Arkitektúr og skipulag - 01.04.1992, Síða 56

Stofa frá Stokkhólmssýningunni, 1930. Teikn. próf. Odd Brochmann. Úr „Hus“ eftir Odd
Brochmann.
Því verður að spyrja, í hverju
hinar nýju formrænu hugmyndir
felist.
Svörin virðast vera: „meðvituð
ringulreið, ófullkomleiki,
sundrung, fjölbreytni, fjölgildis-
veröld sundruð í brotabrot”.
Og að lokum: „Gerandi í
Postmóderniskri heimsmynd er sá
sem brýtur hluti. I tengslum við
þetta viðhorf eru til tvær megin-
skoðanir, þ.e. annars vegar ber að
líta á Postmódernismann og
brotahugsun hans sem jákvæðan
hlut. Frjálsræði hans setur
forgang á nýjar innsýnir og
hvatning til fjölbreytni og
frábrigða er í eðli sínu frjálsleg og
lýðræðisleg þróun og leyfir
arkitektum að enduruppgötva”.
Enduruppgötva hvað?
I öllu þessu frjálsræði vakna
efasemdir vegna þess að „óheft
frelsi er ekkert frelsi og getur
auðveldlega snúist upp í
andstæðu sína”.
Hér skulum við bíða með umræðu
um formfræðilegan og
fagurfræðilegan þátt viðfangs-
efnisins.
HVERER
HUGMYNDAFRÆÐIN
I upphafi var sagt að hugmynda-
fræðin sé dauð. Þessi fullyrðing
postmódernista er ekki rétt. Það
sem hér hefur verið rakið felur í
sér ákveðna hugmyndafræði, sem
mjög mótar starfsumhverfi okkar
arkitekta til góðs eða ills.
Það skiptir sköpum fyrir tilvist
stéttarinnar, hvernig við, sem
Fursta og borgríkjaveldi - endurreisnarstílinn. Palazzo Farnese í Róm, frá því um 1530. Teikn. próf.
Odd Brochmann. Úr „Hus“ eftir Odd Brochmann.
54