Úrval - 01.08.1949, Blaðsíða 125

DAUÐI, HVAR ER BRODDUR ÞINN?
123
æskuþróttur Jonna; eða matar-
éeði Gersons; eða einhver leynd-
ardómur mannsandans; eða allt
þetta til samans. Enginn getur
heldur skýrt það, hvers vegna
honum hrakaði svo mjög litlu
síðar. Eitthvað, eitthvað var or-
sökin til þess, að æxlið fór að
vaxa af nýju. Við vitum ekki
annað en það, að Jonna batnaði
Ört í nokkra mánuði, en hríð-
versnaði síðan.
Útlitið var gott í febrúar-
mánuði 1947. Þrem mánuðum
áður hafði Jonni varla verið ról-
fær. Nú gat hann gengið hálfa
mílu í einu. Hann var að vísu
dálítið máttlaus í vinstri fætin-
um, en batinn leyndi sér ekki.
En í febrúarlok var aftur farið
að bera á hnúskinum á höfði
hans.
Um þetta leyti fór Jonni að
fá minnisleysisköst. Venjulega
spurði hann fyrst: ,,Hvar er
ég?“ eða „Hvaða ár er núna?“
Hann reyndi alltaf að átta sig
fyrst í rúmi og tíma. Svo fór
hann að spyrja um Deerfield
og hvenær hann gæti farið þang-
að. Frances reyndiað leyna hann
skelfingunni, sem gagntók hana;
hún herti sig upp, hló að hon-
um og sagði kannske hvatskeyt-
lega: „Þú ert John Gunther,
yngri, og þú veizt vel, hver þú
ert. — Þú átt heima hérna, og
vertu ekki að gera grín að mér!“
Bólguhnúskurinn hélt áfram
að vaxa í marz og apríl, og Jonni
var stundum eins og í móki eða
leiðslu. En hann hélt samt nám-
inu áfram. Hann var staðráðinn
í því, að vinna það upp, sem
hann hafði dregizt aftur úr í
Deerfield, og ljúka lokaprófinu.
1 marz var hann búinn að ná
skólabræðrum sínum í sagn-
fræðinni, og snemma í apríl
skýrði Boyden okkur frá því, að
hann hefði lokið enskuprófinu
með góðri einkunn.
Aðalprófið var háð 12. apríl.
Jonni sagði, að sér hefði aldrei
liðið eins vel og þann dag. En
dagurinn var ógurlega erfiður.
Hann varð að bíða óratíma í miðri
drengjaþvögunni áður en hann
komst að lyftunni. Nokkrir pilt-
ar fóru að hlæja að honum og
hann fór hjá sér. Jonni var svo
óttalega veiklulegur. Hann var
haltur, og sárabindið, sem vafið
var um höfuð hans, gerði það
að verkum, að hann sýndist föl-
ari en hann var í raun og veru.
Frances vék ekki frá hlið hans.
Prófið stóð í hálfa sjöundu
klukkustund. Þegar við komum
heim, var Jonni nær örmagna