Arkitektúr og skipulag - 01.04.1992, Blaðsíða 75

Tveir á ferð samspil.
Ganga 1989.
festar upp á tré- eða álplötur og
eru því viðráðanlegar í upp-
setningu. Einnig vinn ég í önnur
efni s.s. steinsteypu, gler o.fl. Það
sem ég geri fyrir utan lágmyndir
er aðallega skúlptúr og rýmisverk.
Myndlist ætti að vera sjálfsögð í
öllum opinberum byggingum og
stærri vinnustöðum. Osk mín er
sú, og sjálfsagt allra myndlistar-
manna, að fá stór verkefni í
samvinnu við arkitekta og aðra
sem sjá um skipulagningu húsa og
umhverfis þannig að hver þáttur
njóti sín sem best. Allt of oft er
greinilegt að fyrst er unnið að öllu
skipulagi byggingar og þegar hún
er tekin í notkun vantar myndlist.
Er þá rokið til og eitthvað fengið
af handahófi, og verður þá valið
oft mjög einhæft og hefðbundið.
Það er mjög sjaldgæft að skúlptúr
og lágmynd'ir verði fyrir valinu.
Það er draumur minn að arki-
tektar og þeir sem kaupa inn fyrir
söfn og opinbera aðila líti á
myndverkin með opnum huga og
víðsýni, en láti ekki mótast af
óöryggi og efnisfordómum. Eg hef
það á tilfinningunni að margir
sem telja sig spámenn í myndlist-
arheiminum myndu frekar telja
verk unnið úr fransbrauði list en
verk unnið úr leir, einungis vegna
efnisins, þó svo að í
einhvern annan tíma hefði
fransbrauð ekki verið talið
hæft efni til listsköpunar.
Leir hefur verið notaður til
listsköpunar frá ómunatíð og
meginmálið er gildi list-
arinnar en ekki efnið.
Bjartsýni mín segir mér að
smátt og smátt muni
fordómar láta undan síga og
menn komi auga á hvert
gildi rýmisverk geti haft til
að tengja myndlistina og
byggingarlistina og undir-
strika fagurfræðilegt gildi
hvorrar greinar um sig.“ ■
73