. Mér
kæmi vel, að fá hörkuduglegan hest, sem röskum strák mætti
trúa fyrir“.
„Ég hélt, að þú ættir tvo eða þrjá, sem eru vanir kerru“.
„Þetta bjargast, en þeir eru ekki duglegir mínir klárar, og
sá skársti, á til að vera hvumpinn. Og hann er ómögulegur fyrir
sláttuvél. Já, þeir eru vandfundnir, sem eru góðir dráttarhestar
og öruggir, og þægir“.
„Satt er það. Ég hefi af þessu nokkra reynslu, að það er ekki
hlaupið að því að fá keypta góða dráttarhesta hér um slóðir og
víðar. Ekki tókst mér að fá neinn hérna og endirinn sá, að árang-
urinn var enginn, en svo barst sá grái mér upp í hendurnar fyrir
sunnan, en það er önnur saga“.
„Þú þarft sjálfsagt á duglegum klár að halda“.
3