Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Síða 95

93
dettur í hug, í skáldsögurnar yðar. En nú er ég farinn að efast
um það líka, og þótt mér falli það illa, verð ég að segja yður,
að ef yður dettur ekki í hug eitthvert snjallræði mér viðvíkjandni,
verð ég að fara að svipast um eftir nýjum húsbónda, kannske
áður en samningstímabilið er út runnið.“
Ég var stoltari en svo, að ég færi að svara Amico Dite, er
hann lét slíkt vanþakklæti koma í ljós, Ég fór að hugsa um það,
að mánuðum saman — frá því er ég tók við honum — hafði ég
ekki verið minn eigin herra, ekki ráðið yfir mínu eigin lífi. Ég
hafði neyðst til þess að hætta við sögurnar, sem ég var að skrifa,
í miðjum klíðum, og ég hafði orðið að hverfa úr landi og gefa
mig allan að því, að upphugsa eitthvað óvanalegt, sem Amico
Dite gæti orðið þátttakandi í, og fá svo áreiðanlegt fólk mér til
aðstoðar við framkvæmd þessara hugmynda. Ég hafði í rauninni
orðið að neita mér um allt, vegna Amico Dite. Ég, sem var hús-
bóndi hans að nafni til, var sokkinn svo djúpt, að ég var í raun-
inni orðinn þræll hans, eða ef menn heldur vildu nefna það einka-
lífs-forstjóri hans. En — eins og hann sagði — hann varð að finna
eitthvað áhrifameira en ég hafði fundið upp fyrir hann, eitthvað,
sem hægt var að framkvæma án aðstoðar annara. Og þá er ég
hafði hugsa um málið í eitt eða tvo daga, skrifaði ég honum
eftirfarandi bréf:
,Jíœri Dite! Þar sem þér eruð mín eign, samkvæmt þar um
gerðum samningi, get ég tekið hvaða ráðstafanir,sem mér
sýnist, viðvíkjandi lífi yðar og dauða. Ég skipa þess vegna
svo fyrir, að næstkomandi laugardagskveld kl. 2 skuluð þér
loka yður inni í herbergi yðar og taka inn eina af lyfkúl-
unum, sem fylgja hér með. Klukkan hálfníu skuluð þér taka
aðra og nákvæmlega kl. 9 þá þriðju. Ef þér hlýðnist ekki
þessari fyrirskipun minni, tel ég mig lausan allra mála og
ekki lengur ábyrgan fyrir lífi yðar, frá þeim degi að telja
og um alla framtíð.“
Ég vissi, að Amico Dite mundi hvorki blikna eða blána, þótt
hann yrði að horfast í augu við dauðann. Hann var maður sér-
kennilegur, en hann var sannnefndur dándismaður og bar mikla