Úrval - 01.02.1955, Page 78

Úrval - 01.02.1955, Page 78
76 ÚRVAL Rhodes fyrsti stýrimaður hafði í fjarveru skipstjórans skipað að setja þá á flot. Harris skipstjóri tók nú við stjórninni. Með aðstoð stýri- manna sinna tókst honum að koma stærri bátnum á flot. En hvorki honum né mönnum hans tókst að hindra, að farþegarnir ryddust um borð um leið og bát- urinn var látinn síga. Að boði skipstjóra fór Rhodes í bátinn. Parker, annar stýrimaður, sá um sjósetningu jullunnar, sem hékk yfir skutnum. Skipstjórinn skipaði síðan Parker að binda julluna aftan í björgunargát- inn, svo að hægt væri að forða báðum frá áður en skipið sykki. En 31 farþeganna hafði ekki komizt í bátinn. Þeir þyrptust kringum Harris skipstjóra, gripu dauðahaldi í hann og grát- bændu hann um að bjarga sér. Parker kallaði úr jullunni til skipstjórans og bað hann í guðs bænum að stökkva um borð strax, því að skipið gæti sokk- ið á hverri mínútu, og hann gerði engum gagn með því að tefja lengur. Allt í einu tók Harris viðbragð, ruddi frá sér farþegunum, hljóp aftur á skut og renndi sér niður davíðukað- alinn ofan í julluna. Parker kast aði lausu og bátarnir tveir, sem bundnir voru saman, þokuðust hægt frá skipinu. Skipverjar tóku til áranna til að komast sem lengst frá. Neyðaróp fólks- ins um borð, bölbænir þess og áköll um björgun bárust til bát- anna. Skyndilega lyftist skutur skonnortunnar og svo seig hún með þungum dyn í djúpið með allt kvikt innanborðs. I björgunarbátnum voru nærri fjörutíu manns, klæðlítið og skjálfandi. I fimm klukku- tíma, eða fram í dögun, rak bátana stjórnlaust fyrir sjó og vindi. Með sólarupprás létti þok- unni og þá kallaði Harris til Rhodes að hann ætlaði að skera á taugina milli bátanna og freista þess að komst á jullunni til Nýfundnalands, og ráðlagði honum að reyna það líka. Stýri- maður svaraði ekki þessum til- mælum, en sagði: „Skipstióri, báturinn okkar er allt of hlað- inn. Geturðu ekki tekið ein- hverja í julluna?“ ,,Nei,“ svaraði Harris. ,,Það mundi sökkva henni.“ Stýrimaðurinn þrábað. ,,Við höfum engin segl, báturinn er lekur og svo hlaðinn, að hann lætur ekki að stjórn. Ég er hræddur um að eitthvað verði að gera. Þú skilur?“ ,,Já,“ svaraði skipstjórinn. „Nú?“ Það varð löng þögn. Svo kall- aði skipstjórinn: „Én aðeins í ýtrustu neyð, Rhodes!“ „Já, skipstjóri,“ svaraði stýri- maður. Skipstjórinn skar á taugina og bátarnir fjarlægðust hvor annan — tvær litlar skeljar á öldum Atlantshafsins 250 mílur frá næsta landi. Líðan farþeganna í björgun-
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116

x

Úrval

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Úrval
https://timarit.is/publication/1841

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.