Úrval - 01.10.1946, Blaðsíða 76

Vandasöm spuraing
fyrir ungar síúlkur:
Er meydómurinn gamaldags?
Grein úr „Magazine Digest“,
eftir Dr. Paul Popemhoe.
í-jÝÐINGARMESTA spurning-
in, sem sækir á unga nú-
tímastúlku, snýst um það, hvort
hún eigi að vera hrein mey eða
ekki. Ef hún er í tygjum við
pilt að staðaldri, hefir henni
sjáifsagt verið sagt, að siðgæðið
hafi breyzt, að meydómurinn sé
gamaldags, að skírlífi sé gamall,
skoplegur siður sem sé að freist-
ast til að lifa á öld kjarnork-
unnar.
Er þetta satt? Er meydómur-
inn nokkurs virði? Verður
stúlka hæfari til hjónabands,
losar hún sig við skaðlegar sál-
rænar þvinganir, með því að
hafa samræði við karlmenn
fyrir giftinguna? Hver eru rök
og gagnrök meydómsins?
Hér verður reynt að skýra
frá báðum hliðum málsins, með
og móti, til þess að stúlka, sem
giímir við þennan vanda, geti
tekið ákvörðun sína að vel
athuguðu máli. Auðvitað verð-
ur hún að ákvarða sig af fyllstu
varkárni — hvorki í ástarvímu
né undir áhrifum áfengis.
Rökin gegn meydómi.
Gjafvaxta stúlka, sem er í
þingum við karlmann, verður
þess fljótt vör, að hann tekur
að ræða kynferðismál. Þeim
finnst kunningskapur sinn vera
andlegs eðlis, umræður um
kynferðismál eru einkennilega
ópersónulegar, en jafnframt
ákaflega persónulegar. „Mey-
dómurinn er úreitur," segir
hann, og gefur í skyn, að tími
sé til komin fyrir hana að haga
sér eftir því.
1 fyrsta lagi heldur hann því
fram, að ef þau gefi sig ástríð-
unni á vald,, muni það auðga og
efla vináttu þeirra og gagn-
kvæman skilning.
I öðru lagi, segir hann, eru
samfarir nauðsynlegar fyrir
andlegu helbrigði hennar. Kyn-
ferðishvötin er eðlileg, dýrmæt
og öflug hvöt, og það er and-