Arkitektúr og skipulag - 01.04.1992, Blaðsíða 58

Félagslegt „statussymbol" iðnbyltingarinnar - borgaraleg borðstofa í Osló frá því um 1900. Teikn. próf. Odd
Brochmann. Úr „Hus“ eftir Odd Brochmann.
stefnu, postmódernisma, sem stíl
án þess opinskátt að brjóta upp
hugsjónagrundvöll starfsstéttar-
innar. Þetta virðist leiða til upp-
hafs að endinum „dauða höfund-
arins”.
Með þessum hætti var samhengið
rofið við fortíðina. Stéttin færðist
í flokk annarrar starfsstéttar,
sölumannanna.
Það sem kallaðist stíleinkenni var
raunar vörumerki á verðlista.
Með þessari fullyrðingu er auðvelt
að skýra þau vandræði
listfræðinga við að skýra sem
sjálfstæðan stíl hin ýmsu afbrigði
er arkitektar kalla nöfnum eins og
postmódernisma, nýmódernisma,
pluralisma, metaphysical classic,
narrative classic, allegorical
classic o.s.frv.
011 list á hverjum tíma er nútíma
list, vegna þess að hún er hluti af
túlkun menningarstigs síns tíma.
Það á einnig við um byggingar-
listina, sem er hvað sýnilegastur
vottur menningarstigs hverrar
þjóðar.
Ringulreið á sviði lista er því
vottur um umbrotaskeið í lífi
þjóðanna.
Ef listir og menningarviðleitni
einstaklinga og hópa megna að
leiða umbrotin í farveg til umbóta
og fegurra og ríkara mannlífs, er
það til heilla þjóðinni.
Ef það fer á hinn veginn, að listir
og menningarviðleitnin sogast
inn í hringiðu óhefts frelsis og
samkeppni, sem getur leitt til
andstæðu sinnar, ófrelsis og
einokunar, er þjóðin í vanda
stödd.
I mínum huga er um að ræða líf
eða dauða starfsstéttar okkar,
samfara þýðingu byggingarlistar í
lífi og menningu þjóðar okkar. ■
56