Úrval - 01.10.1954, Side 82

Úrval - 01.10.1954, Side 82
Anton Tjekov. Úr formála að „Three Plays“, Penguin Classics, eftir Elisaveta Fen. ANTON TJEKOV var þriðja barn hjónanna Paviels og Yevgheniu Tjekov, og átti tvo eldri bræður, Alexander og Nikolai. Hann var skírður 27. janúar 1860, tíu dögum efiir að hann fæddist. Seinna bættust ein systir og tveir bræður í barnahópinn. — Tjekov-hjónin hljóta að hafa átt erfitt með að framfleyta fjölskyldunni, því að börnin voru sex, og faðirinn sló slöku við starf sitt vegna áhugans, sem hann hafði á list- um. Paviel Tjekov var áreið- anlega gæddur listamannshæfi- leikum; hann lærði að leika á fiðlu tilsagnarlaust og var dá- góður málari. En listamanns- hæfileikar föðurins urðu börn- unum til tjóns, ekki aðeins vegna þess að hann vanrækti starf sitt, heldur einnig af því, að hann íþyngdi þeim óþarflega mikið. Hann hafði slíkan áhuga á kirkjutónlist, að hann lét syni sína syngja í kirkjunni, áður en þeir höfðu náð skólaskyldualdri (en á þeim tíma voru rússnesk börn skólaskyld 8 eða 9 ára gömul). Börnin voru rekin á fætur fyrir allar aldir og urðu að fara til kirkju í hvaða veðri sem var. Uppeldi barnanna var mjög strangt, enda minntist Tjekov þess síðar með beiskju, að faðir hans hefði hýtt hann þegar hann var strákhnokki. En hvaða á- hrif sem uppeldið hefur annars haft á skapgerð Tjekovs, þá bugaði það hann ekki og gat ekki kæft „neistann" í hon- um. Öllum þeim, sem ritað hafa ævisögu hans, ber saman um að hann hafi verið fjörmikill og glaðlyndur og afkastamikill svo af bar. Eitt af því fáa, sem var Tjekov-börnunum til ánægju, var stutt sumardvöl í stórum búgarði uppi í sveit, þar sem föðurafi þeirra var ráðsmaður. Þessi afi þeirra var að mörgu leyti merkilegur maður. Nokkr- um árum fyrir afnám bændaá- nauðarinnar í Rússlandi árið 1861, hafði hann keypt sér og sonum sínum frelsi, en einn af sonum hans var faðir Antons. Lausnargjaldið, sem hann varð að greiða húsbónda sínum, var 3500 rúblur, sem hann hafði sparað saman meðan hann var ánauðugur, og sýnir það eitt dugnað hans og þrautseigju. Þó að margt gengi á tréfótum í Rússlandi á síðasta helmingi
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116

x

Úrval

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.