Úrval - 01.11.1954, Síða 92

90
ÚRVAL
„Hættu nú þessari vitleysu,
Lovísa, lagaðu heldur svolítinn
tesopa handa mér. Ég er bæði
þreyttur og sveittur, því að ég
hef verið að höggva við og
brenna hrís síðan í morgun.“
Hann settist í hægindastól,
og fékk sér sígarettu.
„Það er eins og þú getir ekki
trúað því, að það hafi gerzt
stórkostlega merkilegt fyrir-
brigði hérna á þínu eigin heim-
ili,“ sagði Lovísa, „fyrirbrigði,
sem getur haft ófyrirsjáanlegar
afleiðingar."
„Jú, víst trúi ég því.“
Lovísa stóð hjá píanóinu, og
hún var ennþá rjóðari en venju-
lega, því að nú var hún með
tvo hárauða bletti á kinnbein-
unum.
„Ég skal segja þér hvað ég
held, ef þig langar að vita það,“
sagði hún.
„Ég hlusta á þig, væna mín.“
„Ég held að það sé ekki ó-
mögulegt að við séum á þessu
augnabliki stödd í sama her-
bergi og . . .“ Hún þagnaði allt
í einu eins og henni hefði orðið
ljóst, hvílík fjarstæða var kom-
in fram á varir hennar.
„Og hver?“
„Ég veit að þér finnst þetta
vera heimskulegt, Játvarður, en
ég trúi því samt statt og stöð-
ugt.“
„í sama herbergi og hver
þá?“
„Og Franz Liszt!“
MAÐUR hennar saug reyk-
inn úr sígarettunni hægt að
sér og blés honum síðan upp í
loftið.
„Ég botna ekkert í því sem þú
ert að segja,“ sagði hann.
„Játvarður, hlustaðu á mig.
Ég held að skýringin á þessu
fyrirbrigði sé einhverskonar
endurholdgun.“
„Áttu við kattarkvikindið ?“
„Talaðu ekki svona, góði
minn.“
„Ertu nokkuð lasin, Lovísa?"
„Nei, ég er alveg stálhraust.
Ég er kannske svolítið rugluð
— en hver væri það ekki í mín-
um sporum, eftir þessi ósköp!“
„Hvaða ósköp, með leyfi að
spyrja?“
Lovísa sagði honum hvað
gerzt hafði, og meðan hún lét
dæluna ganga, hallaði hann sér
aftur á bak í hægindastólnum
og blés sígarettureyknum upp
í loftið. Það lék hæðnisbros um
varir hans.
„Ég get ekki séð að það sé
neitt yfirnáttúrlegt við þetta,“
sagði hann þegar hún var þögn-
uð. „Kötturinn hefur bara verið
vaninn á að gera þetta.“
„Vertu ekki að þessari vit-
leysu, Játvarður. I hvert skipti
sem ég leik lag eftir Liszt, verð-
ur hann eldf jörugur og stekkur
upp á bekkinn til mín. En aðeins
þegar ég leik Liszt, og hvernig
ætti köttur að geta gert grein-
armun á Liszt og Schumann?
Þú getur það jafnvel ekki. En >