Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Blaðsíða 59

MATTEO BANDELLO:
Afbrýði
Á dögum hins vitra en ólánsama prins, Lodovico Sforza, bjó
kaupmaður nokkur vellauðugur í einni borg hertogadæmisins
(Milano-hertogadæmis). Naut hann álits og trausts stéttarbræðra
sinna. Hann hafði tekið sér konu af göfugum ættum, unga og
milda í lund. Áttu þau aðeins eitt barn, son, sem var tæplega tíu
ára að aldri, er faðir hans lézt. Var það nú hlutskipti móður
hans að ala hann upp og varðveita fyrir hann hinar miklu eignir,
sem faðir hans hafði átt.
Móðir drengsins vildi, að drengurinn yrði alinn upp eins og
synir manna af aðalsættum, og eins og tíðkaðist í hennar ætt,
og mátti hún því ekki heyra nefnt á nafn, að hann legði fyrir sig
kaupskap eða slíkt. Lagði hún nú áherzlu á að afla honum sem
beztrar bóklegrar menntunar og sá svo um, að honum var kennt
allt það, sem sannan dándismann má bezt prýða. En sjálf tók
hún sér fyrir hendur að leiða til lykta öll viðskipti, sem maður
hennar hafði átt við ýms kaupsýslufyrirtæki í Flandern, Italíu,
Frakklandi og Spáni, og jafnvel í Sýrlandi. Tilgangur hennar var,
er þessu væri lokið, að kaupa landareign mikla handa syni sínum,
sem Galeazzo nefndist.
Galeazzo óx nú upp og er hann var kominn á unglings ár mátti
í öllu sjá, að uppeldi hans hafði heppnast mæta vel. Hann var
kurteis vel og áhugasamur, hafði áhuga fyrir bókmenntum og
hljómlist, og kunni íþróttir margar. Reiðmaður var hann ágætur
og glímumaður góður og burtreiðarmaður. — Þetta var móður
hans ánægjuefni mikið. Sá hún vel fyrir þörfum hans, bjó hann