Úrval - 01.08.1949, Síða 42

40
TjRVAL
að röddin sín væri orðin breytt,
há og björt. Ég held ég hafi
ekki tekið eftir því, en Gerðu,
sem kom rétt eftir uppskurðinn,
fannst Lilly vera allt önnur
manneskja. Sjálfum fannst mér,
þegar ég sá Lilly fyrst í fínum
samkvæmiskjól, sem væri ég á
grímuballi.
Það féll í minn hlut að útvega
nýtt vegabréf handa Einari We-
gener, sem nú hét Lilly Elbe
(eftir fljótinu Elbe, en á bökk-
um þess fór umbreytingin fram)
og til þess þurfti að skipta um
mynd. Danski sendiherrann í
Berlín, hinn öruggi heimsmaður
Herluf Zahle, komst rétt sem
snöggvast úr jafnvægi. Hann
þekkti Einar og Gerðu vel, og
honum fannst beiðni mín næsta
ótrúleg: „Góði Poul Knudsen,
þér eruð að gera að gamni yðar
— en mér finnst það full grátt
gaman,“ bætti hann við strangri
röddu. Ég var góða stund að
sannfæra hann.
Nokkrum dögum eftir að
vegabréfið var fengið, fór ég
með konunum báðum til Dres-
den, og engan gat grunað, að
þessi glæsilega, hárprúða og
unglega kona með snyrtilega
farðað andlit, hefði fyrir þrem
vikum verið miðaldra karlmað-
ur með þunnt hár. Ótti minn
við að Lilly yrði grunuð og tekin
föst sem franskur njósnari,
reyndist ástæðulaus.
Skurðaðgerðin tókst vel, og
eftir langa spítalavist, sem
gleypti leifarnar af eigum
Gerðu, fóru þau bæði til Kaup-
mannahafnar. Lilly bar nokkurn
ugg í brjósti, en hann reyndist
ástæðulaus. Jafnvel gamlir góð-
vinir gátu gengið fram hjá henni
án þess að gruna hver hún var.
I veizlu, sem haldin var í til-
efni þess að uppskurðurinn hafði
lánast vel, hitti ég hana aftur.
Mér fannst samkvæmið bæði
vandræðalegt og raunalegt.
Hvortveggja var eingöngu að
kenna afstöðu Lilly til hinnar
nýju tilveru sinnar. Henni fannst
eftir breytinguna, að hún væri
einskonar Faust í kvenlíki, sem
nú hefði hlotið æsku sína á ný.
Kirtlarnir, sem græddir höfðu
verið í hana, voru úr kornungri
stúlku, og Lilly fannst hún vera
á sama aldri. Bernskudraumur-
inn um Lilly, sem nú var orðinn
að veruleika, altók hana, og
henni fannst Einar aldrei hafa
verið til; hún talaði um hann
sem löngu dáinn bróður. Allt,
sem minnti á hann, hataði hún.
Hún reyndi vitandi vits að um-