Úrval - 01.11.1954, Blaðsíða 108

106
ÚRVAL,
allar vondar manneskjur, þá
hlýtur það líka að vera vilji
hans að eyða öllum vondum
dýrum og ófreskjum. Það hefð-
ir þú átt að skilja, Ham. Og
þar sem maður getur ekki greint
á milli góðra og vondra dýra
í búskapnum. þá liggur í augum
uppi að talan tveir á við kyn
þeirra, en ekki fjölda. Það er
skrítið að þú skyldir ekki skilja
þetta, Jafet. Og þú, Hanna, þú
hlýtur að vita að maður getur
ekki haldið í sér lífinu nema að
hafa með sér nógu mörg slátur-
dýr til þess að hafa alltaf nóg-
ar birgðir af nýju kjöti. Það
er blátt áfram hlægilegt að ætla
sér að hafa aðeins tvær kindur
í örkinni."
,,Þetta er alveg satt — þetta
er svo rökrétt — ég skil þetta
fullkomniega," sagði Hanna og
sneri sér að Kerin: „Karlmenn
eru alltaf rökfastari en kven-
fólk. Guði sé lof fyrir það.“
„Drottinn hefur leyft mér að
skýra frá því,“ sagði Nói há-
tíðlega, „að við munum sjá land
tveim mánuðum eftir að regnið
byrjar. Það eru tveir mánuðir,
Hanna. En það sakar ekki þó að
þú miðir matarbirgðirnar við
eitt ár, svo að við séum örugg.“
„Auðvitað,“ sagði Hanna. „Ef
þú átt einhverntíma eftir að
hugsa um heimili sjálfur, þá
muntu komast að raun um að
fyrirhyggja borgar sig. Kerin,
en hvað það er gaman að fá
svona leiðbeiningar.“
„Og hvað mannfólkið áhrær-
ir, að foreldrum Meribalar auð-
vitað meðtöldum," hélt Nói á-
fram. „Þá hefur Jahve auðsýnt
miskunnsemi, hvort sem það er
nú konunni minni að þakka eða
fyrir hans óútreiknanlegu náð.
Það á að vara vini okkar og
granna við syndaflóðinu svo
að þeim gefist kostur á að
bjarga lífinu.“
„En hvað það var fallega gert
af Drottni,“ sagði Ham.
„Þakka þér innilega fyrir,
Nói,“ sagði Meribal, þegar Jafet
gaf henni olnbogaskot, „þetta
var ákaflega fallega gert af
ykkur báðum.“
„Áttu við að þau megi koma
um borð í bátinn okkar eða. . . ?“
„Það er örk en ekki bátur.“
„Eða eiga þau að smíða sér
bát sjálf og sjá um mat handa
sér?“ spurði Hanna kvíðin.
„Það verður ákveðið á sínum
tíma, Hanna. Fyrst af öllu verð-
um við að vara þau við.“
„Þau vita eins vel og við
hversvegna við erum að smíða
örkina,“ sagði Ham. „Heldur þú
það ekki, Sem?“
,.Jú, þau eru að koma og
spyrja mig, en þegar ég segi
þeim frá því, gera þau bara gys
að mér.“
„Er það ekki nóg viðvörun,
pabbi?“
„Jú, í rauninni ætti hún að
nægja, en þó finnst mér að við
ættum að útskýra málið dálítið
betur fyrir þeim.“
„Ertu að hugsa um Nathana-
el?“