Úrval - 01.10.1954, Side 7

Úrval - 01.10.1954, Side 7
ÞINGVEIZLURÆÐA 5 uð öðruvísi út, en Vilhjálmur keisari gerði ráð fyrir eða óskaði sér að hann væri. Sjálf- ur hefur hann sennilega tengt hugmynd sína við vöggur og blæjur, en á því sviði hefur aldrei verið nein áköf sam- keppni af karlmannanna hálfu. Að því er eldhúsið snertir, virð- ast konurnar hafa sýnt fagurt dæmi um ósérplægni, en á því sviði verður að telja, að þær hafi verið að mestu einvaldar. Það er smekkur karlmannanna, sem ræður, bæði við matborð fjöl- skyldunnar og á veitingastöðum. Þar sem konur borða einar sam- an og eru frjálsar að því að velja réttina, eru þeir allt öðru vísi, léttari og fjölbreyttari. Ég get þó skotið hér inn þeirri athuga- semd að negrakonur og konur Sómalimanna eru lagnar við að byrla mönnum sínum eitur í réttunum, sem þær bera þeim, og vegna þess er sérleg virðing borin fyrir þeim. En þrátt fyrir það, að sitt- hvað mæli með þessari stefnu- skrá, held ég, að hún hafi ekki látið að sér kveða sem náttúru- lögmál, — sem undirstaða eða einkenni um æðri þróun tegund- anna. Ef ég á hér að láta í ljós minn eigin skilning á því, hvað gagnlegt sé við klofninguna í tvö kyn, kem ég aftur að minni gömlu trú á þýðingu víxl- áhrifanna og samfæringar minnar um hina miklu auðlegð og ótakmörkuðu möguleika sem rúmast í félagsskap og samleik tveggja einda af ólíkri gerð. Ég hef talað um þetta sama að því er snertir herra og þjón, aldinn og ungan. En engin víxl- áhrif, — nema milli Guðs og manns, — hafa haft svo ótví- ræða þjiðingu sem víxláhrifin milli karlmanns og konu. Gamli enski prestnrinn Robertson sagði: „Tveniit er það, sem sker úr um gildi og örlög hvers manns: Afstaðan til Guðs og af- staðan til hins kynsins." Sjálf tel ég, að inriblástur sé æðsta. hamingja mannsins, og innblásturinn krefst alltaf tveggja frumefna. Ég held, að gagnkvæmur innblástur milli karls og konu hafi verið vold- ugasta aflið í sögu ættar vorr- ar, og hafi öllu öðru fremur skapað það, sem auðkennir tignarf ólk vort: Af reksverk, skáldskap, list og smekk. Ég hygg, að meðal annars hafi mennirnir hafizt yfir dýrin í því, að æxlun fer fram hjá þeim á öllum tímum árs, — samfélag, þar sem gagnkvæmt aðdráttar- afl kynjanna er bundið við á- kveðinn, skamman tíma, hlýtur að verða einkennilega snubbótt. Já, ég held, að því kröftugri sem þessi gagnkvæmi innblástur er, því auðugra og f jörmeira verði samfélagið. Ég vil ekki reyna að skera úr um, — og ég held það sé yfirleitt ekki hægt að ákveða, hversu miJcill mismunur kynjanna veki sterkastan innblástur.
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.