Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Blaðsíða 64

62
mín, þar sem við aðeins deyjum einu sinni, skulum við hverfa frá
öllum þessum erfiðleikum og sálarkvölum, því að það er fyrir
beztu. Við skulum deyja saman og deyða um leið hverja efa-
hugsun“.
Og hann hafði ekki fyrr lokið máli sínu er hann greip rýting
úr belti sínu og rak hann á kaf í hjarta Lucreziu, sem þegar féll
niður og lét líf sitt samstundis. Því næst rak hann blóðugan rýt-
inginn í sitt eigið brjóst og hneig niður við hlið hennar.
Mikill var harmagráturinn á heimili örvæntandi móður hans.
Allan daginn blakti líf Galeazzo sem ljós á skari. Og er sól hneig
til viðar gaf hann upp öndina. Móðir hans var óhuggandi og hún
grét sáran yfir missi þessa einkasonar síns, sem hún hafði unnað
af allri sál sinni. Og sannarlega átti hún meðaumkun og samúð
skilið, því að vissulega var harmur hennar svo mikill, að hjörtu
kaldari en steinar máttu vikna við, og hvað mætti þá eigi um
ykkur segja, fögru konur, er sögu þessa lesið, því að er ég lít
yður fyrir hugskotssjónum mínum, sé ég að augu yðar eru rök
af tárum.
TiTl þess að halda þessum sorglega atburði leyndum voru lík
ástvinanna grafin svo litið bar á, og bornar út fregnir um það,
að þau hefðu látizt úr pestinni, því að um þetta leyti gekk orð-
rómur um, að hennar hefði orði vart í Milano, en læknunum var
mútað til þess að lýsa yfir því, að dauameinið hefði verið þetta.
En eigi tókst þó að varðveita leyndarmálið svo, að eigi vitnaðist
er frá leið, hvemig í öllu lá. Og hver mun þá neita því, að afbrýðin
sé sem eiturslanga, er blindar augu manna, ef sannleikurinn var
ekki sá, að afbrýðin hafði firt Galeazzo vitinu.