Rökkur : nýr flokkur - 01.06.1980, Qupperneq 100

98
leika, ef ég væri frjáls með öllu, og hefði eigi heitið annarri konu
ást minni og tryggð, mundi ég hiklaust fara á fund hennar og
endurgjalda henni ást hennar. Virðist mér svo, sem jafn fögur og
tigin kona sé verð alls heiðurs og að menn ættu að votta henni
aðdáun sína, ekki eingöngu ég og mínir líkir, heldur miklu göfugri
og tignari menn. Fúslega mundi ég leggja líf mit í sölurnar, ef hún
krefðist þess, eða láta af hendi við hana allar eigur mínar —
hvorttveggja mundi ég láta af hendi glaðlega, ef ég kæmist hjá
því, að bregðast þeirri konu, sem er mér allt í ífi og dauða.“
Þernan flutti húsmóður sinni þennan boðskap. Og, kæru frúr
og meyjar, þér munuð auðveldlega geta gert yður í hugarlund,
hversu mikil var gremja hennar, er ást hennar var þannig for-
smáð. Reynið að setja yður í hennar spor. Hún var tuttugu og sex
eða tuttugu og sjö ára og höfðu göfugustu aðalsmenn í Mantua
keppzt um að ná hylli hennar, en svo var mér sagt síðar, að hún
hefði aldrei elskað nokkurn mann fyrr en ástin til Cornelio kvikn-
aði í brjósti hennar.
Um leið og ég drep á þetta, leyfið mér að skjóta hér inn í hverju
ég svaraði Cornelio vini mínum, er ég kom heim frá Trento, og
hann hafði sagt mér alla söguna:
„Vinur minn, Comelio, afsakaðu hreinskilni mina, en vegna
vróðurlegrar vináttu mun ég segja það, sem mér býr í brjósti, og
kveða fastara að, ef þörf krefur. Þú hefir sagt mér, að þú hafir
orðið mjög ástfanginn í Milano, og trúi ég því vel, þar eð mér er
vel kunnugt, að konurnar í Milano em fagrar og blíðlyndar og
fúsar til ásta, en hyggur þú nú, að kona sú, er þú elskar, sé í
nokkru frábrugðin öðrum konum, og mundi, í fjarveru þinni, ef
á vegi hennar yrði maður, sem henni geðjasðist að, hika við að
að leita þeirrar huggunar og sælu, sem tækifærið byði? Vertu
viss um það, að það er ekki til sú kona í öllum heiminum, sem
mundi hika við að skemmta sér með manni, sem hún er hugfangin
af, að því slepptu hvort hún hefði hag af því, svo fremi, að þau
gætu fundizt, án þess nokkur vissi. Eins og þú veizt á ég ættingja
marga í Milano, því að Bossaættin er mannmörg og forn. Nú segi
ég þér, að ég veit það, að systur mínar og ættingjar allir er fólk,
sem lætur stjórnast að meira eða minna leyti af mannlegum til-