Úrval - 01.02.1955, Síða 31

EITT AF FURÐUVERKUM HEIMS Á KVIKMYND
29
myndatökunnar og margvíslega
fyrirgreiðslu. Fornleifafræðing-
ar voru einnig með í ráðum.
Myndin lýsir einvaldskonungin-
um, sem notaði alla stjórnartíð
sína og 100.000 þegna sinna til
að reisa sér grafhýsi. 9270
manns léku í myndinni, flest allt
Egyptar, sem ráðnir voru á
staðnum eða fengnir að láni hjá
hernum. En „stjarnan“ í mynd-
inni er landið sjálft og má með
sanni segja, að það hafi verið
eins duttlungafullt og títt er
um kvikmyndastjörnur. Steikj-
andi hitar, sandstormar og ekki
hvað sízt hinn heilagi Ramadan-
mánuður, þegar hinir egypzku
leikarar neituðu að bragða vott
eða þurrt meðan dagur var á
lofti og þoldu hverskonar píslir
af völdum eyðimerkursólarinn-
ar, stuðluðu mjög að því að ljá
allrir upptökunni og þó einkum
fjöldaatriðunum óhugnanlegan
veruleikablæ.
Áhugi manna á þessari mynd,
þótt ekki sé enn farið að sýna
hana, beinist einkum að hinni
ítarlegu byggingu pýramídans.
Egyptar sjálfir hafa, hvorki í
orðum né teikningum, látið eftir
sig neitt um það, hvernig þeir
fóru að því að reisa pýramíd-
ana, en í ritum gríska sagn-
fræðingsins Heródót eru ýmsar
mikilvægar upplýsingar, sem
nútímavísindamenn geta stuðzt
við þegar þeir reyna að gera
sér grein fyrir byggingu pýra-
mídanna. Það verða auðvitað
aldrei annað en getgátur, en þær
eru þó studdar svo ljósum rök-
um, að þær eru einkar sannfær-
andi.
Hinir viðhafnarmiklu og alls-
ráðandi greftrunarsiðir, sem
pýramídarnir bera þöglan vitn-
isburð um, gætu bent til, að
dauðinn hefði verið sá miðdep-
ill, sem öll tilvera Fornegypta
snerist um; en við nánari íhug-
un virðist sanni nær að líta á
þá sem tákn svo ákafrar lífs-
ástar, að öllu væri fórnandi til
þess að hægt væri að framlengja
lífið út yfir gröf og dauða. Dauð-
inn var aðeins upphaf ferðar-
innar til fyrirheitna landsins
vestan við sólsetrið. Sú ferð var
svo löng, að hinn upprisni varð
að hafa með sér gnægð mat-
fanga, brauð, kjöt, ávexti, ólíf-
ur og vín, og til þess að það
héldist óskemmt, voru festar við
það töfraþulur. Og þryti mátt
þeirra á leiðinni, hafði hinn látni
í fylgdarliði sínu bakara, öl-
gerðarmenn, kvikfé og mjalta-
konur, allt skorið í tré, sem
enn aðrar töfraþulur gátu blás-
ið lífsanda í ef með þurfti! Með
sér hafði hann einnig vitnisburð
sinn, höggvinn í stein, til þess
að hafa við höndina þegar hin
mikla stund reikningsskilanna
rynni upp hjá dauðaguðinum
Ósíris, í sal þar sem eldtungur
sannleikans sleiktu loftið, á með-
an sjakalguðinn Anúbis vó
hjarta hans á vog réttvísinnar
— með tákn sannleikans, sti'úts-
fjöður, sem mótvægi. Ef hjart-
að reyndist of þungt, var því