Úrval - 01.02.1955, Síða 9

SIÐGÆÐI ÁN TRÚAR
7
fellt eru endurskoðaðar í ljósi
nýrra staðreynda, en hún bygg-
ir ekki á neinum eilífum sann-
indum, sem goðgá er að draga í
efa. Hún er menningarstefna,
af því að hún lætur sig varða
mennina og þetta líf miklu frem-
ur en yfirnáttúrlegar verur og
annan heim, af því að hún trúir
því, að æðstu mætin séu fólgin
i gæfu og þroska mannsins: að
menn og konur fái þroskað til
fullnustu hæfni sína til að njóta
ástúðar, farsældar og listrænn-
ar reynslu, — og af því að hún
telur, að þetta skipti meiru
máli en nokkurt hugmyndakerfi
eða vangaveltur, hvort heldur
um ríki, kirkju, fimm ára áætl-
un eoa annað líf.
I þessu erindi hefi ég hlotið
að verða nokkuð neikvæð. En í
næsta erindi vona ég, að mér
auðnist að byggja upp: lýsa
hinni jákvæðu hlið vísindalegr-
ar menningarstefnu og víkja
aftur að spurningunni, sem ég
varpaði fram í upphafi: „Hvern-
ig eiga menningarlega sinnaðir
foreldrar að annast siðgæðis-
uppeldi barna sinna?“
II.
I fyrra erindinu hélt ég því
fram, að kristinn rétttrúnaður
fullnægði ekki lengur kröfum
skynseminnar, og að í vísinda-
legri menningarstefnu væri fólg-
in bezta lausnin til jákvæðrar
afstöðu til lífsins og heilbrigðr-
ar hegðunar. Nú langar mig að
fjalla um tvær spurningar, sem
hafa talsverða hagnýta -þýðingu
fyrir menningarlega sinnaða
foreldra. Og þær eru: Hvað eiga
þeir að segja börnunum sínum
um Guð, og hvers konar sið-
rænt uppeldi eiga þeir að veita
þeim?
Vissulega verðum við að segja
börnunum frá Guði. Við getum
ekki sniðgengið það mál, án
þess að minnast á það. Ég vil
leggja til, að reynt verði að
segja eitthvað svipað þessu við
lítil börn: Við getum sagt þeim,
að allir hafi einu sinni trúað
því og sumir trúa því enn, að
til séu tvö voldug öfl í heim-
inum: Gott afl, kallað Guð, sem
skapaði heiminn, elski mennina
og vilji að þeir elski hver ann-
an og séu góðir og hamingju-
samir, og að svo sé líka vont
afl, kallað Djöfullinn, sem sé á
móti Guði og vilji, að fólk sé
vont og óhamingjusamt. Við
getum sagt þeim, að sumir trúi
þessu ennþá, en nú haldi þó
flestir, að enginn Djöfull sé í
raun og veru til, heldur sé hann
bara eins og tröllin og nornirn-
ar í ævintýrunum. Og við getum
sagt þeim, að sumir haldi, að
enginn Guð sé heldur til, ekkert
frekar en jólasveinarnir, þó að
við tölum oft eins og þeir væru
til. Þegar barnið spyr okkur svo,
hverju við trúum, — því að
það gerir það áreiðanlega —,
getum við sagt, að við höldum,
að Guð sé ekki til, en margir
séu á annarri skoðun, og það