Úrval - 01.11.1954, Síða 93

JÁTVARÐUR SIGURSÆLI
91
þessi köttur getur það, og hon-
um skjátlast aldrei.“
„Það hefur ekki reynt á það
nema tvisvar sinnum", sagði
maður hennar.
„Tvisvar sinnum er nóg.“
„Láttu hann sýna hvað hann
getur einu sinni enn.“
„Já, ég skal leika lag eftir
hann sjálfan."
„Það er ágætis sönnun.“
„Bíddu bara við. Og eitt er
víst — þegar hann er búinn að
þekkja lagið sitt, þá hreyfir
hann sig ekki af bekknum, þar
sem hann situr núna.“
LOVlSA náði í lagahefti eftir
Liszt, blaðaði í því og valdi
eitt af betri verkum hans, són-
ötu í b-moll. Hún hafði ekki ætl-
að að leika nema fyrsta hlutann,
en þegar hún sá hve kötturinn
var gagntekinn af hrifningu, gat
hún ekki fengið af sér að hætta.
Hún lék alla sónötuna. Svo leit
hún brosandi á mann sinn.
„Þarna getur þú sjálfur séð,“
sagði hún. „Þú hlýtur að viður-
kenna að hann var alveg frá
sér numinn.“
„Honum þótti gaman að
hávaðanum, það var allt og
sumt.“
„Hann var gagntekinn af
músíkinni. Er það ekki satt,
kisa mín?“ sagði hún og tók
köttinn í fangið.
„Ó, ef að hann gæti talað!
hugsaðu þér bara — hann hitti
Beethoven þegar hann var ung-
ur! Hann þekkti Schubert,
Mendelsohn, Schumann, Berlioz,
Grieg, Delacroix, Heine og
Balzac. Og að hugsa sér —
hann var tengdafaðir Wagners!
Tengdafaðir Wagners er hérna
á heimilinu!“
„Lovísa!“ sagði maður henn-
ar höstugt og reis upp í stóln-
um. „Reyndu að vera róleg.“
Lovísa leit upp.
„Játvarður, svei mér ef þú
ert ekki orðinn afbrýðisamur ?“
„Auðvitað er ég afbrýðisam-
ur — út í þetta gráa kattar-
kvikindi!“
„Ef þú hættir ekki að gera gys
að þessu, þá er bezt að þú far-
ir út í garðinn og haldir áfram
að vinna. Það er víst okkur öll-
um fyrir beztu, eða hvað segir
þú kisa mín?“ sagði hún og
strauk kettinum. „Ög svo skul-
um við leika fleira af lögunum
þínum í kvöld, þú og ég,“ hélt
hún áfram og kyssti köttinn á
hnakkann hvað eftir annað, ,,og
kannske líka eitthvað eftir
Chopin. Ég veit að þú ert hrif-
inn af honum — þið voruð alda-
vinir. Og var það ekki í íbúð
Chopins sem þú kynntist kon-
unni sem þú elskaðir heitar en
nokkra aðra? Og áttir þú ekki
meira að segja þrjú lausaleiks-
börn með henni? Jú, víst áttir
þú þau, þér þýðir ekkert að
neita því, prakkarinn þinn. Ég
las um þig fyrir stuttu í bók
eftir Sach Sitwell og nú skulum
við leika svolítið eftir Chopin,“
sagði hún og kyssti köttinn einu
sinni enn, ,,þá getur verið að