Heimili og skóli - 01.08.1970, Qupperneq 37

Kennari sendnr ntan til
iiíiniN í talkeniiiln
Haustið 1968 var, á aðalfundi Kennara-
félags Eyjafjarðar, samþykkt tillaga þess
efnis, að stjórn félagsins var falið að vinna
að því, að kennari yrði sendur utan til náms
í talkennslu, þar sem brýna nauðsyn bæri
til að minnst einn talkennari yrði starfandi
í hverjum landsfjórðungi. Vorið eftir hóf
stjórnin undirbúning þessa máls.
Þar sem félagið hefur ekki yfir neinum
sjóðum að ráða, þótti sýnt, að leita yrði til
sveitarfélaga og félagasamtaka þessu máli
til stuðnings. Var ákveðið, að snúa sér til
þessara aðila í Eyjafjarðar- og Þingeyjar-
sýslum. Skólastjórar á svæðinu voru beðnir
að leggja málinu lið, hver í sínu skóla-
hverfi, en kvenfélögunum og sveitarfélög-
unum send tillagan og eftirfarandi greinar-
gerð:
„Ollum er kunnugt, að æði margir þjóð-
félagsborgarar hafi meiri eða minni tal-
galla. Má þar til nefna: stam, smámæli, gor-
mæli, hljóðskrið o. fl. Viðkomandi fólki er
mikil raun að talgallanum, en flestir geta
ekki ráðið bót á honum hjálparlaust.
Arlega koma í skóla börn með meiri eða
minni talgalla og jafnvel ófullkomna getu
til þess að gera sig skiljanleg.
Háir það mjög námi þessara barna og
veldur þeim oft sálarkvölum.
Almennt kennaranám er ekki miðað við
talkennslu.
Til þess þarf sérhæft nám, er tekur tvö ár
og verður að stunda það erlendis. Kennar-
ar, er lokið hafa þessu sérnámi, fái lítið
hærri laun en almennir kennarar, og tveggja
ára nám erlendis myndi varla kosta minna
en 360 þúsund krónur, fyrir utan vinnutap,
er næmi nokkru hærri upphæð. Fáa mun því
fýsa til þessa náms og má í því sambandi
nefna, að aðeins tveir talkennarar eru starf-
andi í landinu við almenna skóla, og eru
þeir í Reykjavík. Hafa þeir svo mikið að
gera, að tæpast er þess nokur kostur að fá
þá til starfa úti á landi. Þó kom annar þeirra
til Akureyrar fyrir nokkrum árum og vann
ómetanlegt starf. Var þó ekki hægt að sinna
nema örlitlu broti af þeim verkefnum, sem
fyrir lágu.
Að fenginni reynslu, sjáum við okkur
ekki annað fært, en almenningur taki hönd-
um saman og vinni að þessu máli svo sem
kostur er. I því sambandi snúum við okkur
til sveitarstjórna og bæjarstjórna og biðjum
liðsinnis. Hugmynd okkar er sú, að hver
bæjar- og sveitarstjórn í Eyjafjarðar- og
Þingeyjarsýslum veiti af almannafé, er þær
hafa yfir að ráða, sem næst fimm krónum á
hvern einstakling sveitarfélagsins og yrðu
greiðslur þessar inntar af höndum í tvö ár.
Með þessu framlagi væri vel hugsanlegt, að
kennari fengist til þess að hefja þetta dýra
nám. Kennaranum yrði sett ákveðin skil-
yrði varðandi styrkinn og starf eftir að námi
er lokið. Myndu styrkjendur sitja fyrir starfi
þessa manns.
Við sendum yður hér með eyðublað til út-
fyllingar og viljum um leið taka fram, að
FEIMILI OG SKÓLI
81