Úrval - 01.02.1955, Qupperneq 4

2
ÚRVAL
ar, meðan það viti hvernig því
beri að koma fram við náung-
ann. Trúarbrögðin liggja því í
léttu rúmi að öllu leyti nema
einu: Hvað á það að kenna börn-
unum sínum?
I vitsmunalegum efamálum
finnst venjulegum foreldrum
þetta: „Hver er ég, að ég geti
dæmt? Ég á erfitt með að trúa
þessum kennisetningum, en
margir færir menn trúa þeim,
menn, sem hafa rannsakað mál-
ið miklu betur en ég“. Auk þess
er foreldrum oft og tíðum sagt,
að kristindómurinn sé hið eina,
er vegi á móti kommúnisma,
og að skapgerðin fái ekki þrosk-
azt eðlilega nema uppeldið
byggist á trúnni. Þegar afbrot
unglinga færðust í vöxt eftir
síðari heimsstyrjöldina, mátti
heyra hvaðanæva að, að þau
væru óhjákvæmileg afleiðing
dvínandi trúar og skorts á trú-
rækni heimilanna. Og árið 1944
voru samþykkt ný lög um upp-
eldismál, þar sem dagleg bæna-
gjörð og trúfræðsla var gerð
að skyldu í öllum skólum ríkis-
ins. Að öllu samanlögðu finnst
því venjulegum foreldrum bezt
að hætta engu. Þegar börnin
fullorðnast, geta þau ákveðið
sjálf. En á meðan þau eru lítil
er vænlegast að ala þau upp í
hinni réttu trú, ■—- tala við þau
um Guð, kenna þeim að biðja,
fara annað slagið með þeim til
kirkju, og leiða hjá sér óþægi-
legar spurningar.
Mig langar til að koma hér
með þrjár fullyrðingar: I fyrsta
lagi eiga efasemdir venjulegs
manns í trúmálum fullan rétt á
sér.
I öðru lagi hefur sú skoðun
við engin rök að styðjast, að
kristindómurinn sé eina mót-
vægið við kommúnisma, og að
ekki geti heilbrigða mótun skap-
gerðar nema á grundvelli trúar.
í þriðja lagi langar mig að benda
vantrúuðum foreldrum á, hvað
þeir skuli segja börnum sínum
um Guð og hvers konar siðrænt
uppeldi þeir skuli veita þeim.
Fyrst vil ég skilgreina orðið
trúarbrögð, því að það er not-
að í margvíslegri merkingu.
Stundum þegar fólk segir: ,,Ég
trúi“, virðist það meina lítið
annað en það, að það trúi á
tiltekið siðferðilegt mat, eða
að það trúi því, að til séu æðri
lífsmæti en fjármunir og ver-
aldleg velgengni. Ég þarf varla
að taka það fram, að ég er
síður en svo mótfallin trú í þess-
ari merkingu. En þetta er ekki
fyllilega rétt notkun orðsins.
Oxford Dictionary skilgreinir
,,trúarbrögð“ þannig: Þau eru
„viðurkenning af hálfu manns-
ins á einhverju æðra, ósýnilegu
máttarvaldi, sem á rétt til
hlýðni, virðingar og tilbeiðslu
hans“. I þessari merkingu mun
ég nota orðið trúarbrögð í eftir-
farandi erindum. Og með
,,kristindómi“ á ég fyrst og
fremst við trúarsetningar, sem
eru kjarni kristinnar trúar. Eða
að minnsta kosti þetta: að hið