Úrval - 01.08.1949, Síða 90

88
ÚRVAL
ætlast til meira af þeim, bæði af
því er snertir að borða allan
mat og að halda borðsiði.
Það er augljóst mál, að barnið
verður að venjast því að tillitið
til þess ráði ekki öllu. En mér
er ekki grunlaust um, að á æði-
mörgum heimilum sé oft á tíð-
um næsta óskemmtilegt and-
rúmsloft við matborðið. Móðir-
in, og þó kannski öllu frekar
faðirinn, sem verið hefur burtu
allan daginn, notar þá tækifær-
ið til að ala börnin upp og siða
þau til. Ýmsir gamlir og strang-
ir borðsiðir eru enn furðanlega
lífseigir. Þess verður ekki með
sanngirni krafizt af fjörmiklu
barni, að það sitji kyrt við borð-
ið þangað til allir hafa lokið við
að borða, sjálfsagt er að lofa
börnunum að standa upp á milli
réttanna, ef þau vilja, og að
standa upp frá borðinu, undir
eins og þau hafa lokið við að
borða, með því móti komumst
við hjá miklu af því argi og
þrasi, sem oft á tíðum gerir
máltíðina að erfiðustu stund
dagsins í stað þess að hún ætti
að vera sú ánægjulegasta, því
að þá eru allir meðlimir fjöl-
skyldunnar samankomnir.
Það gegnir furðu hve margir
foreldrar, og þó líklega einkum
feður, eyða enn miklum tíma og
orku í að sannfæra börn sín um
að vondur matur sé góður, að
þau eigi aldrei að leifa, að þau
eigi að hugsa til þess að mörg
börn í heiminum fá aldrei nægju
sína o. s. frv. Þetta kann allt að
vera rétt og satt, en hitt er víst,
að það barn er ekki enn fætt,
sem ljær eyra svona röksemd-
um, auk þess sem hjá börnun-
um getur vaknað sektarvit-
und og þrjózka, þegar alið er
á því sýknt og heilagt, að þau
séu vanþakklát. Og skyldu ekki
flestir foreldrar geta staðfest
þetta af eigin reynslu, ef þau
ryfja nógu vel upp bernsku
sína ?
Að sjálfsögðu er þessi við-
leitni foreldranna ekki merki um
mannvonzku hinna fullorðnu
gagnvart börnum sínum, hún er
sennilega sprottin af þeirri trú,
að það hafi siðferðilegt gildí fyr-
ir barnið að venja sig á að borða
allan mat sem er hollur, þó að
því þyki hann vondur.
Margir foreldrar eru af þess-
ari ástæðu ófúsir að taka tillit
til smekks barnanna sjálfra. En
það er ekkert sem bendir til að
þessi skoðun hafi við rök að
styðjast — að barnið verði að
Ijúka skammti, sem því finnst